Vandaag mijn eerste verslag van mijn rondje Nederland. Het is geen wandelverslag, waarom dat zo is lees je hieronder.
 

Het plan

Jos liep in 2019 van huis naar Santiago de Compostella. Zijn verhalen en ervaringen inspireerden mij om ook eens een langere wandelvakantie te ondernemen. Wandelen in de bergen is vanwege mijn migraineaanvallen in combinatie met duizeligheidsaanvallen geen goed plan. Daarbij ben ik de talen Duits, Spaans en Frans niet zo machtig. Een broodje bestellen en een hotelkamer reserveren lukt misschien nog wel. Maar om tijdens een migraineaanvallen uit te leggen wat ik nodig heb, dat gaat dan echt niet lukken. Daarom ontstond in 2020 het plan om een rondje Nederland te doen. In 2021 vroeg ik Marijke, mijn afdelingshoofd van destijds, om in te stemmen met een lange vakantie om een rondje Nederland te kunnen wandelen. Ik had al eerder uren gespaard voor een lange vakantie. Nog voor Marijke en ik verder op de details in konden gaan kwam ik helemaal ziek thuis te zitten. Alle plannen om te gaan wandelen in de ijskast.
 

Doseren kun je leren

Tijdens mijn half jaar therapie en revalidatie in het ziekenhuis kwam er weer ruimte in mijn hoofd en durfde ik het aan om nieuwe plannen te maken. Ik kan weer meer genieten. En dus pakte ik het plan om te gaan wandelen weer uit de kast.

Na het uitzoeken van een Rondje Nederland kwam ik op zo'n 2000 kilometer uit. Dat is voor mij nu te onoverzichtelijk en ik wil geen 100 dagen van huis zijn. Dus ga ik zoals ik bij therapie en revalidatie leerde Doseren. Ik bekijk de route goed. Ik maak de keuze om enkele gebieden waar ik al meer gewandeld heb uit de route te halen. Daarnaast maak ik gebruik van kruispunten om eerder over te stappen op een andere route in plaats van het aflopen van de LAW- route tot het eindpunt. Daarmee wordt Rondje Nederland zo'n 1450 kilometer. Dat ga ik opdelen in blokken met meerdere dagetappes. Dit jaar wil ik graag het eerste blok afsluiten door de afsluitdijk te bedwingen. Dus mijn eerste doel voor 2023 is gezet.
 

Hindernis

Het plannen van de overnachtingen bij Vrienden op de Fiets gaat redelijk snel. Behalve voor de steden Den Haag en Haarlem. Het kost me meer dan 10 mailtjes/telefoontjes om daar een overnachtingsplekje bij Vrienden op de Fiets (VodF) te bemachtigen. Natuurlijk zijn er genoeg hotels in zelfs een hostel in de steden. De goedkoopste zijn soms wel meer dan €100 per nacht duurder dan bij Vodf. Het rekensommetje maakt dat ik liever nog even de hand op de knip houd.

Op 8 april 2023 lukt het me dan eindelijk om ook de laatste overnachting telefonisch te reserveren. Ik voel opluchting, ben blij en krijg nog meer zin om te gaan. Tot dat....
Op internet lees ik dat de afsluitdijk voor wandelaars en fietsers door werkzaamheden is afgesloten tot 2024. Het is mogelijk om met een speciale bus naar de andere kant te reizen. Dat is een tegenvaller en ben zeer teleurgesteld dat ik dit doel door externe invloed niet kan halen in mei. Ik moet nog bedenken hoe ik hier mijn weg in ga vinden.
 

Spanning loopt op.

Het is net 20 april als ik s nachts wakker word van pijnen in mijn lijf. Spanningen, dromen. Dromen en gedachten waarbij ik diverse scenario's afloop waarbij ik mijn wandeling staak, niet verder kan of hoef. Ik denk omdat ik bang ben voor het alleen slapen, bang dat ik het niet kan. Ik mis het zelfvertrouwen....

En dat terwijl ik tijdens therapie juist behoefte had om mijn eigen pad te gaan en alleen te zijn. Dat is hetgeen waar ik nu juist tegenop zie. Alleen zijn, verliezen, verloren.
Gelukkig zijn daar Ilona, Ans en Jos die me laten inzien dat ik het kan en dat als het echt niet lukt, er altijd hulp is.
 

Limburg

Dit weekend reis ik met Jos mee op zijn pad, zijn weg naar Rome. Donderdag heb ik de knoop doorgehakt. Ik ga niet wandelen maar fungeer als kwartiermaker. Op mijn eigen verzoek om zo mijn energie beter te verdelen. Want autorijden, fietsen en wandelen in het heuvellandschap rond Maastricht is voor mij te veel.
Nadat ik de boodschappen heb gedaan rij ik naar de camping. Deze ligt langs de route dus Jos komt hier straks heen.
De camping eigenaar is vriendelijk. Al snel is mij duidelijk dat hij en de camping hun beste tijd hebben gehad. Hier en daar een moderne boost. Zo heeft hij een smartphone en de muntdouche is voorzien van thermostaat statische kranen als ik hem mag geloven. Beide hebben hun gloriejaren wel gehad als je het mij vraagt. Het ziet er schoon uit in het Waslokaal.
 

Verlossing

Jos is al vroeg in de middag op de camping. Nadat we een kopje thee/koffie gedronken hebben samen, ga ik even platliggen. Dat is nodig om de beginnende hoofdpijn weg te laten ebben. We eten samen en als ik daarna met een rol toiletpapier onder mijn arm naar het Waslokaal loop voel ik me niet op mijn gemak. Op het paadje links van mij komt een man aan, door de zon licht gebruinde huid, sigaretje in zijn mond en hij draagt van die zwart gelakte Maffia-schoenen.
Ik loop wat langzamer en bekijk mijn vrolijke teensokken. Die trouwens wel erg handig zijn op dit moment. Ze zijn praktisch omdat ik nu geen koude voeten krijg in mijn slippers. Daarnaast word ik altijd wat blijer bij het zien van de vrolijke kleuren. Ik hoor dat de voetstappen van de man met de maffia-schoenen vertragen. Ik besluit weer omhoog te kijken en zie dat hij stopt om zijn sigaretje verder op te roken. Ik loop langs hem heen en schiet het damestoilet in. Wat een verlossing.
 

Rusttijden

Terug bij camper typ ik mijn verslag. Jos heeft zijn verslag al lang gepost en besluit om de deuren van de camper te sluiten. Op bijna elke camping gelden rusttijden en omdat onze schuifdeur nogal veel lawaai maakt, sluiten we die op tijd. Als we dan nog naar toiletgebouw (hier het waslokaal) willen nemen we de voordeuren. Jos draait de voorstoel en zet wat spulletjes opzij. Ik pak zijn slippers en wil die bovenin het schoenen zetten. Plots een luide claxon waarop Jos mij een beetje geïrriteerd aankijkt. Zo van ssssst. Ik barst uit in een lachsalvo, ook Jos moet daarop lachen. Hij was het zelf. Blijkbaar maken we iets te veel lawaai want een buurman komt al kijken. Jos kon, ook met zijn nieuwe bril, niet zien of het de man met de zwart gelakte Maffia-schoenen is.

Geschreven door Ilsedr.op.pad