Het museum voor socialistische kunst ligt in een buitenwijk van Sofia. Na de val van de muur werd ook in Bulgarije de ideologie van het Communisme al gauw doorbroken en werd er gebouwd aan een democratische republiek. Alle symbolen die deden denken aan het communistische tijdperk moesten er aan geloven. Enorme beelden van Lenin en andere hotepetoten werden van hun sokkel gestoten. Gelukkig werden ze niet vernietigd maar opgeslagen. Een typische Oostblokflat met tuin er omheen doet dienst als museum. De tuin is ingericht als beeldentuin. Bij de entree is een videoroom waar men een dvd draait met propagandafilms er op. In het museum is een zaal met kunstuitingen waarin het communisme en de grote leider verheerlijkt wordt. Het museum ligt wat verstopt tussen moderne hoge bedrijfspanden alsof men zich schaamt voor het verleden. Nu was Bulgarije schijnbaar wel de meest fanatieke sateliet staat van de Sowjet Unie destijds. Dus dit is misschien wel iets om je een beetje voor te schamen. Gelukkig bestaat het museum zodat de kunstuitingen bewaard blijven opdat we een tijdperk niet vergeten en er iets van leren voor ons leven in de moderne tijd.
Bovendien weet ik daarom vandaag wat me te doen staat.
Ik besluit niet voor het eerst om te gaan wandelen. Ik combineer vandaag de Womens market met de tocht naar het museum. Het belooft een flinke tocht te worden dus ik blijf lang dralen in het appartement. Heb ook wel zin in een luie dag eigenlijk. Maar dat is ook wel sonde van de tijd natuurlijk. Dat neem ik me niet in dank af denk ik.
De markt lijkt wel onvindbaar. Google maps doet vreemd en ik heb echt start problemen.
Een koffie en een verse jus en een kort gesprek met een Amerikaan later sta ik er wat beter voor en prompt vind ik de markt gewoon. Het is een rommelige markt met veel groente en fruitkramen en allerlei kleine rotzooi. Ik vind het heerlijk op de markt en ik kijk mijn ogen uit.
Dan richting het socialistisch museum. Ik loop via de VVV, waar ik gisteren bot ving, en voor een gesloten deur ondanks dat hij volgens de openingstijden open had moeten zijn. Vandaag heb ik meer geluk. Hoewel het wat schemerig is blijkt de VVV gewoon open. Ik ben de enige klant en de dame van de VVV is blij dat ze een verdwaalde toerist van informatie kan voorzien.
De dame legt een route uit: "first" you take the metro....o no I want to walk. I am a strong Pathfinder. I am Pilgrim. De metro is geen optie. De dame vindt het maar niks maar ja wat doe je er aan. Ze mag blij zijn dat ik niet blootvoets door de stad banjer, zoals die ene toerist bij de begeleide toer gisteren. Ik loop verder. Het is vanaf de VVV een uur lopen dus dat is goed te doen. Google maps doet het weer als een tierelier. Dus veel beter gemutst en met mijn mutsje op loop ik richting de geschiedenis van Communistisch Bulgarije.
De route loopt gedeeltelijk door een park, langs het stadion van Levski Sofia. Het is eigelijk meer een bos met slecht geasfalteerde paden. Maar wel fijn om buiten in een soort van natuur te zijn. Het wordt ook steeds mooier weer en al gauw loop ik te zweten onder mijn mutsje. Dus pak ik mijn pet. Hiermee voel ik me wel een beetje een bolsjewiek dus dat komt goed uit.
Bij het museum stuit ik op een grote beeldentuin waarin talloze beelden van bekende en minder bekende rode staatslieden staan. Lenin herken ik van een afstandje niet alleen vanwege de kale kop maar ook omdat het een immens groot beeld is. Che Chevarra staat er ook tussen. Ja dat was er ook één tenslotte. Wie ontbreekt, of ik heb hem over het hoofd gezien is Stalin. Dat was natuurlijk ook niet echt iemand om postuum mee te lopen pronken maar toch.
Eerst wat propagandafilms gekeken.De social media van toen waren polygoon achtige filmpjes. Gelukzalig volk dat eensgezind langs een wuivende grote leider liep. 5 Jarenplannen werden gelanceerd. Idiote productiecijfers van 1200% werden uit de duim gezogen. Kunstenaars hadden een eervolle opdracht om hun steentje bij te dragen teneinde het Communisme bij het volk in het brein te wassen, hun hart te vullen en hun ziel te doordringen. Dus hangen er schilderijen van manifestaties met wapperende vlaggen, van grote leiders in een verheerlijkt landschap, zijn er dankbrieven van kunstenaars aan de grote leider overhandigd waarin niets dan lof verkondigd wordt aan diezelfde grote leider.
Als we het in deze tijd zouden plaatsen is het één grote complottheorie.
Het is goed dat er een museum is gemaakt. Het wordt zo een best leerzame middag. Na het rode avontuur loop ik opnieuw door het park in een uurtje via de Lidl terug naar het appartement. Het was een mooie rooie dag.

Geschreven door Pelleriens.travels