Kwartiermaker

De afgelopen dagen heb ik bewust niet gewandeld. Ook vandaag blijf ik bij de camper. Voor mezelf en voor Jos. Ik laat Jos zijn eigen pad en tempo bepalen zodat hij naar Aken kan om zijn doel voor dit weekend te halen. Ik blijf dicht bij mezelf door rust te nemen. Daarmee ben ik kwartiermaker voor Jos. Ik zorg dat de afwas gedaan is, spullen opgeruimd zijn en de camper straks op de afgesproken plek staat. Ons mam was mijn kwartiermaker tijdens mijn eerdere wandelingen. En het was heel fijn dat ze er tijdens en na mijn dagetappe voor me was. Ik hoefde nergens aan te denken. Pas nu begrijp ik dat die dagen voor haar eenzaam geweest kunnen zijn. Want de tijd tussen vertrek en aankomst op een camping moet je wel zien te overbruggen. Mijn respect voor haar is gegroeid. Ze deed het toch maar voor mij.
 

De 3 R-en

We hebben er vast allemaal al eens over gehoord. De drie R-en in het leven. Rust, Reinheid en Regelmaat. Daar gedijt een mens het beste bij. En ik moet bekennen dat dat ook voor mij geldt. Ik kan best last ervaren als ik een nieuw ritme aan het zoeken ben. Na de revalidatie en therapie in het ziekenhuis heb ik echt gezocht naar een nieuwe ritme. Ik zat ineens 2 dagen extra thuis. Ik vulde veel momenten met het maken van dagetappes en zoeken naar overnachtingen voor mijn wandeling. En ik werkte aan mijn boek. Maar toch miste er iets en voelde ik me soms eenzaam thuis. Therapie was een energievreter, maar bracht me ook veel mooie dingen. Pas afgelopen week kwam ik in een nieuw ritme en het voelt goed.
 

De 3 D's

Naast de drie R-en zijn er ook de drie D’s in mijn leven: dromen, durven, doen. Droom over wat echt gaaf is. Durf erin te geloven. En doe je best je dromen te verwezenlijken.

Nou, dromen heb ik vannacht echt wel gedaan. De afgelopen maanden droom ik heel veel en heel onsamenhangend. Zo ook vannacht. Net voor ik wakker werd droomde ik dat ik een mooie roodroze jurk aan had, mijn haren waren gekapt en ik was volgeplamuurd met make-up. Dat laatste was niet uit vrije wil maar ik moet even zeggen dat ik -volgens de mening van de anderen in mijn droom- zo de catwalk op kon. Zelf had ik dan wel graag een bh gedragen en minder hoge hakken. Toch wenste ik in mijn droom dat ik dit aan Jos kon laten zien en riep hem. Waarop Jos zei: "Je snurkt". Hè wat jammer, ik ben gelijk wakker. Weg droom, maar wel Jos aan mijn zijde. Voelt heerlijk.

Deze droom hoeft voor mij niet uit te komen. Op mijn bucket-list (dromen- en wensenlijstje) staan nog diverse dingen zoals boek met gedichten en gedachten uitbrengen, Rondje Nederland en Maarten van Rossum pad wandelen en IJsland, Canfranc en Flam bezoeken.

Een wens komt niet zomaar uit, je moet zelf bedenken wat je moet doen om te zorgen dat hij uitkomt.

Mede door het overlijden van ons pap en de ziekteperiode van Jannes zijn Jos en ik ons bewust dat we niet eeuwig de tijd hebben om onze dromen na te jagen. Mijn ziek zijn zit mij daarbij af en toe wel in de weg. Toch durven we letterlijk en figuurlijk de stappen te nemen om er aan te beginnen. We doen steeds vaker wat we willen doen binnen de mogelijkheden die er zijn. Zo wandelen we samen het Maarten van Rossum pad. Jos loopt etappes van zijn route naar Rome. Ik heb de etappes voor mijn eerste blok van mijn rondje Nederland gepland. Niet hele lange etappes om mijn lichaam niet te overvragen. Dan kan ik wellicht volbrengen. Morgen is het zover. Spannend: ik droom, ik durf en ik doe...
 

Naar huis

Jos belt vanuit Aken. Hij heeft een stempel in zijn credential laten zetten. Hij komt naar de afgesproken plek gewandeld. Ik rij er met de camper heen. In Vaals is het druk en de afgesproken parkeerplaats (waar voorheen de Duitse Douane was) staat vol. Ik rij daarom een stukje verder Duitsland in en zie Jos aankomen wandelen. In een smal -verboden te parkeren en stoppen-straatje zet ik de camper toch stil. Ik wacht met de knipperlichten aan op Jos. Hij komt er al aan. Net als hij achter het stuur wil kruipen komt de Duitse lijnbus eraan. We koersen daarom snel richting huis. Wat ben ik blij dat Jos nog terug kan rijden want van dat kleine stukje van de camping naar de andere kant van Vaals ben ik al helemaal gaar. Zodra we op de snelweg laat ik het toe en slaap een uur. Mijn hoofdpijn en duizeligheid zijn weer gezakt. We zijn bijna thuis, vanavond wil ik nog relaxen (Flikken Maastricht, De Verraders en Arcadia kijken) en mijn spullen klaarleggen voor morgen.

Geschreven door Ilsedr.op.pad