Wat valt er nog meer te vertellen over dit geweldige land. Ik heb al zoveel aan gegeven. Maar een aantal dingen die opvallen. Het verkeer. We hadden de eerste dag pech. Het was zo moeilijk rijden mede omdat we in Auckland waren. Dit schijnt de meest chaotische stad voor wat betreft het verkeer te zijn. Maar nu valt op dat iedereen echt een heer in het verkeer is. Hier zijn geen drukke autowegen. Gewoon tweebaanswegen waar iedereen het gewoon mee doet. Bijna geen getoeter van gefrustreerde bestuurders. Wanneer je met de camper langzamer kunt rijden omdat je een berg op moet, geen probleem voor andere weggebruikers, gewoon erachter blijven en wachten tot er een passeer strook komt.
De buschauffeurs hebben volgens mij allemaal dezelfde opleiding gedaan. We hebben nu een aantal keer een excursie gedaan maar ze hebben allemaal dezelfde "grapjes". Bij het verlaten van de bus moeten we er allemaal op letten of we niets vergeten zijn zoals kinderen en de vrouw. Een ander grapje wanneer we een lang stuk moeten rijden, dan kunnen we of van de omgeving genieten of net als de chauffeur in slaap vallen. We moeten dan niet vergeten om hem wakker te maken wanneer we op de plaats van bestemming zijn. De Amerikanen, die toch al nadrukkelijk aanwezig zijn, moeten er elke keer weer hartelijk om lachen.
Dan de supermarkt. Dit is bijna een uitje. Ze zijn enorm zodat je er bijna een uur over doet om boodschappen te doen. En dan is het nog erg lastig om te kiezen uit de verschillende merken die er zijn. Maar het is super fijn dat er hier ook veel keuze is in producten die ik mag hebben.
Dan de mensen. Het is 1 en al vriendelijkheid en geduldigheid. He how are you guys, no worry's mate, have a nice day, how are you my love. Dit zijn veel gehoorde uitspraken van de Nieuw-Zeelanders. Ik heb er nog geen gezien die boos of chagrijnig was.
Vandaag hebben we weer een flink stuk gereden. Onderweg gestopt bij een locatie waar opnames waren gemaakt van lord off the rings. Bij thuiskomst gaan we de film kijken of we het kunnen herkennen:). Ook zijn we nog gestopt bij een bekende bungy jump plaats. Springen van een brug van 45 meter hoog of van een kabelbaan van 150 meter hoog. We overwogen nog om even samen te springen, maar om te kijken was al indrukwekkend genoeg. Nu staan we op een camping in Cromwell. Lekker rustig na de massa toerisme in te Anau. We gaan langzaam aan naar mount cook en richting kaikoura. Het eind komt in zicht. Maar het hoogte punt moet nog komen. Ik hoop zo dat we walvissen kunnen spotten en zwemmen met dolfijnen.

Geschreven door Ingrids.avonturen