Vanochtend vroeg al heel voeg uit de veren. 6.00 uur stonden we op. We stonden tenslotte op een reservelijst om mee te kunnen om walvissen te spotten. Om 6.30 stonden we al voor de deur, maar ze konden ons nog niets zeggen. Om 7.00 uur kregen we het verlossende woord. We konden mee. Kunnen we nog meer geluk hebben tijdens onze reis?????? Ja nog 1 keer een walvis ook echt spotten. Met een super snelle boot richting open zee. Een enkele keer stopte de boot om met speciale luister spullen te kijken of er een potvis in de buurt was. Ze zijn voor een half tot een heel uur onder water en komen dan voor ongeveer 10 minuten boven om hun longen weer te vullen. Elke keer wanneer de boot stopte mochten we allemaal naar buiten. Maar helaas niets te horen. Het geluid wat een potvis maakt is een tikkend geluid zoals een klok. Dat is hun sonar geluid. Wanneer het sneller gaat dan is er een potvis in de buurt. De reden waarom walvissen in Kaikoura dicht bij de kust komen is omdat er onder water een groot "dal" is in het water van ongeveer 1000 meter diep. Hier hebben walvissen de ruimte om te duiken en eten te vinden. Maar goed de derde keer werd er door onze enthousiaste gastheer aangegeven dat er een geluid te horen is. We moesten zo snel mogelijk binnen komen. En natuurlijk weer met de hoogste snelheid erop af. En ja hoor, ook nu hadden we weer geluk. We zagen de potvis op ongeveer 100 meter van de boot liggen. Af en toe kwam er een spuit water omhoog, we konden de rug goed zien en een vin die boven water kwam. Het was niet goed te fotograferen omdat je goed moest kijken. De kleur van het dier was ongeveer hetzelfde als van de zee. Maar na ongeveer 5 minuten werden we gewaarschuwd dat we op moesten letten. Onze gastheer riep daar komt de staart allemaal het foto toestel klaar houden. En ja hoor een enorme staart kwam boven water uit. Een geweldig gezicht. Helaas was Frans te laat met het maken van een foto en zien we maar een stukje staart. Maar de ervaring was er niet minder om.
Rond de klok van 11 uur waren we weer aan wal. Fijne ervaring zonder zeeziek te worden. Dus kozen we ervoor om naar onze volgende reisbestemming te reizen, Hanmer springs. Het was inmiddels flink gaan regenen. We kregen te horen dat de snelweg naar christchurch wel open was, maar dat we er rekening mee moesten houden dat de weg weer afgesloten zou gaan worden ivm het slechte weer. Dus kozen we voor de binnenlandse route. Ook hier zagen we met eigen ogen wat voor verwoestende werking de aardbeving als gevolgen heeft gehad. Er werd weer volop aan de weg gewerkt en de enorme schade. Onze gastheer op de boot van vanochtend vertelde wat over de aardbeving. In kaikoura was het land verschillende meters omhoog gekomen. Nu licht Kaikoura ongeveer 1.20 m hoger dan voor de aardbeving. Dat was de reden dat er nu rotsen op het strand te zien waren die men nog nooit gezien had. Ook schijnt het zo dat het zuider en noorder eiland 1.50 m dichter bij elkaar zijn komen te liggen. Wat zijn we dan klein en nietig in vergelijking met ons moedertje aarde.
Maar goed, het is alweer avond. Het is wel vreemd. Van de ene kant ben ik bijna niet meer jarig want 12 april is hier al bijna voorbij maar aan de andere kant ben ik pas net jarig. In Nederland is het pas ochtend. Ik ben eigenlijk dus nog nooit zo lang jarig geweest:).
We hebben al heel wat afgereisd. Nu gaat eigenlijk onze vakantie min of meer beginnen of eindigen, het is maar zoals je het bekijkt. We blijven hier nu twee nachten. Morgen gaan we naar een spa. Daarna rijden we naar een plaats dicht bij christchurch waar we tot maandag blijven. We hoeven dan maar een klein stukje te rijden om de camper in te leveren. Dan hebben we nog twee overnachtingen in Christchurch. Dus nu gaan we lekker rustig aan doen.

Geschreven door Ingrids.avonturen