De slaap laat maar niet van zich weten. Het wandelen heeft me inmiddels in een staat van zijn gebracht dat het me niet zoveel uitmaakt. De nacht duurt lang. Ik hoor de verschillende geluiden van mijn zaalgenoten. Variërend van hier en daar een haperende ademhaling, geconcentreerde stilte (ligt vast ook wakker) en allerlei vormen van gesnurk. Buiten regent het. In mijn bovenbed kijk ik door een raam waar een straatlantaarn met grootheidswaanzin zich inbeeldt dat hij de volle🌙 is. In het licht van die maan zie ik de pijpenstelen van regen naar de aarde denderen. Dat belooft wat voor straks. Het is nu 5.10 en om een uur of 7 vertrekt de karavaan weer.
Als ik niet goed slaap is een eventueel ochtendhumeur nu het enige nog waar ik me druk over maak. Zoiets kan natuurlijk een fijne wandelbeleving in de weg zitten. De regen is daarvoor veel minder een factor: Regen geeft doorstap-energie. Dat is eigenlijk gunstig gezien de lange etappe die voor ons ligt. Vandaag staat bijna 30 km op het programma. Dan wacht Lugo waar ik weer een kamer voor mezelf geboekt heb. De regen zal me ook helpen om snel fris te worden. Zo helpt het weer een handje op het pad. Het pad is vandaag niet moeilijk. In dat geval zou regenachtig weer natuurlijk weer wat anders op kunnen leveren.
Het is nog nacht en ik slaap niet. Ik luister naar de nachtgeluiden die ieder mens uniek maakt. Ik luister naar zweefmuziek om mijn brein te pleasen en te easen. Ik luister naar mijn gedachten en componeer tekst voor het blog. Wat ik niet doe is proberen te slapen. Stom hè...
De nacht gebruik ik ook om plannen te maken voor de laatste week hier. Wilde eigenlijk richting Porto lopen nadat ik Jacobus voor de vierde keer begroet heb. Dit geeft echter veel onduidelijkheden aangaande het vervoer naar het vliegveld dat ooit toch bereikt zal moeten worden. Hel fel hotelletjes tevergeefs geboekt en weer geannuleerd toen ik erachter kwam dat dat dus echt lastig is. Nu ga ik hetzelfde stuk toch een paar dagen volgen in de richting van opnieuw Santiago. Alleen stop ik dit jaar in Vigo. Daar wacht volgende week vrijdag een bus. Waar slapeloze nachten al niet goed voor zijn🙂😏

Avond.
De wandeldag zit er op. Ik ben k.o. maar wat was het een mooie dag!
Veel bos, kleine ommuurde weitjes gehuchtjes met tot de verbeelding sprekende ("hier wil ik wonen") huisjes. Bijna geen voorzieningen onderweg.
Nu ben ik in Lugo aanbeland. De stad ervaar ik als druk. Het is een mooie stad maar ik ben te moe om er iets mee te willen. Ook de stad is ommuurd. Een rondje muur is echter echt teveel gevraagd. Ik heb gegeten en lig nu 21.00 al op bed. Hartstikke saai en hartstikke fijn en nodig.
Lang verhaal kort: het was en is mooi.

10 mei
In een mistig landschap verlaten we in alle vroegte Lugo. Het is echt koud. Meestal wordt het al vrij snel warm. Ik begin dan ook gewoon in mijn t shirt. Vreemd genoeg zie ik allemaal mensen met dikke jassen aan. Ook pelgrims dragen meer dan gewoonlijk. Dan word ik echt wakker. Het is hartstikke koud...6 graden of zo. Dus toch maar snel iets aangetrokken en al heel snel een tweede kop koffie gescoord.
Dan gaat het ook nog een beetje regenen en kan voor de tweede keer deze vakantie de poncho aan. Lekker extra warm. Uiteindelijk loop ik de hele dag met een tweetal laagjes. En dat is geen overbodige luxe. De vermoeidheid laat zich voelen. De dagafstanden zijn ook best lang. De laatste dagen minimaal 25 km en dat blijft nog twee dagen zo. De route is minder heuvelachtig maar de bossen zijn sprookjesachtig mooi. Hier wonen nog elfen, kabouters en trollen, dat kan niet anders. De huisjes doen eigenlijk ook een beetje hobbit achtig aan. Minder rond maar zo opgetrokken uit het natuursteen...ik zou hier opnieuw wel willen wonen. Vogels begeleiden ons met hun veelzijdig gezang. Een stukje langs de weg daargelaten is het opnieuw een prachtige tocht. Bovendien zijn er aardig wat kroegjes onderweg, zodat de tocht van vandaag een soort happen en stappen arrangement wordt.
We vinden het wel best en best laat maar mooi op tijd komen we bij de albergue Ponte de Ferreira aan. Deze herberg had ooit Nederlandse eigenaren, maar die zijn vanwege gezondheidsredenen ermee gestopt. De zon verdwijnt achter de bomen en daarmee wordt het gelijk best koud. Morgen sluit de Camino Primitivo aan op de Camino Frances. We zitten nog ongeveer 72 km van Santiago vandaan. In relatieve drukte zal het reizend circus op Zaterdag de stad binnen trekken. Ik zal nog eens uitrekenen hoeveel kilometer ik straks precies gelopen heb. De statistieken willen ook wat uiteindelijk.

Geschreven door Pelleriens.travels