We fietsen Maastricht uit met een lekker windje in de rug. Dit stuk heet hier nadrukkelijk de Maasvallei. De overstromingen in 1993 hebben tot een andere aanpak geleid; het project Grensmaas. Een voorbeeld van de waterhoogte in 1993. Op het terras waar we dit verslag schrijven stond het water tot net boven ons tafeltje. Gerdi geeft aan tot waar.

Met het project Grensmaas krijgt de rivier meer ruimte. Wij zien daar de eerste resultaten van, in 2025 moet het klaar zijn. We komen langs grote stukken nieuwe natuur. Op verschillende plaatsen wordt nog gewerkt aan het ontgrinden en herstellen van uiterwaarden. Vergelijkbaar met de Vecht maar dan op aanzienlijk grotere schaal. Het is nu een dynamisch gebied van plassen en bossen rond de Maas. Er schijnen ook bevers te zitten Maar die hebben wij niet mogen ontdekken.

Af en toe fietsen we langs het Julianakanaal maar meestentijds volgen we de Maas. Verschillende dorpjes met mooie Limburgse namen fietsen we door: Itteren, Roosteren, Susteren, Brommelen, Ohé en Laak (op een of andere manier fietsen we dit dorp 4x in en uit 😁), en ook Geulle. Hans herinnert zich dat hij als ventje van een jaar of acht in Geulle met vakantie is geweest. Hij heeft zich jaren afgevraagd waar dat lag, vandaag wordt er weer een mysterie ontrafeld!

In de kapel van Itteren steken we een kaarsje aan. Ter nagedachtenis aan de mensen die ons na zijn maar die de reisverhaaltjes niet meer kunnen lezen.

Natuurlijk gaat er ook wel eens wat mis op zo’n reis. Hans’ fiets maakt grasmaaiergeluiden. We stoppen bij een bankje in Grevenbicht. De schade valt mee, er is een boutje van de kettingskast losgetrild. We kunnen het zelf met een nieuw boutje en een ringetje provisorisch repareren. De foto ziet er “technisch” uit, de handeling is uiterst eenvoudig.

Het is een mooi ritje, lekker weer en we schieten lekker op. Pichnicken doen we op een bankje in de schaduw. Er zijn van die dagen dat je bijna stikt in de hoeveelheid klein geluk.

Bij Maasbracht kijken we nog even naar de sluis met een verval van 12 meter en langs de Vloebeek fietsend komen we bij de Maasplassen. Het grootste aaneengesloten watersportgebied van Nederland (voor wat dit weetje waard is).

Na de waterkrachtcentrale bij Linne is het nog een kilometer of 5 naar het hotel. Dachten we. De laatste 200 meter is 50 meter met een pontje naar Ool en nog 150 meter fietsen aan de overkant. Op de bewegwijzeringsborden staat met koeieletters “BIEJ OOL EUVER”. Grapjassen. Het pontje is uit de vaart. Er zit niets anders op dan 9 kilometer omfietsen via Roermond. Het biertje smaakt er wel aanzienlijk beter door 🍻 😎!

BLUFFEN ZONDER BLOZEN

• tijd 4:42
• afstand 81,5 km
• gemiddeld 17,3 km
• max. 30,4 km
• calorie 2994
• pontjes 😡

Totaal

• afstand 1.099,7 km
• pontjes 8

Overig

• weer 9
• badkamer 9,5
• bed 7,5

Geschreven door Gerdi-en-hans.op.de.fiets