Vanmorgen vroeg uit de veren. De Taxi was mooi op tijd en Gilbert kwam nog even 2 kopjes koffie brengen de lieverd. De straten in. Varadero waren idd uitgestorven en we hadden besloten om de chauffeur het dubbele tarief van de taxirit te geven omdat het vroeg was. Bij het kantoortje van Viazul ging het schrijven en labelen van de koffers nog met de hand geschreven.
Daarna gingen we met een oude touringcar waar we wel meer plaats in hadden dan in het vliegtuig op weg . Langs en op de weg stonden een aantal boeren hun waar te verkopen en de chauffeur stopte dan ook een aantal keer om zijn boodschappen te doen. Na zo'n 2 uur een stop bij een koffietentje /winkel en wc gehad en weer door naar volgende stop Santa Clara en Cienfuegos. Ik heb zoveel mogelijk geslapen of in ieder geval met mijn ogen dicht gezeten in de bus. Kan echt niet tegen al dat gewiebel. Kon ook niet recht voor me op de weg kijken en ben dan al snel wagenziek.
Na 6,5 uur eindelijk in Trinidad aangekomen. Hier stonden stonden buiten het station wel 20 mannen en vrouwen te schreeuwen dat ze een slaapplaats of een taxi in de aanbieding hadden. En dan bedoel ik echt schreeuwen hè!! Afstand station naar huisje is maar 260 meter maar we besloten toch maar een taxi te nemen want anders zitten er gelijk geen wieltjes meer aan de koffer denk ik.
De wegen zijn van kinderkopjes en grote kiezelstenen en vol gaten en bobbels.
We liepen achter de taxichauffeur aan en wat denk je.... Het was een fietsTaxi😲 Arme jongen. Arjo en ik achter in de fiets en dan ook nog al onze bagage. Ik dacht af en toe dat de fiets zou gaan kapseizen bij al die hobbels en kuilen.
Maar hij zette ons netjes voor de deur af. Het meisje dat aanwezig was kon niet zo goed Engels maar vertelde dat Jezus en Inspraak in het restaurant een eindje verder aan het werk waren.
Daar zijn we maar gelijk gaan eten want dat hadden we vandaag nog niet gedaan op wat sultanas en banaantjes na dan.
Wat vooral opvalt in Trinidad is de herrie. Iedereen loopt te schreeuwen honden blaffen, hanen kukelen de mensen praten op een heel luide toon met elkaar, kooplui proberen al schreeuwend en fluitend hun goederen aan de man te brengen. Uit verschillende huizen komt harde muziek en de mensen leven echt op straat. Hele gezinnen zitten buiten op het stoepje of achter de tralies van hun huis. Ramen kennen ze niet er zitten alleen tralies voor. Vandaar dat al het geluid ook gelijk buiten te horen is. Ze hebben vogels in vogelkooitjes buiten bij hun voordeur hangen.

Geschreven door Schouwentjes.vakantie