In de H-vormige kamer van Hotel Jachtlust hebben we allebei goed geslapen. We pakten onze spullen al in voor het ontbijt en rekenden alvast af. Een ontbijtbuffet stond op ons te wachten. Heerlijke verse broodjes, eitjes, fruit en yoghurt enz. Alleen de scrumbled eggs vielen ons tegen.

We wandelden terug naar Hertme om de route bij het kerkje weer op te pakken. Al snel gingen we een graspaadje langs een beekje op. We ontwikkelden meteen een beetje angst voor natte sokken. Dit bleek gelukkig al snel totaal overbodig.

We wandelden vandaag eigenlijk alleen maar langs het water. We zagen ganzen, zwanen, een opvliegende reiger, parende libelles en vlinders. En een Amarant-vlindertje zat al vroeg in de ochtend lekker te zonnen. Overigens werden we tijdens onze wandeldagen regelmatig vergezeld door een witte vlinder.

Halverwege de route stonden we oog in oog met rood-bonte koeien. De staredown van Rico Verhoeven was er niets bij. Uiteindelijk wonnen wij. Zij draaiden al snel hun hoofden om.

De lucht, het water, de groene begroeiing, zo mooi en zo sereen. Onze felle shirts, het ritselen van onze broeken, onze voetstappen op het graspaadje dragen -weliswaar in contrast met de sereniteit - bij aan de beleving van deze morgen.

Langs het water zagen we vele vissers, maar nog niemand had een vis gevangen. Op het water peddelde ook een groepje kanovaarders. Wat een bonte kleuren die goed afstaken tegen het groen-blauw van de beek.

"Is het een vogel? Is het een vliegtuig? Nee, dat is het niet. Het is cowgirl Ilse, die je daar bij het water ziet".

Het 4 kilometer lange pad langs het water is geplaveid met grasstoppels, hooi, oude rietstengels, keien, mul zand, tractorsporen en wie weet wat allemaal nog meer. De combinatie van dat alles maakte dat we bij geen enkele stap onze voeten recht konden zetten. Het grote voordeel van dit pad is dat er geen fietsers of e-choppers zijn die zonder te bellen langs je heen willen schieten. Gestaag zetten we onze passen en we probeerden bij elke stap balans te houden. Hierdoor maakten de bellen van onze interne waterpassen overuren. Het bankje nabij de brug was dan ook "Ons Bankske". Om er zeker van te zijn dat wij er konden zitten, zette Mariëtte zelfs een sprintje in. Misschien is het maar goed dat ik te laat was om dat op de gevoelige plaat vast te leggen.

Op het bankje ploften we allebei neer. Na enkele minuten al bevonden we ons in Zen-modus. Wat een heerlijke plek. Op hetzelfde moment beseften we ons dat het heerlijk zitten is hier, maar dat we door moesten richting Almelo. Dat "Twee zielen, één gedachte", bleek vandaag wel heel vaak voor te komen. Het werd echt tijd om naar huis te gaan.

We vervolgden de route langs het water, deze keer langs een grind-/zandpad. Al snel kwamen we op landgoed Huize Almelo. Vanaf hier wandelden we de aanloop van het Twentepad in tegengestelde richting ten opzichte van onze eerste wandeldag. We waren op weg om onze belofte bij 't Wetshuijs in te lossen. Aldaar stonden we voor een gesloten terras. Da's dan jammer voor hen. Aan de overzijde van de grote markt was de brasserie wel open. We genoten bij de brasserie van huisgemaakte appelgebak en een slagroomsoes met cappuccino en thee.

Daarna hebben we weer de route gevolgd tot het station. Daar stond de trein naar Deventer op ons te wachten. Een half uur eerder dan het oorspronkelijke plan stapten we in de trein. We wilden blijkbaar zoooooo graag naar onze gezinnen terug. Die hebben we erg gemist en we zijn hen dankbaar dat we dit mochten doen.

Geschreven door Ilsedr.op.pad