Gisteravond nog een klein rondje gewandeld door de Altstadt van Füssen. En onder een parasol die paraplu werd, genoten van een kopje thee met een wafel met aardbeien.
 

Naar het kasteel?

Van de receptionist heb ik een gratis buskaartje gekregen om met de lijnbus richting het bekende slot Neuschwanstein te rijden. Gisteravond twijfelde ik of ik wel moest gaan. Vanmorgen na het wegbrengen van onze spullen naar de auto in de garage en het ontbijt bij de lokale bakker heb ik bedacht toch maar te gaan. Dus zwaai ik Jos uit en loop naar de bushalte. 5 haltes verder moet ik al uitstappen. Hier kun je tickets kopen voor een rondleiding van 45 minuten in het kasteel. Om bij de ingang van het kasteel zijn vanaf hier 3 keuzes:
Optie 1 te voet naar het kasteel. Dat duurt zeker 30 to 40 minuten en met dit regenachtige weer geen beste keuze.

Optie 2 met de paardenkoets. Die zijn er nog niet en is in vergelijking met optie 3 de duurste. Daarbij vind ik het zielig voor de paarden die toch een groepje mensen helemaal naar boven moet trekken. Het laaste deel tot aan het kasteel moet je sowieso zelf lopen zowel bij optie 2 als 3.

Optie 3 met een aparte bus. Dat is voor mij vandaag de best passende keuze. Ik stap in de bus en in volle vaart met een volle bus draaien we de berg op. Iets later zwaait de deur alweer open. Uitstappen. Tot zo ver dus de busrit.
 

Fotograferen

Rechts is de Mariënbrug vanwaar een mooi uitzicht is op het kasteel en het achterliggende dal. Ik maak daar van verschillende paartjes en gezinnen een foto. Ook van een mevrouw die naast mij in de bus naar boven zat. Zij maakt ook een foto van mij. We raken aan de praat en wandelen samen richting de deur van het kasteel. Ook een Duits echtpaar sluit een beetje aan. Zij moeten alledrie nog een uur wachten voor zij naar binnen mogen. Mooie gelegenheid om wat Ilse-Duits te praten. Het bevalt ons allen want een half uur laten praten we nog gezellig. Ik ga toch even bij de deur van het kasteel kijken. Daar blijkt dat het gekozen tijdslot echt met 'hard regime' gehanteerd wordt. Een man die 5 minuten te vroeg is wordt uit de rij gehaald en buiten het slot geplaatst waar hij opnieuw in de volle regen moet wachten. Dit vertel ik aan "mijn 3 Duitsers". Het echtpaar is een beetje beteuterd dat een poging om eerder binnen te komen niet zal slagen. Maar dat maak ik goed als ik antwoord op de vraag waar ik oorspronkelijk vandaan kom. En natuurlijk promoot ik Baarle-Nassau weer. Ze vinden dat zeker interessant met al die grenzen. En dat je met een voet in Nederland en met in voet in België kan staan. Daarop krijg ik van hen alledrie een tip voor vandaag. Walderlebniszentrum (Bosavonturencentrum) waar je de grens tussen Duitsland en Oostenrijk op een vergelijkbare manier kan vastleggen. Misschien doe ik dat wel. Maar nu krijg ik het kou van de vele regen. Ik maak nog een selfie met de vrouw, ik vond het immers gezellig met haar.
Als ik wegloop hoor ik "mijn drie Duitsers" praten: 'Sie war sehr net en tol'. (Ze was erg aardig en geweldig). En zo heb ik de gesprekken ook ervaren.
 

Echte Nederlanders

Het gaat nog harder regenen als ik terug wandel naar de bushalte nabij de Mariënbrug. Een vrouw stopt mij als ik bergop loop te hijgen. Buiten adem antwoord ik op mijn beste Ilse-Duits dat het best te doen is. Beetje omlaag en dan een beetje omhoog voor hen. Maar dat ik zo verkouden ben dat ik bijna geen adem binnenkrijg en extra naar lucht moet happen.

In de bus naar beneden zitten naast mij enkel nog 2 Nederlanders. Zij zijn ook enkel naar boven geweest en hebben het kasteel niet van binnen bezocht. Ze bezochten al veel kastelen en vonden het entreegeld voor een kleine 3 kwartier durende rondleiding veel te duur. Dat is de enige manier om het kasteel te bekijken. Wat dat betreft zijn we echte Nederlanders, geeft de vrouw aan. Ik snap haar heel goed.

Terwijl ik op het tussenstation op de bus naar Füssen wacht denk ik er over na een bezoekje aan het Bosavonturencentrum. Zal ik dat wel doen. Ik ben helemaal nat en kou van de regen. Is het gezien mijn huidige gezondheidstoestand niet beter om in de auto op te warmen en naar Imst door te rijden?
 

Eerste schooldag

Bij de bushalte naar Füssen staan diverse jongeren. Zij hebben vandaag hun eerste schooldag gehad. Boeken opgehaald en lesrooster ontvangen. 2 van de 3 jongens die ik spreek beginnen hun eerste schooldag al goed met Pommes frites met extra mayonaise zo te zien. En dan om iets na 10 uur. Na een vrolijk geïnteresseerd praatje van mijn kant wijs ik hen erop dat het natuurlijk geen gezonde start van het nieuwe schooljaar is. Maar dat ik niet hun moeder ben en die er maar iets van moet zeggen als zij dat nodig vindt. Over een half uur vertrekt de bus. Britte stuurt mij een foto van haar groepsfoto van haar trouwdag door. Binnenkort eens kijken hoe die hangt in hun woonkamer.
 

Grensovergang

In Füssen de bus omgeruild voor de auto. Ik geef als eindbestemming in de navigatie toch de grensovergang bij het Bosavonturencentrum in. Ik kom er toch langs richting Imst. Ik bewandel het daar gelegen boomkroonpad en passeer de grens dus op maaiveldniveau en op circa 20 meter hoogte
 

File

Vanaf daar koers op het gasthaus in Imst. Op de 189 sta ik stil. Jos belt net als ik aansluit in de file. Hij is al in Imst en drinkt ergens koffie. We spreken af bij het Gasthaus. Ik ben moe en zou het liefst mijn ogen dicht doen maar dat kan niet. Ik sta tenslotte op de autoweg. Internet leert mij dat er een ongeluk met een vrachtwagen is gebeurd. Er is geen mogelijkheid om om te keren en een alternatieve route te nemen. Als na bijna een half uur beweging in de file komt mogen enkel auto's verder. Vrachtwagens kunnen niet langs de tijdelijke omleiding. In een lange rij personenauto's rijden we door Tarrenz richting Imst. Het is zo druk dat ik besluit om geen parkeerplekje te zoeken in Tarrenz om daar een foto te maken. Ik passeer hotel Lamm en Sonne, die ik nog ken van ons vorige bezoek aan Tarrenz in 2022. Ik doe het mijn herinneringen in mijn hoofd en kan altijd nog het Pindatverslag van toen raadplegen.
 

Keihard

De kapotte vrachtwagen is niet het enige ongeluk op mijn pad vandaag. Bij het gasthaus is een smalle oprit schuin omhoog met aan beide zijden een muur. Ik denk mijn bocht ruim genoeg te nemen. Ik geef extra gas want ik moet een stoepje op, meteen omhoog en dan iets naar rechts draaien om kort naar links te draaien naar de parkeerplaats van ons overnachtingsadres. Zo gedacht maar niet zo gedaan. Zo te horen gaat er iets niet goed. In paniek rij ik de auto iets achteruit en denk alleen maar: 'Ik moet Jos bellen, want wat moet ik nu doen. Help'. Jos komt gelukkig al voor ik überhaupt mijn telefoon te pakken heb. Ik heb de tuinmuur flink geraakt. Ik ben helemaal over mijn toeren en boos op mezelf. Jos rijdt de auto naar de parkeerplaats boven. De eigenaren van het gasthaus komen ook kijken wat er is. Hun muurtje bestaande uit een stenen muur met daarop een granieten afdeksteen staat nog. Enkel de dekplaat is gescheurd en zijn er enkele tegels aan de voorzijde van zijn muurtje eraf. De granieten dekplaat heeft een diepe kras in beide autodeuren gedrukt. We kunnen niet zien of er dieper in de auto nog meer schade is. Beide deuren kunnen nog open en de auto kan nog afgesloten worden. Gelukkig.

Jos vult de verzekeringspapieren in op onze kamer. Ik huil en ben overstuur. Het liefste zou ik nu naar huis gaan en de eigenaren niet meer zien. Ik weet ook wel dat dat niet het beste is want dat is vluchten en dat helpt mij niet. Het is beter om ze zo snel mogelijk te spreken. Gelukkig zegt Jos dat ik de eigenaren de rest van het formulier moet laten invullen. Dat helpt me door de situatie heen.

Terug op de kamer kan ik eindelijk slapen. Rond 17:30 uur gaan Jos en ik wat eten bij een Hotel-restaurant vlakbij de kerk. Ik breng de kinderen op de hoogte van mijn ongeluk. En op hun vraag hoe het nu met me is durf ik nu quasi non chalant te antwoorden:

Behalve een zwaar beschadigd ego en angst om morgen de oprit af te rijden, lichamelijk niets.

Tegenpartij was dan wel keihard maar ik wist hem onbedoeld te breken.

Geschreven door Ilsedr.op.pad