Het was een super gevarieerd en vers ontbijt met yoghurt, muesli, fruit. Zeer de moeite voor de 5 euro.
Ik was voorbereid op de aangekondigde regen, want de cape had ik half over de rugzak heen gedrapeerd, dus stand-by. Dat kwam ook wel van pas, al was er geen constante regen, maar waren het meer buien. Het was een prachtig landschap van steeneiken, graanvelden in allerlei kleuren, met bonen en druivenranken. Door een heuvelachtig landschap, heerlijk!
In Villamayor de Monjardin heb ik er de kerk bezocht en daar een kaarsje opgestoken voor mam. Daarna nog net op tijd in een bar boven het plein. Op tijd, daar bedoel ik mee dat ik net voor de drukte en absolute chaos aanwezig was, een broodje in mijn hand had en gezeten aan de bar kon zien wat er allemaal misging. Alles.
Er werden per bestelling bonnen geschreven, en de bonnen verdwenen in de keuken, waar men het niet aankon. En, wat er uiteindelijk geserveerd werd, ging standaard naar diegene die het niet besteld had. Ik heb geboeid zitten kijken, want men at eerst het broodje op en meldde daarna dat het een verkeerd broodje was geweest. Waarop de uitbaatster boos werd en vroeg waarom die dan het broodje had opgegeten! Ik lag in een deuk! Uiteindelijk was mijn broodje op, en het pad riep mij.
Het werd al zonniger en de cape was spoedig af. Het landschap was prachtig, en zo rond 14.30 uur was ik in Los Arcos. Ik had van tevoren La Abuela gereserveerd en ook hier in Los Arcos leek alles vol te zijn, dus hadden we weer goed geschoten. Kamer nr. 6 was de onze en MH was er al.
Helaas signaleerde ik ook de Japanner die in Zubiri al om 05.30 uur met het plastic in de weer was, maar nu zal het wel goed komen hoop ik. Ik lag boven, en dit was op verzoek van de hospita, die voor een oudere Japanse dame een beneden bed nodig had.
Het douchen was heerlijk, en bizar maar waar, MH zowel als ik waren vergeten de kamersleutel van onze jeugdherberg af te geven vanochtend. Deze konden we gelukkig aan de herbergier kwijt, en hij zou er voor zorgen dat deze teruggingen.
Er is nl. een dagelijkse bagage service tussen alle herbergen op de route en dat fungeert ook als een soort postduif. Ik had wat problemen met mijn Wi-Fi, het inloggen ervan, en kon ergens bij het begin van het dorp wel ontvangen. Dus bij die open spot ben ik een paar maal gaan Whatsappen, en op de terugweg zag ik zulk komisch gebak bij een bakker in de etalage liggen dat ik er een foto van maakte. Niet gezien hebbende dat er vele bordjes waren met een verbod tot fotograferen, hoe bizar! De dame achter de toonbank stoof letterlijk de winkel uit en eiste ter plekke dat ik de foto zou wissen. Dat was het eerste geval van pure agressie die ik tegenkwam.
De bordjes hingen ook in de winkel, maar ik had ze echt niet gezien.
Het begon wat te miezeren, werd druilerig, al duurde dat niet tot in de avond. MH en ik zouden in de herberg eten, dat zijn altijd hele mooie momenten voor ontmoetingen en gesprekken waarbij het geserveerde eten ondergeschikt is aan het samenzijn. Maar, ik let er wel op dat er geen paella geserveerd wordt, vrij vaak is dat het geval, en dan passeer ik.
Het was wel vrij basic met een salade, linzenmaaltijd en fruit toe. Erg gezond, maar niet echt gevarieerd. Wijn was er natuurlijk ook, maar alles was wel lekker en vers bereid. En, er waren de mooie gesprekken. MH vraagt ook echt iedereen allerlei dingen en dan krijg je vanzelf een interessante kakofonie van verhalen. Enzo, een Italiaan uit Turijn was groot, blond, charmant en zeer onderlegd. Tom en Rachel uit de USA maar Frans sprekend. 2 x Zuid-Koreaan, 1 x Japans, MH en ik. De Toren van Babel dus.
Na de maaltijd, en gelukkig ook de regen, zijn we naar de kerk gegaan la Iglesia de Santa Maria. Erg mooi daarbinnen en aan het eind van de mis werden de pelgrims naar voren gevraagd voor de zegen. Indrukwekkend. Wij waren weer op tijd op de kamer, en die nacht kwam het met bakken uit de hemel. Bofkonten dat wij waren!

Geschreven door Kittys.trips