Vanmorgen zijn we al vroeg opgestaan. Bij mij ging de wekker om 5:45 uur. Het matras naast mij was al leeg. Jos was gevlucht omdat Ikhad liggen snurken óf hij was (zoals gewoonlijk) al naar beneden om zijn rondje te wandelen.

Mariëtte sprong om 6 uur uit bed om brood te smeren en haar fruitontbijt klaar te maken. Zij laadde alles snel in de auto. Het was tijd om te gaan. Dus ging ze met ontbijt op schoot in de auto zitten.

Iets na 7 uur reden Frank en Mariëtte de Tempeliersdreef in om mij op te halen. Jos zwaaide ons uit en weg waren we, richting Tilburg. Na een fotosessie met -de van taxichauffeur tot fotograaf beëdigde- Frank namen we afscheid van hem. Na een misstapje van mij (zonder te vallen) op de trapjes, zochten we snel ons 'treinkaartje' en het juiste poortje om bij het perron te komen. Netjes op tijd stonden we, keurig in het gelid met vele anderen, op de trein naar Zwolle te wachten. Een beetje wiebelend probeerden we te wennen aan de volle rugzakken terwijl we praatten over ditjes en datjes. De lokale omroep (en dat is hier geen Paloma of Bahena) verstoorde ons met het bericht dat de trein vertraging heeft. We trokken samen de conclusie dat we dat niet erg vinden. Ondertussen passeerde een goederentrein. Een jongedame met een blauwe rok stond dicht tegen de rand en werd een beetje meegezogen door de trein. De jonge dame draaide zich om en liep terug naar de trappen. Zij verlaat het perron. Toen de trein voorbij was, volgden er meer reizigers die het perron verlieten. Ik had door dat 'onze trein' van een ander perron zou vertrekken. Dús met de rugzak weer trap af en weer op. Zo: de training was begonnen. We namen plaats in de trein en na ongeveer een anderhalf uur kwamen we in Deventer aan.
Daar wachtten we op de trein richting Almelo.

Ook deze trein had vertraging. Dat gaf Mariëtte de tijd om haar rugzak af te stellen. Dit bleek voor haar een gouden zet. En met de tietbandjes dicht, ging het nog veel beter. Als een hinde (nou ja, een iets ouder exemplaar) liep ze daarna de trein in.
In de trein kozen we voor de eerste 4-zitter. Lekker voldoende plaats. We zaten blijkbaar in een stilte coupe. Dat viel niet mee voor ons.

Gelukkig voor onze medereizigers was Almelo niet zo ver weg. "Station Almelo uitlopen, naar rechts en dan iets verder naar links", Ik wist het zeker. Alleen hadden we het pleintje al overgestoken en namen we daardoor een short-cut naar Bakker Bart. Onze eerste plaspauze eeuh koffie-en theepauze. Goed bakkie gedronken, terwijl we alle verleidingen daar binnen weerstonden.

Bij 't Wetshuijs keken twee medewerkers onze kant op terwijl ik een foto maakte. Een van hen zei: "Dè hèk nog nooit gesièn". Verbaasd keken wij in de rondte. We moesten allebei lachen toen hij wees naar het plaatje van "Twentepad    Aanloop", dat zojuist door ons op de foto was gezet. We startten onze tocht. Het was prachtig wandelweer.

We liepen langs Huize Almelo en hebben daarna nog zeker 5 km gewandeld in het Landgoed van Huize Almelo. Onderweg hadden we geluk dat de slagboom bij het tolhuis open stond. Anders hadden we eerst nog naar het Almelose grenswisselkantoor bij het station gemoeten om eurobiljetten om te wisselen naar keiharde euromuntjes.
Iets verder werden we blij verrast door enorme paddenstoelen in de berm. Mariëtte maakte een foto en viel door het gewicht van haar rugzak bijna in de prachtige paddenstoel.

Na 2 uur wandelen zochten we een bankje voor de lunch. Helaas vonden we geen bankjes op dit deel van de route. We liepen hier langs de omleidingsroute waarover we al op internet hadden gelezen. We stuitten op een electrakastje. Wij achtten het geschikt om als 'bartafel' te dienen. De bartafel kon onze 'drukte' wel aan.

Electra en water gaan niet zo goed samen. Daarom stapten we door op zoek naar een enigszins beschut plekje langs het water voor een sanitaire stop. Op dit deel van de route troffen we mooi aangelegde tuinen en veel bankjes maar geen geschikt beschut plekje.

We belandden uiteindelijk bij Kampkuiper voor cappuccino, thee en een kopje courgettesoep. Alleen de courgettesoep leek qua kleur en smaak meer op kerriesoep. Courgette is volgens ons groen! Wie durft ons vandaag nog tegen te spreken. Het vinden van 't damestoilet was een avontuur op zich. Ik had graag een plattegrond gehad om de juiste weg van ons tafeltje tot het damestoilet in een keer goed te lopen. Ondanks de extra decameters resulteerde het niet in natte wandelbroeken. Mariëtte liep de route meermaals en is vast bereid om bij een volgend bezoek als toilet-begeleider te fungeren.

Hierna vervolgen we onze route langs het watertje en werden we getrakteerd op geurige en fleurige zonnebloemen, diverse vistrapjes en kwamen we bij een mooi authentiek erf. We liepen hier op het boerenerf van Erve Volmerinck. Geweldig hoe dit is opgeknapt, onderhouden en ingericht. Daarna draaiden we richting Tubbergen alwaar we een kleine klim moesten ondernemen. Tubbergen ligt dus -merkbaar in de benen - op een heuveltje. Terwijl we daar liepen zagen we dat Inge hier heeft meegedaan aan 'landveroveren': Prive terrein Inge.

Vanaf daar zijn we een tunnel ingegaan, onder de weg door gewandeld, waarna we Tubbergen zijn ingerold.

Rond 17 uur passeerden we het bordje Tubbergen. We mochten toch niet voor 17 uur bij ons overnachtingsadres arriveren.

Op zoek naar De Burgemeester. Volgens ons leek het erop dat de Burgemeester niet in 't Roadhoes was. Maar een tweehonderd meter verder kwamen we de 'sik' tegen en die zei dat hij er wel zou zijn. Dus terug gelopen en genoten van een kopje thee. Het was er zo gezellig dat we meteen maar aanschoven om mee te eten.

Onderweg van 't Roadhoes naar ons overnachtingsadres nog een ijsje gehaald bij Jut en Jul. Een paar honderd meter verder zat het overnachtingsadres, alwaar we hartelijk ontvangen werden. Moe maar voldaan typten we dit verslag om na een kopje thee heerlijk te slapen.

Geschreven door Ilsedr.op.pad