Vandaag is mijn nulmeting. Adriaan Schram gaat me begeleiden in mijn wandelavontuur en wil weten wat ik ongetraind kan. Dus een nulmeting.

Op tijd (8:50) vertrokken richting Riel. Onderweg krijg ik een sms’je. Een buizerd vliegt op uit de bomenrij. Wat leuk om te zien. Ik word er vrolijk van. Het sms’je is van Ans. Ze wenst me succes en komt morgen op de koffie. Ans stuurt haast nooit zulke berichtjes. Het doet me goed dat ze er aan gedacht heeft dat ik vandaag een grotere wandeling ga doen.
De buizerd blijft lang in de lucht, scheert over het land. Maar hij vliegt niet laag genoeg om een prooi te vangen. Het is prachtig om te zien dat deze roofvogels hier in de omgeving kunnen overleven.

Ik vervolg mijn weg. Onderweg naar Riel zie ik de zon schijnen. Boven Goirle hangt een regenbui. Het zou vandaag gaan regenen maar gelukkig is het voorlopig nog droog. Als ik in Riel het Zandeind op draai begint het een beetje te regenen. Ik zet mijn pet op zodat de regen niet op mijn gezicht valt. Ziet er vast niet uit. Een bijna veertiger met een strakke loopbroek, zwart, een strak zwart windjack erboven en een donderblauwe baseballpet van dolfinarium op mijn hoofd. Op mijn rug een smalle rugzak met twee bidons water, een banaan en wat sneetjes brood. Ook heb ik lippenbalsem en fruitzuurtjes bij. Om droge lippen in te smeren en de zuurtjes voor droge keel.

Mijn oog valt op een groen weilandje vlak aan straat. Er lopen drie eendjes in. Ze paraderen netjes in formatie. Met hun witte veren en gele snaveltjes zo in het groende gras. Het zou een superplaatje geweest zijn. Ik heb geen fototoestel bij dus zal ik het me moeten herinneren. De eendjes brengen een glimlach op mijn gezicht, dat vast rood ziet van de inspanning.

Ik doe de poles van mijn nordic-walking stokken af en neem ze in de hand. Even een andere pas. Het gaat lekker. Af en toe voel ik de bal van mijn rechtervoet. Ik hoor de auto’s van de snelweg boven de muziek van de mp3-sepler uitkomen. De mp3-speler is trouwens wat van slag. Hij stopt regelmatig en dus moet ik hem steeds opnieuw aanzetten Het gekozen liedje geeft een format error. Gelukkig doen veel andere nummers het nog wel en is de batterij niet leeg. De muziek is echt een must om up-tempo te lopen en wat rustiger te lopen. Het zorgt voor afwisseling. Daarbij merk ik dat ik altijd maar één oortje in doe. Het oortje aan de kant van berm, waar ik loop. Zo hoor ik andere weggebruikers nog goed.

Bij Gilze aangekomen zoek ik een toilet want van het water moet ik toch wel nodig plassen. In Gilze zelf is geen cafeetje open. Dus snel door naar Chaam om onderweg in het bos te plassen. Gelukkig is D’n Brooy open. In het nieuwe zaaltje is een vergadering bezig met ‘net-in-pak-geklede- mannen. Ik bestel een kop thee voor in mijn bidon en ga snel naar het toilet. Wat is het heerlijk om mijn blaas te leggen.
Met een kop hete thee in mijn bidon vervolg ik mijn route. Ik loop voor op schema. Het is immers net 11 uur en volgens mijn eigen planning zou ik om uiterlijk 12 uur weer in Gilze moeten vertrekken. Hij gaat goed. Ik heb nog geen last van vermoeidheid. Alleen begint nu ook de bal van mijn linkervoet te vervelen.
Halverwege Gilze en Chaam zijn twee mannen aan de overkant van de weg eikels aan het rapen. Ik verbaas me elk jaar weer over hoeveel mensen dat doen. Zou het iets op brengen of misschien is het tocht een lekkernij voor mens of dier. Ze zien maar, ik geniet van mijn tijd hier. Daar is het einde van het bos al. Ik leg mezelf ondertussen wel een beetje druk op. Zou het lukken om om half één in het centrum van Chaam te zijn? Dan ben ik nog steeds een uur voor op mijn planning. De hete thee is vast afgekoeld, dus haal ik de bidon van mijn rug. De lauwe thee is echt welkom want soms voel ik de koude wind langs mijn benen. En ook mijn handen zijn erg koud. Bij de kerk in Chaam eet ik mijn laatste boterham op. Snel de rugzak weer op mijn rug, want die is bezweet. Ik loop langs de Kerkdreef terug naar Alphen. Een taxi-chauffeur stopt midden op de weg. Loopt naar een boom en gaat staat plassen. Ja sorry hoor, ik moet daar langs. Nog voor ik bij de taxi ben, zie ik dat hij zijn handen kort afveegt aan zijn broek. Ik ben blij dat ik niet met zijn taxi mee hoef. Ik loop links van de taxi door de berm terwijl hij in stapt en weg rijdt. Ik moet zelf overigens ook nodig maar om nu hier langs de weg mijn broek te alten zakken. Misschien toch eens een plastuit halen. Een stukje verderop in het bos zie ik wel kans om even mijn thee te lozen.
Mijn route vervolg ik langs de Putvenweg, langs het zwembad over de Alphensebaan en Chaamseweg. Mijn voeten en rechter enkel doen zeer en daarom wil ik niet door het bos lopen. Ik vraag me af waarom ik ook al weer aan het lopen was. Ja voor mezelf voor het goede doel en om af te zien. Nee, niet om af te zien. Ik wil iets bereiken, afvallen, conditie opbouwen en wil daarom een groter doel hebben om het vol te houden. Het zal zo’n 250 km worden voor bv Blue Ribbon voor meer bekendheid over en bestrijding van prostaatkanker.

Ik vind het lopen nu even minder leuk. Ik ben er bijna en besluit Britte- die bij opa en oma is- meteen maar op te halen. Ik heb zo’n 10 minuten in de deuropening stil gestaan. Starten is nu pijnlijk en voor mijn gevoel Britte vliegt weg. Gelukkig begrijp Britte dat mijn voeten even niet meer willen. Ik bedenk dat mijn voeten er even genoeg van hebben maar geestelijk kan ik nog wel door op mijn wilskracht.

Thuis gaan meteen de schoenen uit en het water in bad. Ik sms aan Jos en Adriaan Schram ( mijn loopcoach in de voorbereiding naar de grote route) dat mijn tocht – nulmeting- erop zit. Gelukkig, vermoeid en voldaan kijk er terug op de wandeling. Doel van vandaag behaald met 2 blaren op elke voet, minimaal 2 dagen zere voeten. Gelukkig is er paracetamol, rekoefeningen en tijgerbalsem voor de spierpijntjes.

28,1 km in 5 uur en 20 minuten

Geschreven door Ilsedr.op.pad