Gisteravond belde ik naar Jos. Ik wou even met hem afspreken waar ik hem zal ontmoeten. Hij komt immers met de camper naar een camping langs de route. Ik kreeg zijn persoonlijke secretaresse aan de lijn. Na haar even gesproken te hebben schakelde ze mij toch door. De voicemail van Jos springt aan: " U kunt na de boodschap uw piep inspreken."
Het geeft mij te denken.
Als ik de Ware Jacob tegen kom vandaag en hij (of zij) zijn woorden waar maakt, slaap ik vanavond in t hemelbed van de Ware Jacob.
 

Van t padje af

Net na de eerste brug van vandaag volg ik de pijlen en ga een trap op. De route vervolgt zich langs de andere kant van de dijk over een gras- en zandpad. Het geeft een mooi uitzicht maar ik zie verschillende te beklimmen poorten. Mijn verstand zegt dat ik mag afwijken van de route en mijn benen nemen de trap terug naar de geasfalteerde weg aan de andere kant van de dijk.
 

Hooligans

https://youtu.be/VJW_oahg5q4
Met toestemming loop ik op een particuliere weg, verwacht hier veilig te zijn en te genieten van vredige uitzichten langs dijk en waterkant. Maar ook hier bevinden zich groepen hooligans. Van jong tot oud, alle kleuren vertegenwoordigt, beschimpen ze mij. Ze versperren gewoon mijn weg en ik moet manoeuvreren om niet op hun stinkbommen te stuiten.
Iets verder denk ik verlost te zijn van ze. Dan komen de bespottingen uit de lucht. Ka ka ka ka ka. Een grote groep vliegt over. Die met de grootste mond voorop. De wat kleinere timide exemplaren erachter maar ook daar hoor ik Ka Ka Ka. Ik zie ook wel dat die twee achteraan meevliegers zijn en er alleen bij willen horen. Durven ze wel in een groep tegen een vrouw alleen.
 

Geluk

Ik buig mijn hoofd naar beneden en zie dat ik ondertussen tussen de klavertjes loop. Misschien een klavertje 4 zoeken voor wat geluk? Dat gaat wel even duren, zo kom ik wel heel laat bij de camper of toch niet!

Tussen het riet staat een reiger, turend over het water. Een schip vaart langs, de reiger blijft zitten en doet alsof hij een spriet van het riet is. Dan had hij toch zijn visagist wat beter zijn best moeten laten doen. Of misschien staat de reiger op zijn visagist te wachten, want met zijn pas gewassen lijkbleke huid steekt hij fel af tegen de bruinige rietsprieten.
 

Je bent een rund als je met Wisenten stunt

Vanaf de dijk gaat de route een klein stukje door natuurgebied De Slikken van Heen. Bij de ingang staat een bord met foto's van Wisenten. Een gewaarschuwd vrouw telt voor 2. Ik snap wel dat ik afstand moet houden van de dieren, maar vraag me toch elke keer af waarom er alleen een waarschuwing staat in mensentaal. Hoe weten die dieren dat ze 50 meter van mij af moeten blijven. Op mijn hoede  door het natuurgebied of is het misschien toch beter om om te lopen. Nee, ik ga het aan. Rustig beweeg ik me in het natuurgebied voorwaarts, speurend naar wit-rode markeringen maar check zeker of ik de wisenten niet zie. Je leest zoveel in de media. Dan realiseer ik me dat die wisenten mij en mijn roze zomerhoed die achter aan mijn rugzak bungelt en de twee uitstekende wandelstokken wellicht aanzien voor een toreador. Ik hoop daarom vurig dat het speelkwartier van de jonge wisenten voorbij is. Ik ruik gewoon dat ze in de buurt zijn of zijn het mijn eigen zwoksels door angstzweet. Dan zie ik links tussen  de struiken wat bewegen. Het zal toch niet. Voetje voor voetje ga ik verder tot ik kan zien wat het is. Daar staan wel zeker 10 stuks. Het zijn Koningspaarden, wat een geluk. Ik loop weer door en hou afstand, alleen hoe doe je dat als ze bij het bruggetje staan waar je over moet. Beiden houden ons niet aan de 50 meter afstand, zíj komen immers dichter naar mij. Het lukt me om zonder kleerscheuren en hulp van een clown het bruggetje en het natuurgebied uit te wandelen.
Buiten het natuurgebied, op enkele traptreden is het tijd voor een hapje en drankje, dat heb ik al wel verdiend vandaag.
https://youtu.be/87Pt_vD0GB0
 

Ont-haas-ten

Op mijn pad tref ik een slak. Jos fotografeert deze vaak en vertelt dan onder andere over de kunst van onthaasten, je tijd nemen enzovoort. De hond van Tonnie, Rosie, draagt een kap. Niet vanwege een ziekte of om te voorkomen dat ze mensen bijt. Want binnen mag de kap af. Als Rosie naar buiten gaat, moet hij op. Rosie neemt het ont-haas-ten te letterlijk. De hazen dagen haar uit als Rosie binnen is. Eenmaal buiten rent ze jagend op de vele hazen door de grote tuin. Ze volgt hen blindelings en heeft geen oog voor het hekwerk met de buren, met alle gevolgen van dien.
 

Dat gaat erin als koek

Bij het ontbijt deze morgen heb ik net als thuis 2 sneetjes brood op. Het bakje met aardbeien ging er ook in. Ik smeerde geen brood om mee te nemen. Met het fruit en de koeken die ik al enkele dagen meedraag, verwacht ik genoeg te hebben om bij de camper te komen. Dus een lunch met koek vandaag. Ik ben zo gezond bezig: al die fruitextracten,  tarwevezels, yoghurtlaagjes en E-nummer in die koeken.
 

Energiek

De route leidt mij langs een parallelweg over de Philipsdam.
Vandaag een muziekje in mijn oren om de vele km's van de dam te overbruggen. Rechts van mij uitlopers van de rivier met vele soorten eenden en witte zwanen. Vele bloemen in de berm draaien hun mooie kant naar de zon. Ik zie een paartje bij elkaar en vind dat metaforisch staan voor Jos en mij: samen en toch ieder zijn eigen leven en keuzes. We zijn allebei niet perfect maar delen zowel onze mooie en minder mooie kanten. Ik stop om ze op de foto te zetten. Als ik opkijk passeert een blauwe camper met achterop twee fietsen. Zou het, zou het.
Ik voel me energieker dan gisteren en eergisteren. Ik begin bijna te denken dat voor groene stroom geen stekkers meer nodig zijn, al die lelijke windmolens aan de horizon zover ik kan zien, hebben positief effect op mij.
 

Nice

Een kleine 500 meter voor de parkeerplaats van de uitkijktoren bij de Krammersluizen komen een man en vrouw met rugzakken op aangewandeld. Ze stoppen en spreken me aan. Ze zijn erg benieuwd welke route ik loop. Als ik met Gr 5 antwoord zijn ze blij verrast. Zij zijn er ook net aan begonnen. Mijn antwoord op hun vraag: "Helemaal vanuit Nice?", valt hen tegen. Als ik hen even later in het gesprek vraag wanneer ze denken in Nice aan te komen antwoord hij met 2033 of zo. Ja, dat valt mij dan weer tegen gezien het beeld dat ze mij schetsten.
 

Ware Jacob op mijn pad

Bij de parkeerplaats van de uitkijktoren spot ik een blauwe Possl camper. De wens der gedachten dat Jos daar op mij wacht is groot. Enerzijds vanwege het grote gemis naar hem en de kinderen en anderzijds omdat mijn blaas op klappen staat. De teleurstelling is extreem groot als het een Duitse camper blijkt te zijn- die wegrijdt.
Toch blijkt Jos niet ver weg. Hij is een klein kwartier wandelen van mij vandaan want hij loopt me tegemoet vanaf de camping. Ik denk om te voorkomen dat de Ware Jacob eerder bij mij is.
 

Kriebels

Bij de uitkijktoren moet ik over de vangrail klimmen, het stelletje van de GR-5 had me daar zojuist al op gewezen. Dus daar ga ik dan, toch niet zo makkelijk om na al die dagen mijn benen nog zo hoog omhoog te krijgen. Ik zie Jos al lopen halverwege de Krammersluizen. Ik ben zo blij om hem te zien. Samen lopen we de laatste 6 km naar de camping. Maar niet voordat ik mijn blaas heb geleegd. Tussen het fietspad en de waterkant is een rand met grote struiken. Door de doornen en prikkels doen ze me een beetje denken aan de struiken waarin Broer Konijn zich verstopt om uit handen van de grote boze Wolf te blijven. Ik waan me er veilig om even te plassen, totdat Jos een selfie met mij op de achtergrond lijkt maken. Hé schat, moet dat?
Terug op het fietspad hangen er zo groot als handen witte webben in de struiken. Het lijken mij in eerste instantie webben met spinneneitjes. Maar als we een foto maken blijken het processierupsen te zijn. Het begint gelijk overal te kriebelen.
 

Bezoek

Nog voor we op de camping zijn, app ik met Servia. Jos en ik gaan vanavond op bezoek bij haar en Cees. Zij hebben Een seizoensplaats op een camping iets meer dan 5 kilometer van onze camping. Ik heb er zin in, al moet ik wel zelf fietsen. En zoals iedereen ondertussen wel weet, vind ik dat niet leuk.

Geschreven door Ilsedr.op.pad