Poging 3 is ook mislukt. Poging 3 om te vliegen ging niet door. Bij poging 4 mochten we al op de weegschaal. Voor degene die mij een beetje kennen een drama, maar de schade valt mee. We kregen een bandje om. Weer wat dichter bij de vlucht. Maar het was nog steeds niet zeker of we konden gaan. Na een kwartiertje een veiligheidsinstructie en weer een nieuw polsbandje, weer wat dichter bij. En 10 minuten later....... JAAAAAAA we mochten naar de helikopter. Het ging dus door. we staan geduldig te wachten en ik had al een raar onderbuik gevoel. Het zal nu toch niet weer te slecht zijn. En jawel hoor. De helikopter die voor ons vertrok kwam alweer terug en alles werd weer stil gelegd. Maar we wilde toch wel weer een stukje rijden. We konden door rijden naar Fox Glasier en onze vlucht werd gereserveerd voor 13.00 uur die middag. Dus vol goede moed door rijden naar Fox Glasier. En voor de zekerheid ook voor morgen ochtend nog een reservering gedaan. Maar helaas de vlucht om 13.00 uur ging ook alweer niet door. Dus nu maar hopen dat het weer morgen ochtend beter is en dat het door gaat. Dus we waren er heel dicht bij maar de gletsjer was toch nog ver weg. Maar wat een mooie omgeving is het hier. We hebben een rit van een half uur door de bergen gereden en het is geweldig. Aangekomen bij Fox glasier zijn we wat doorgereden naar een parkeerplaats waar we de gletsjer konden zien. Het was voor mij te ver lopen, dus ik ben een klein stukje gegaan en Frans is verder gaan lopen en heeft foto's gemaakt. Daarna zijn we naar een meer in de buurt gegaan. Ook al vervloek ik de rollator, nu heb ik er veel plezier van. Ik heb een klein stukje van een geweldig mooi stuk bos kunnen lopen en het meer kunnen zien. Wanneer ik moe was gewoon de rollator gebruiken als stoel. Overal is een oplossing voor. Maar de ronde van 4 kilometer was toch echt te ver, maar ik heb mijn "ogen" op pad gestuurd. Ik ben zelf terug gegaan en Frans is de grote ronde gaan lopen. Ik heb hem wel bijna een schop onder zijn kont moeten geven. Hij laat me liever niet alleen, maar girl power is toch echt wel waar. Tijdens het terug lopen ben ik een paar keer gaan zitten. Heerlijk was dat. Geen hinderlijke geluiden. De wind die door de bomen waaide, de vogels die fluiten in de verte en een geweldig mooie omgeving. Hoezo mindful:).
Toen we naar de helikopter gingen vroeg de begeleiding ons waar we vandaan kwamen. Uit Nederland natuurlijk. Onze mede passagiers kwamen ook uit Nederland (ook toevallig). Onze begeleider vroeg waar we in Nederland woonde. Vreemd, hoe moet hij weten waar Eindhoven ligt. Hij begon te lachen en vertelde toen dat hij familie in Helmond en Deurne had wonen. Vervolgens gingen we in een restaurant lunchen. Toen Frans met visa betaalde zei de jongen die ons hielp in perfect Nederlands "oh jullie komen uit Nederland". Bleek het een student te zijn die voor een jaar naar het buitenland was. Hij reisde door Nieuw Zeeland en werkte af en toe een beetje om wat geld te verdienen. Gaan we naar de camping en werden we geholpen door twee dames. Een van hen gaf aan dat het iets langzamer kon gaan omdat ze het andere meisje nog moest leren hoe alles werkte. Zijn we bezig met inchecken, blijkt het weer een Nederlands meisje te zien. Hoezo zo ver weg en toch dichtbij. Erg leuk om dit te ervaren.

Geschreven door Ingrids.avonturen