Een beetje nerveus drentel ik de deur van het gebouw uit waar mijn appartement zich bevindt. De sleutel voelt de spanning en klemt zich vast in het slot in mijn verwoede pogingen haar er uit te trekken. Behoedzaam draai ik haar nog een paar keer om met de klok mee, tegen de klok in. Uiteindelijk geeft ze toe en mee. Ik mag mij gaan begeven op haar paden. Het is niet echt druk. Sofia is zeker geen wereldstad. Ik loop een beetje door de wijk in de hoop een supermarkt tegen te komen. Het is nog koud en wat grijs. Ik ben blij met mijn pet maar had misschien beter toch mijn windjack aan kunnen trekken ipv de nu nog te dunne hoody.
Op zoek naar Sofia, op zoek naar haar ziel vind ik uiteindelijk een winkeltje met heel weinig maar toch genoeg food om me te kunnen redden als ik mij tussentijds terugtrek in mijn hol. Ik loop verder op zoek naar de VVV. Dan stuit ik op twee toeristen groepen. Één groep wordt toegesproken in verstaanbaar Engels. Het is een gratis rondleiding die net van start gaat. Een kerkenroute begrijp ik al gauw. Sofia is een stad waar het wemelt van de religies. Dat maakt de kans op onderlinge tolerantie groter of onderlinge ruzie en gedoe natuurlijk. In een straal van een kilometer liggen een moskee, een synagoge en een paar orthodox christelijke kerken.
De gids vertelt van de onderlinge verdraagzaamheid. Een mooi voorbeeld is dat Bulgarije in de tweede wereldoorlog weliswaar de kant van de Duitsers koos, maar gedurende de oorlogsjaren nauwelijks Joden heeft gedeporteerd. Daarmee hebben ze vele Joden van een zekere dood gered. Het verzet ontstond van onderaf. In de top had men geen idee van de impact van de opdracht om te deporteren. Dat inzicht daalde maar langzaam in.
Hoe kreeg men het voor elkaar om een duidelijke Duitse opdracht te saboteren? Volgens de gids blinken Bulgaren uit in vertragingstaktieken en bureaucratische strubbelingen. Jodensterren werden bijvoorbeeld nauwelijks geproduceerd bij officieel gebrek aan stof, naald en draad. Werden ze wel gedragen dan kregen de Joden daarvoor de waardering van het volk.
Zo zorgden ze voor een vertraging van een jaar of drie en toen werd het 1944. De Duitsers kregen andere prioriteiten en Bulgarije verklaarde op haar beurt Duitsland de oorlog. En zo werd Bulgarije in 1944 het enige land ter wereld dat met de hele wereld in oorlog was. Want in het begin van de oorlog hadden ze al ruzie gezocht met de VS en Groot Brittannië.
Om maar te schetsen dat Sofia hoofdstad is van een vurig en strijdlustig land. Een dame op de barricaden strijdend tegen onrecht en voor een soort fatsoen.
Fatsoen?
Ja in de kerken overheerst een regel dat je niet mag fotograferen of in de ene moet je 10 Bulgaarse guldens dokken, toch zo'n, zes euro Ik zie dat meer als een vrijwillige bijdrage waar ik alleen op oneven dagen aan mee doe. En vandaag is het de 22e...dus. In de andere kerk was een huwelijksceremonie aan de gang. Daar werd ik bijna de kerk uit geschopt toen ik daar een paar fotootjes van schoot. Ergens wel begrijpelijk. Ik heb ook altijd wat schroom om mensen te fotograferen. Maar dit was best bijzonder. En de dame die mij sommeerde de foto's te deleten was bijzonder boos. Ze keek lelijk en ik keek lelijk terug van waar bemoei je je mee. Ik wilde bijna een discussie beginnen dat als ze zo nodig volledig bij de EU willen horen ze ook wel een beetje met hun tijd mee zouden kunnen gaan...Het schijnt trouwens dat vooral Nederland hen nog tegenhoudt. Bulgarije zou best bij Schengen willen aansluiten maar dan wordt er ook iets teruggevraagd. En dan bedoel ik niet perse tolereren van dwaze fotograferende toeristen in een orthodoxe omgeving. Het gaat meer om een soort van politieke stabiliteit. Dat is wat veel gevraagd in een land waar men in anderhalf jaar tijd al vier keer (geloof ik) naar de stembus moest.
Bulgarije werd een democratie na de val van de muur. Sinds de tweede wereldoorlog hadden de communisten er de dienst uitgemaakt. Ik snap wel dat ze de democratie volop willen leven. Maar om de 4-5 maanden naar de stembus gaan is dan misschien wat veel van het goede.
En zo heb ik me op mijn eerste date al door een paar essentiële lagen van Sofia en haar land geploeterd.
En dan heb ik het nog niet gehad over de warm water bronnen waar je heet drinkwater kunt tappen, gewoon gratis midden in de stad in de open lucht.
Niet gehad over dat ik me best een beetje schaamde toen ik aangesproken werd over mijn foto's. Dat mijn stoere eerdere commentaar dat gevoel van schaamte overschreeuwt. Ik heb de foto's gedeleted. Op eentje na dan😉
Sofia heeft haar armen nog niet naar mij uitgereikt. De ontmoetingen waren zowel warm als ijzig. Variërend van hoe de cheesecake mij beviel naast de uitstekende cappuccino tot bij een restaurant van een tafeltje in de zon verdreven worden omdat de vrouwelijke bediende vond dat dat te ver lopen was en daarmee het hele terras waar wel degelijk mensen aan het eten waren tot gesloten verklaarde. Dan niet. Want ik ben ook principieel. Dus heb ik later in de schaduw en de kou maar wel ergens anders mijn goede geld besteed.
Nu zit ik in mijn appartement overdenk ik mijn zonden en bereid ik me voor op mijn tweede date....

Geschreven door Pelleriens.travels