Vannacht zijn we allebei pas laat in slaap gevallen. Het Veluxraam had ik op een kiertje gezet. Want eerder die avond, toen de duisternis inviel, kwamen groepjes muggen ons vergezellen door het open raam. Ik vond het met twee op de kamer al druk genoeg en had geen zin in feestende groepies. Waarschijnlijk sliepen we beiden toch rond 3 uur vannacht want Bart hoefde niet langs te komen om een van ons in te stoppen.

We nuttigen ons ontbijt in het naastgelegen Bar Muza. Daarna halen we onze spullen van onze zolderkamer. De half opgerookte joint, die vanmorgen nog in een hoekje van de lift lag, is ondertussen opgeruimd. Zowel Ans als ik zouden deze joint niet opgepakt hebben om een hijs te nemen. Wij twijfelen allebei of we er ooit een zullen kopen om het 'trip'-gevoel te ondervinden. Het zou maar een bad-trip zijn, dan zou het helemaal zonde van ons geld zijn.

Bij het uitchecken verzoekt Bart ons om voor hem in de kathedraal een gebedje voor een verder gelukkig leven te doen. We zetten hem op onze (nog te bedenken) lijst. We monteren alle tassen weer op de fiets en zoeken de route op. Nog voor we goed en wel op de route zitten stuiten we op een wegomleiding. Ik zie de bui al hangen en word al wat kriegel. Ik weet uit ervaring dat omleidingsroutes in België soms bestaan uit één bord. En daarna moet je het zelf maar uitzoeken. Ik check snel de GPX-viewer en zie dat we helemaal de andere kant op fietsen. Zo komen we niet aan de juiste kant van het water uit. Gelukkig weer een omleidingsbord met een fiets erop en draaien we enigszins de goed kant op. Als we bijna terug op onze route zijn en aan de juiste kant van het water fietsen, staat er weer een ander omleidingsbord op onze route. Gelukkig zijn wij alle twee op dit moment van het type eigenwijze Hollandse vrouwen en stuurt Ans de tandem langs het bord zo onze route weer op. Ik ben opgelucht dat we weer op het juiste pad rijden. We fietsen heerlijk langs het water en zetten koers naar onze eerste theepauze.
 

Op de Biest

De omschrijving van de etappe laat ons nog al eens twijfelen wat het juiste pad is. De ene keer is 100 meter in het boekje gemeten met een korte duimstok en daarna weer met een lang meetlint. En als we dan bijna op de Grote Markt zijn, stuurt een vriendelijke knappe Belg ons van de route. Door de grote machines bij de wegwerkzaamheden voor ons is het te gevaarlijk hier rechtdoor te gaan. Hij wijst ons de weg. Dat was eigenlijk helemaal niet nodig, want we zitten hier 'op de Biest'. En daar weet Ans de weg wel.

Bij het witte info-centrum aan de Grote Markt in Mechelen krijgen we maar liefst 2 stempels. De vriendelijk lachende stempelaar laat ons, nadat we vertelden over het labyrint in Chartres, weten dat in een kerk vlakbij iets dergelijks is. Wellicht iets voor een andere keer want wij gaan voor een theepauze op een terras zitten.
 

Van het padje af?

We zitten net terug op de tandem als we aan het einde van de winkelstraat de brug open zien staan. Zo'n vijf minuten staan we met vele anderen te wachten tot een aak met auto aan boord de brug passeert. Zo blijven we veel langer dan gedacht in Mechelen.

Door de onduidelijke beschrijving, zoiets als: in de rechte bocht schuin links of eind fietspad rechtsaf, gaan we nogal eens van het padje af. Enerzijds om samen te checken wat er volgens het boekje precies bedoeld wordt, anderzijds om te stoppen voor de kruising. Want gek genoeg gaat aan de overkant van de kruising het fietspad verder, toch???

We pauzeren bij een van de eerste bankjes die we zien. Dat is net voor Peizegem. Ik ben wat depri aan het worden. Het schiet tot op heden helemaal niet op. Mijn evenwichtsprobleem speelt op en we zijn nog niet eens op de helft. De boterhammen geven wel wat energie en na een peptalk stappen we weer op.

Omdat we bergopwaarts en wind op kop hebben besluit Ans om even de ondersteuning van de fiets aan te zetten. Als we op Leireken (Vergelijkbaar met ons Bels Lijntje) rijden heb ik de gedachte dat het wel erg zwaar is, zo fietsen en dat nog 7,5 dag voor we in Chartres aankomen?
We stoppen nabij de stenen Santiagozuil. Op de zuil staat dat het nog 2.000 km fietsen is naar Santiago de Compostella is. 2.000km nog, voorlopig ben ik al blij als we in Jeugdherberg 't Schipke aankomen vanavond. Toch maar gauw weer verder. Nog geen kilometer verder vraagt Ans doet die ondersteuning het nog wel? Terwijl we flink trappend bergop een hobbelpad opgaan, zuchten wij en kraakt de fiets. We rijden door een vervelende kuil en ineens schiet de tandem naar voren. Wij zijn dus vandaag niet de enige die van het padje zijn, ook onze "Herman" kan er wat van.
 

Voortvarend

Bij Denderleeuw komt een sportieve wielrenner van middelbare leeftijd naast ons fietsen en vraagt of we naar Santiago fietsen. Het vlaggetje achterop de fiets of de schelp op mijn heuptas hebben het vast verraden. We laten weten dat we deze keer tot Chartres rijden. De sportieve wielrenner van middelbare leeftijd laat weten dat hij in het voorjaar deze route ook heeft gefietst. Ondertussen zet hij wat aan om zijn oorspronkelijke snelheid weer op te pakken. Hij roept nog: "Het is een prachtige route. Veel succes."

Nu de positieve vibes terug op ons pad zijn en we even in de berm langs het jaagpad bij de Dender wat gerust hebben, gaat het echt voortvarend. In een uur hebben we - met dank aan Herman op standje 1- meer dan 22 kilometer afgelegd. Zo langs het water gaat het veel beter. Mooi uitzicht, geen vervelende kruispunten en geen lastig omschreven routebeschrijving. Al snel arriveren we in Ninove. Hier drinken we wat in een theeroom en we gaan de supermarkt in om wat fruit kopen. Bij de plaatselijke VVV laten we onder toezicht van de Ninoveense reuzen onze passen afstempelen.

Lekker op snelheid fietsen we op het jaagpad langs de Dender naar Jeugdherberg 't Schipke. Dat is onderdeel van domein De Gavers. We checken in, douchen, doen de was in de centrifuge van beheerder Eddy en gaan gauw wat eten in het buffetrestaurant aan de andere zijde van het domein. We gaan wel met de fiets want het is minstens anderhalve kilometer wandelen en dan zou de keuken dicht zijn. Wij zijn niet de enigen die van het buffet genieten. Enkele brutalen smikkelen van de salade die Ans heeft. Zelfs als Ans haar killerinstinct heeft getoond aan een van hen, houdt de ander niet op. Ans is niet te flauw en slaat toe zodra de wesp zijn buik heeft volgegeten. Met onze buiken vol fietsen we terug naar onze kamer in 't Schipke.

Als we terug zijn op onze kamer nemen we even wat tijd voor ons zelf. Dat kan hier makkelijk want we hebben het hele gebouw 'Kikker' voor ons zelf. In dit gebouw kunnen we onze familie en vrienden best onderbrengen. Er is namelijk plaats om meer dan 60 mensen te laten recreëren, eten en slapen. En dat laatste ga ik, na het typen van het verslag, ook doen.

Lier - Geraardsbergen 82,7 km

Geschreven door Ilsedr.op.pad