7 mei De magie van de Camino

Ineens is het het er weer. Het stroomt op een prettige manier door mij heen. Het gevoel dat ik hier op dit moment op mijn manier op mijn plek ben, het gevoel dat het loopt, dat ik loop. De vragen die ik mezelf stelde zijn voor een deel antwoorden geworden. Ik heb keuzes gemaakt die eigenlijk een groot go with the flow gehalte hebben. Keuzes die ik nog niet gemaakt heb liggen in de toekomst. Ik denk er wel over na maar leg me nergens op vast. Is dit nieuw voor mij? Nee. Wel is het opnieuw helder en duidelijk dat het gaat zoals ik het wil. Het is begonnen met het loslaten van de route over los hospitales. De Camino had iets anders voor mij in petto en ik heb die lijn gevolgd. Ik leerde door de fysieke ongemakken bovendien dat het niet perfect hoeft te gaan om het toch goed genoeg te doen gaan. Voor ik begon hoopte ik op een Camino met wat meer contact. Wat me opvalt is dat er veel oprechte groeten zijn ook met mensen die ik niet echt kan spreken ivm taalbarrières. Vicky uit the states vertelt mij dat zij door onze ontmoeting weer motivatie heeft gekregen. Ze stond op het punt om er mee te kappen. Kan me niet herinneren dat ik iets anders heb gedaan dan aanwezig en aardig zijn. Sinds een aantal dagen loop ik zelfs samen met Eric. En het voelt goed. Ik heb niet de behoefte om mij er aan te onttrekken. Geen behoefte om de Camino anders te laten lopen dan hij loopt. Ik zit in mijn kracht als ik deze stroom volg. Hoe meer ik zelf de koers probeer te bepalen hoe meer mij dat kost. Als ik mij min of meer drijvende houd ontstaat een boeiende tocht. Dit samenkomen van alles, dit tot mezelf komen zou je "de milde magie van de Camino" kunnen noemen. En nu wil het feit dat we juist vandaag Asturië verlaten hebben en Galicië binnen zijn gelopen op weg naar die ene plek waar alle Camino's samen komen. Hoe symbolisch wil je het hebben.
Wie beweert dat de magie van de Camino niet bestaat die heeft nog een deurtje dicht zitten volgens mij. Gisteren op de helling zei ik dat ik zin had in soep. Nog geen uur later zat ik achter een bord prima Calde Gallega. Groentesoep uit de streek. En die is echt niet overal verkrijgbaar. Zo gaat dat hier. En zo gaat dat ook in het leven. Hier is het wel iets overzichtelijker denk ik.
Deze Camino heb ik niet cadeau gekregen maar hij ontwikkelt zich weer tot iets moois. En...we hebben nog tot zaterdag. Dan is de geplande aankomst in Santiago. Ik hoef alleen maar te volgen, met een open mind.

8 mei Bovenliggende partij

Voor het eerst lig ik deze reis in een bovenbed. De onderbedden zijn populair want dan hoef je na een lange tocht niet zo'n trapje op te klauteren. Ik ben zelf oorzaak van deze situatie in omdat ik vrijwel aan het einde van deze etappe nog even op het pad wou blijven in de mooie natuur. Eric rook de stal en ging verder. Hij kaapte daarmee het laatste onderbed en ik pieste naast de pot zogezegd. Geen Camas Abajo voor mij. Blijkbaar vindt Mery, de waardin, mij best zielig want als tegenprestatie worstelde zij voor mij het hoeslaken en het kussencondoom om de matras en het kussen. De kussens zijn hier ongeveer een meter lang. Vergeef mij de associatie. Vervolgens dekte ze ook nog mijn bed op. Dit is echt niet gebruikelijk. Meestal krijg je een lakenpakket in je handen geduwd en kun je het verder zelf uitzoeken. Zo lief dat ik niet ophield haar te prijzen. Ze had ook al mijn rugzak de trap op getild ook al zo'n gebaar van gastvrijheid, maar dat doet ze bij iedereen. Dat bed opmaken dat was speciaal voor deze charmante peregrino de Holanda.
Dus vanwege zo'n mooi gebaar wilde ik maar al te graag dat bovenbed in. (eigenlijk met Mery, maar ja je kunt niet alles hebben en een pelgrim is altijd dankbaar en tevree, ook al doet Mery even niet mee😉)
Vandaag zo'n 25 km berg op en af gelopen in heerlijk zonnig weer. Verder waren het veel stappen. Wat moet je er verder nog over zeggen? Ik bedenk me dat ik de was nog moet doen. Maar ik lig dus op dat bovenbed . Geen haar op mijn kale hoofd die mij activeert om die trap weer af te stunten. Wat nu...MEERYYY!! (Denk ik in hoofdletters) Ik zei al tegen Eric dat hij maar een pizza moet gaan halen en naar boven schuiven. Hij ligt geheel op eigen risico in het bed onder mij. Hij liep dus liever door toen ik nog in gesprek wilde gaan met de natuur. Dus was hij eerder en de wetten van de Camino zijn streng doch rechtvaardig. De natuur zei trouwens bar weinig en ik wist ook niet goed wat te zeggen. Dus gezelligheid troef daar in de wei.
Uiteindelijk ben ik toch nog afgedaald van mijn hoog verheven troon om de kleren te gaan wassen en een hapje te gaan eten. Nu lig ik alweer boven. Ik kreeg de lachers op mijn hand toen ik mezelf bij de volgende capriolen op het trapje luidkeels begeleidde met "Climb every mountain" Deze internationale bestseller is overal bekend. Dus dat sorteert wel effect in deze smeltkroes van nationaliteiten. En zo is weer een dag "afgeschreven". Een vermoeiende dag trouwens. Daarom vind ik het best ok om op dit vroege tijdstip alweer in mijn nest hoog boven het gepeupel te liggen. Hoop dat ik er vannacht niet uit moet want ik vrees een salto mortale op het trapje.

Geschreven door Pelleriens.travels