Jos is al maanden bezig met de voorbereidingen voor zijn tocht naar Rome. En sinds eind vorig jaar met de plannen om een deel te gaan fietsen. Voor mij is dat heel anders. Ik vond het zelfs heel lastig toen hij mij vroeg om mee te gaan. Niet zelf fietsend maar met de camper of auto. Ik zag dat helemaal niet zitten.

Telkens als ik hem met een bepaalde blik voor zich uit zag kijken en hem vroeg waar hij aan dacht, kwam hij met de fietstocht op de proppen. Hij superblij met dat vooruitzicht. Ik kreeg stress en voelde dat in mijn hele lijf. Al snel heb ik dat geuit richting Jos. Dat mijn angst (voor het vele rijden en de migraineaanvallen die daar mee gepaard gaan) groter voelt dan het genot van samen in Duitsland en Italië verblijven.

Toch heb ik gisteren mijn spullen gepakt om met hem mee te gaan als kwartiermaker. De twijfel waar ik voor mezelf goed aan doe is gebleven maar ik wil het avontuur uiteraard niet missen.

De komende weken steeds een kort verslagje van mijn belevenissen van de dag.

Geschreven door Ilsedr.op.pad