Nee ik heb geen heimwee. Gelukkig niet, want ik vertrek maandag pas weer. Het lijkt me vreselijk om ergens met heimwee te zitten terwijl je niet weg kan. Ik ben in Oost Europa en ik zoek naar hoe ik dat merk. Gisteren leerde ik veel over de tijd dat Bulgarije onderdeel was van de Sowjet Unie. Ik dacht daar nog verder over na. Op dit moment zijn er weer Oost West conflicten met Oekraïne, maar vooral ook de energiemarkt als inzet. Rusland is voor Bulgarije door de eeuwen heen enorm belangrijk geweest. Beide landen zijn bondgenoten. De relatie is misschien vergelijkbaar met de relatie die wij hebben met de VS. Het verschil is dat de relatie tussen Bulgarije en Rusland al veel langer bestaat. Rusland heeft zich door de eeuwen heen meermaals als bevrijder ingezet. De grote broer die even orde op zaken komt stellen. Wat resteert is een diepgewortelde en al eeuwen durende dankbaarheid voor de daadkracht van Rusland bij de gemiddelde Bulgaar.
Vandaag trek ik de bergen in. Om te beginnen ging ik met metro en bus naar de Bonayakerk. Een heel oude Bulgaars orthodoxe kerk die op de wereld erfgoedlijst staat. De kerk staat in een dorpje aan de rand van het Vitoshagebergte.
In het dorpje spreekt een Bulgaarse vrouw mij aan ze vraagt de juiste richting voor de bus naar Sofia. Ze komt er vandaan maar richtingsgevoel is haar vreemd. Ook zij wil naar de kerk. De kerk, meer een museum laat mondjesmaat toeristen toe en omdat er net een groep is gestart moeten we eigenlijk wachten. Maar Fanny, de Bulgaarse, regelt dat we toch gelijk mee kunnen doen met de groep. Ze betaalt mijn ticket bovendien.
De kerk is best interessant en een Duitse orthodox priester die daar toevallig ook bezichtigt vertelt op zijn Engels eea over de muurschilderingen. Het verhaal komt natuurlijk aardig overeen met de westers Christelijke leer. De taalbarrière maakt dat ik niet veel verschil hoor. Maar goed.
Na de kerk nodig ik Fanny uit voor een koffie op een terrasje. Ze vraagt wat ik van de politieke situatie vind. En dan komt het. We zijn het er over eens dat de oorlog niet wenselijk is. Maar dat is ook het enige. Daarna vertelt Fanny allerlei redenen die ik nauwelijks kan plaatsen waarom er volgens haar toch verzachtende omstandigheden voor Putin gelden. Politieke opvattingen vliegen heen en weer en het wordt er niet gezelliger op. Ik onderstreep nog maar eens dat oorlog in mijn ogen fout is en dat dat gewoon moet stoppen. Fanny op haar beurt vindt het het beste als Oekraïne wordt opgedeeld. Haar argumenten hebben te maken met een ver verleden en mijn kennis van de Balkan waar zij aan refereert schiet tekort. Het is daarom dat ik verzucht: Oost West, Thuis Best. Kijk je vanuit het Westen naar het conflict heb je een ander standpunt dan wanneer je vanuit het Oosten ernaar kijkt. Komt nog bij dat veel oudere Bulgaren toch te lijden hebben onder de val van het Communisme waardoor ook het goede wegviel en men nu wellicht in de illusie leeft dat het allemaal veel beter had kunnen zijn als eea niet zo radicaal was gegaan. Ik leer weer veel. Bedenk me later dat we er ook eens op zijn kop hangend naar moeten kijken. Dat levert weer een nieuw perspectief op. Het gesprek met de verder zeer aardige en gastvrije Fanny verloopt wat stroef. Later geeft ze mij nog wat tips over restaurants. Helaas levert dat niet echt een gouden tip op want naar pizzaketens ben ik nu niet echt op zoek.
Daarna ben ik gaan wandelen en dan is er maar één richting: op naar de top. Geen politiek gekonkel wel paden gekronkel langs de woeste beek in de richting van de Banoya waterval. Erg mooi maar een vermoeiende tocht die ik boven aangekomen vier met koffie en best lekker gebak. Het was weer een prachtige dag en inmiddels ben ik Oost West weer Thuis ..in mijn appartement.

Geschreven door Pelleriens.travels