Koude douche?

Na een nacht waarin ik redelijk goed geslapen heb, begint de dag met een kattenwasje in de camper. Ondanks dat ik gisteren voor mezelf ook een douchemunt had gekocht ga ik op deze camping geen gebruik maken van de douches. Ik vind dat niet nodig en zo kan ik de muntjesdouche ontwijken. Bij douches met muntjes denk ik altijd terug aan de camping in Vierhouten en de stralen met koud water over mijn hoofd aan het eind van de douche. Het uitspoelen van de shampoo uit mijn lange haar duurde langer dan er warm water uit de kraan kwam. Bij de gedachte daaraan krijg ik nog de rillingen over mijn hele lijf. Brrrrrr. Met een koude natte kop en warme pyjama aan liepen we dan terug naar de tent om een spelletje te doen en te gaan slapen.

Verder heb ik vooral leuke herinneringen aan de vakanties in Vierhouten. We stonden daar graag in de kuil, behalve als het regende. We speelden in het meertje op de camping, kochten ijsjes in de kantine, wandelden de ochtend vierdaagse, maakten kaarsen en fietsten met een doorschijnende regencape over de Veluwe. Heerlijk om aan terug te denken.
 

Achteruit

Na het ontbijt maken we de camper weer gereed voor een ritje naar de volgende camping. Ik open het hek van de camping en Jos rijdt de camper de camping af. Net buiten de poort scheiden onze wegen voor een paar uurtjes.

Terwijl Jos de rest van het Peerkepad afloopt, breng ik de camper naar Vijlen. Heuvel op, heuvel af. De navigatie laat mij via de autoweg rijden, is wel een kleine 10 kilometer om maar ik heb alle tijd. Rond 10 uur arriveer ik al bij de camping. De eigenaar had afgelopen week telefonisch laten weten dat ik vanaf 10 uur mocht arriveren. Dat kwam goed uit. Ik rij het terrein op en parkeer de camper achteruit naast enkele auto's. Ik sta op een heuveltje met de neus omhoog en trek de handrem aan. Nog voor ik mijn voet helemaal van de rem heb gehaald gaat de camper naar achter. Ik duw snel de rem in en trek nogmaals hard aan de handrem. Opnieuw probeer ik langzaam mijn voet van de rem te halen. Helaas zelfde resultaat: de handrem is niet sterk genoeg om de camper hier te laten staan. Met mijn voet op de rem neem ik even de tijd om wat diep in te ademen en na te denken. Ik besluit om de camper dwars op het erf te zetten, dan staat hij wat vlakker. Ik moet daarbij wel de hellingproef van het rijexamen goed uitvoeren. Na een flinke spuit gas, de koppeling omhoog en de handrem eraf komt de camper in beweging. Omdat de handrem hier links (en ik gewend bent dat hij rechts zit) zit voelt het niet alsof het goed gaat. Toch rijdt de camper vooruit naar de plek die ik uitgezocht had.
 

Alle neuzen dezelfde kant op

Ik vertel de eigenaresse over de problemen met de handrem en ze wijst mij daarna het plekje waar wij vannacht mogen staan. Dat ziet er gelukkig wat vlakker uit. Normaliter zet je een camper volgen de aanwijzingen van de eigenaar en de ongeschreven regels van camperaars (zoals neuzen dezelfde kant op). Ik krijg toestemming om de camper een kwart slag te draaien als dat beter uitkomt in verband met de niet zo goed werkende handrem. Ik rij naar ons plekje voor deze nacht en zet de camper netjes op zijn plek. Ik verwacht geen problemen en parkeer hem netjes volgens de opgegeven en ongeschreven regels. Als we morgenochtend met de camper op het -naast de camping gelegen maar zeker een meter lager gelegen uitgeholde- fietspad staan was er toch iets niet goed aan mijn parkeerkunsten.
 

Twijfel

Ik installeer de camper en geniet in het zonnetje van een kopje thee. Ik besluit na veel wikken en wegen om ook vandaag niet te gaan wandelen en op de camping te blijven. Ik lees verder in het boek Traumasporen (The body keeps the score) van Bessel van der Kolk. Zeer interessant boek dat ingaat op de oorzaken en gevolgen van o.a. trauma's. Helaas is het een dik boek en is het oorspronkelijk geschreven voor therapeuten.  Toch brengt het me veel: sommige dingen verduidelijken iets. Andere hoofdstukken maken me aan het twijfelen of ik als moeder zijnde er wel op de juiste manier was voor mijn kinderen. Wellicht is dat iets waar veel ouders over twijfelen. Nu ik dit typ denk ik dat ik met de kennis en kunde (die ik had toen de kinderen nog klein waren) keuzes maakte die mij het best passend leken op dat moment. Het verleden kan ik niet meer veranderen en alleen mijn kinderen kunnen beoordelen of ik een goede moeder voor ze ben. En nu ik me dat allemaal realiseer voel ik me daarbij eigenlijk best oké.

Bessel van der Kolk is een veel (ten goede en ten kwade) besproken onderzoeker die ook bij Zomergasten is geweest.
https://youtu.be/gVk50bM25zE
 

Ilse

Terwijl ik op Jos wacht komen er lichtgrijze wolken boven de camping te hangen en die laten wat druppels vallen. Ik zie dat een wandelaarster net is aangekomen op het trekkersveldje en haar rugzak neer zet. Omdat het regent nodig ik haar uit in de camper om even te schuilen en een kopje thee te drinken. Daar maakt ze graag gebruik van. Ze blijkt ook Ilse te heten en loopt het Dutch mountain trail in haar eentje. Met een grote rugzak met tentje loopt ze in 5 dagen de route van 100 km. Lijkt me zeker pittig hier zo in de Limburgse heuvels. Ondertussen komt Jos aangewandeld en ik vraag Ilse om haar boekje weg te stoppen. Gewoon omdat ik verwacht dat hij hierin zeker geïnteresseerd is. En ja hoor, de route trekt zeker zijn aandacht. Jos ziet al snel dat hij een groot deel van de route al met Lobke heeft gewandeld tijdens het Krijtlandpad.
 

Blijf staan

Er komt een lange camper het veld op. Ik weet dat alles bezet is en vraag me dus af waar deze komt te staan. De eigenaar komt zelf meegewandeld en geeft aan dat wij verkeerd staan. En dat terwijl zijn vrouw mij die plek heeft gewezen. Ik ben verbaasd en een beetje boos. Het is niet mijn schuld dat ik hier sta. De andere camperaars rijden zich ondertussen vast op het veldje. De eigenaar/boer loopt weg om voor ons een andere plek te zoeken. Ik ben het er niet mee eens maar ga onze spullen in de kastjes doen en de stroom van de camper afhalen. Ilse pakt ondertussen haar spullen en gaat haar tentje opzetten. Als de boer terugkomt geeft hij aan dat we nog even mogen blijven staan. De andere camperaars mogen kiezen waar ze willen staan. Uiteindelijk kiezen zij voor de andere plek en kan ik onze camper weer aansluiten op het stroomnet. Wij blijven dus toch staan. Ik betaal ook de boer nog cash voor de overnachting en regel dat we morgen hier langer mogen blijven staan. Misschien dat ik dan mee wandel naar Aken, maar daar gaan we het vanavond over hebben. Ik wil echt maandag mijn eerste wandeldag van mijn Rondje Nederland niet missen omdat ik te voet naar de Dom van Aken ben geweest.

Ondertussen valt er weer een beetje regen op het dak van de camper. Jos en ik zijn allebei onze blogs aan het typen. Je kan zijn verhalen trouwens ook lezen via
https://www.pindat.com/reis/dagboek/josderoij.op.pad/39837/2022-09-15/2025-06-29

Hij laat mij alvast wat hele mooie foto's zien die hij vandaag heeft gemaakt. Ik geniet van zijn verhalen, foto's en ervaringen en lift er op mee. Ik hoop dat mijn blog dat volgende week bij hem hetzelfde doet.

Geschreven door Ilsedr.op.pad