Vandaag is dé dag. De planning is dat we na zo'n 85 km fietsen aankomen bij de kathedraal van Chartres. Na de etappe van gisteren hebben we er allebei onze gedachten bij. We laten ons niet uit het veld slaan en zetten daarom voor deze morgen de wekker extra vroeg. Het valt niet mee om op te staan en nog een beetje slaapdronken pakken we voor 6:30 uur al zoveel mogelijk spullen in.

Het is nog donker buiten als we van onze kamer over het parkeerterrein richting de ontbijtzaal lopen. Gelukkig is daar het licht al aan en kunnen we plaatsnemen. Het is zo vroeg dat de laatste druppels koffie nog in de kan pruttelen als we binnenkomen en de broodjes nog afgebakken moeten worden. We nemen alvast plaats aan een tafeltje waar 2 plateau's staan. Er ligt voor ieder van ons een pakje boter, choco pasta en jam op. We zien verder geen kaas of vlees dus dit gaat het beleg worden.
Andere hotelgasten, wegwerkers, zijn druk bezig om aan de drank- en yoghurtbar hun kommen en glazen te vullen.
De broodjes zijn redelijk snel klaar en we krijgen ieder een mandje met een pistoletje, een croissant en een choco-croissant. Het is zo warm dat we de pistolets nog niet kunnen snijden. Ondanks dat het niet echt lekker smaakt eten we toch wat we nodig vinden om vandaag goed te starten.
 

Tandem

De receptioniste opent de kamer waar we gisteren onze tandem in mochten plaatsen. We taxiën de tandem naar buiten. Bij onze kamer controleer ik de bandenspanning met de mini-compressor. Een klein beetje lucht wordt toegevoegd. Ans pakt ondertussen spullen in.
Ondanks dat we soms in onszelf vloeken dat de tandem zwaar is heeft hij ons wel al zo ver laten komen. Door de vele hobbels in de weg zijn we mogelijkerwijs een enkele schroef verloren waardoor wat onderdelen minder goed vastzitten en zelfs loshangen. Ook hebben we een deel van de standaard al een dag of twee in onze bagage zitten. We gaan er ook vandaag weer vanuit dat de tandem ons zonder technische problemen tot onze eindbestemming brengt. En anders hebben we altijd nog de hulpmiddelen die we al die dagen al mee de heuvels in sjouwen.
 

Terug naar de route

De zon komt net boven de horizon uit als wij bepakt en wel de parkeerplaats van het hotel afrijden. We moeten in ieder geval 8 km terug fietsen om naar de route te komen. Zoals bekend zijn er weinig echte fietspaden hier. Dus zijn we heel blij dat aan deze kant van de weg wel een deel voorzien is van een separaat fietspad. We kiezen dus eieren voor ons geld en gaan daar vol enthousiasme fietsen. Het gaat best goed, tot dat we op een obstakel stuiten. Wat denk je, groeit er midden op het pad een grote struik. We stappen af en met de tandem schuin naar links gekanteld in onze hand lukt het om de wielen op het fietspad te houden. Zelf lopen we op het randje om niet op de grote weg met voorbij razende auto's terecht te komen. Een stukje verder staan hekwerken op het fietspad. Hé hé, nu dat weer. Zo duurt het wel lang tot we terug op de route zijn.
Gelukkig gaat het daarna vlotjes bij de verkeerslichten en zijn we snel bij het beginpunt van de route van vandaag. En de route begint vandaag, jawel hoor, met een klim tot 7%. Dat hakt er flink in bij ons. Als we niet al stiekem vooruit gelezen hadden, was de moed ons helemaal in de schoenen gezakt. Nu we weten dat we vandaag gelukkig maar twee (in het boekje beschreven) klimmen van 5 - 7% hebben, strepen we deze klim snel af en maken ons klaar voor de volgende, maar niet voordat we even gepauzeerd hebben.
 

Bekenden

In Orgerus vinden we een ronde betonnen picknicktafel. Mooie plek om uit te blazen van die klim. We installeren ons aan de picknicktafel en als we goed en wel van onze nectarines zitten te genieten, passeert Mathijs, zonder zijn zwager (Klaas). Hij begroet ons al fietsend maar stapt dan toch van zijn fiets af. Op onze vraag waar zijn zwager is, zegt hij: "Die komt er zo aan, niet samen hetzelfde tempo fietsen kan handig zijn als je ruzie hebt." Wij begrijpen aan zijn glimlach dat hij dit spottend bedoelt. Als ook Klaas er is, schuiven ze even aan voor een praatje. Vanaf Mezieres tot hier was ook volgens hen zwaar en pittig. Ze laten weten dat ze bij het zien van het Labyrint in Saint-Quentin aan mij gedacht te hebben. En ze hebben besloten vrijdag de tijd te nemen om de kathedraal te bezoeken en het labyrint in Chartres te lopen. Wellicht treffen we elkaar daar nog.
 

Op zoek naar een open deur

We stappen snel weer op de tandem want er wachten nog veel km's op ons. Al vanaf het begin van deze route speuren we naar open deuren. Maar we vangen steeds bot als we onze hand op de deurklinken leggen. In Tacoignieres zien we een mairie dat vastgebouwd is aan een kerkje. Hebben we hier meer geluk? De deur van de mairie is open en bij het secretariaat krijgen we onze eerste stempel van vandaag. Ook dat kunnen we afvinken. Op ons wensenlijstje voor vandaag staan nog een aantal voor ons belangrijke zaken. Om die af te kunnen vinken is een bezoek aan een kerkje nodig. De deur van de kerk in Taciognieres is helaas gesloten en dus gaan we verder zoeken.
 

Kaarsje

In Bourdonne zien we de deur van het kerkje open staan. We parkeren de tandem en gaan naar binnen. We worden blij verrast door de eenvoud van de inrichting van de kerk. Geen extreme opsmuk zoals in de grotere kerken. Het dak van de kerk is daarentegen een technisch meesterwerk, al die houten balken mooi rond gevormd. Het lijkt wel een omgekeerd schip.
Terwijl Ans een kaarsje uitzoekt zegt ze tegen mij dat haar vader de eenvoud van dit kerkje zou waarderen. Hij hield ook van eenvoud. Vandaag zou haar vader verjaren en is hij in haar gedachten. Ans steekt kaarsje aan ter nagedachtenis aan hem. Ik schrijf in het gastenboek terwijl we aan onze overleden vaders denken.
 

Praat Nederlands met me

We worden langzaam ingehaald door 2 fietsers. Ik had hen net van te voren tegen elkaar horen zeggen: "Zij hebben geen extra hulp nodig om berg op te gaan. Zij hebben 4 benen om te trappen". De eerste fietser die naast ons komt probeert in Frans een gesprekje aan te knopen door te vragen waar we vandaan komen. Ik zeg daarop adequaat: "Doe maar in het Nederlands hoor". Vermoedelijk is hij vermoeid of slechthorend, want hij probeert het daarna in het Engels. Misschien hadden we beter: "Praat Nederlands met me" gezongen tegen hem. Door de valse noten van mij was hij wellicht eerder tot besef gekomen. Als we opnieuw in het Nederlands antwoorden stopt hij even met trappen, kijkt ons aan en heeft het eindelijk door. Wij zijn 2 Nederlandse dames op een tandem die vandaag ook naar Chartres fietsen. Zij gaan ook naar Chartres vandaag. Ze zetten weer aan en fietsen ons nu helemaal voorbij.
 

Delen

Ans en ik besluiten bij het eerstvolgende bankje of kerkje te stoppen voor de lunch. De eerste 42 kilometer zitten erop. We zijn bijna op de helft van deze dagetappe en we constateren dat het goed gaat. We rijden een dorpje in en zien een bankje in de zon. Op hetzelfde pleintje bij de kerk staat een bankje in de schaduw en jawel de fietsers die ons net inhaalden willen er plaats nemen. Als ik opmerkt dat wij die toch voor ons hadden gereserveerd bieden de mannen ons een plekje op de bank in de schaduw aan. Daar maken we dankbaar gebruik van. Dus delen we de bank met twee -nog- onbekende mannen. Tijdens het gesprek met hen komen we er achter dat zij beide leraren zijn en bijna met pensioen gaan of net zijn. De een is Belgisch en de ander is Nederlands en geeft les aan Avans Hogeschool in Breda, te weten Sociale studie. En met name 3-de jaars. Ik vertel dat onze dochter Britte ook sociale studie heeft gedaan en vraag aan de Nederlandse man of hij haar misschien kent. En voeg er aan toe: "Of bent u misschien de vervelende begeleider die haar scriptie heeft beoordeeld." Hij antwoordt afwijkend en kan zich zo geen Britte herinneren.

De mannen zijn in Antwerpen vertrokken en gaan door tot Santiago de Compostella. Beiden hebben een lichtgewicht wielrennersfiets met ondersteuning. Zij denken nog steeds dat wij het makkelijker hebben. Tot we uitleggen dat wij een zwaar frame hebben en minimaal ondersteuning. Zij rijden met 2 moderne accu's per persoon. De Nederlandse man laat weten dat zij dat mogen omdat ze boven de 60 zijn. Daarop reageer ik adequaat: "Boven de 60 kilo, nou dan mag ik het zeker."
Terwijl zij na een 25 km al overwegen de accu's te wisselen, besluiten Ans en ik juist om onze Herman nog zoveel mogelijk te sparen. We weten immers niet wat ons te wachten staat op de volgende 45 km.

We praten over het labyrint in Chartres en de spirituele, historische en religieuze kant van het labyrint. Daar lijken ze toch ook in geïnteresseerd en zullen morgenvroeg het labyrint ook gaan.
Het kerkje bij deze pauze heeft veel weg van het kerkje in Bourdonne.
 

Weer

We zitten weer op de fiets als ik een berichtje van Jos ontvang. Omdat ik niet in-controle ben, kan ik het hardop voorlezen. Jos wenst ons nog veel succes voor deze laatste etappe. We laten hem weten dat we de moed er in hebben en zelfs lol hebben vandaag. De etappe is ook zo anders dan gisteren. Veel minder klimmen en niet zo veel vals plat. Maar het grote verschil zit hem in de kracht van de zon. De afgelopen dagen was het over de 30 graden. Als we bij een van de overdreven veel stopborden stilstonden voelden we de zon op onze huid branden. De hitte zit in ons lijf en dat is misschien nog wel vermoeiender dan het fietsen zelf. Vandaag is er wat (sluier)bewolking voor de zon wat zorgt voor een aangenamere temperatuur. De tegenwind verfrist ons en zorgt dat we niet al te snel de heuvels afgaan.
 

Mijlpaal

Het gaat echt lekker en voorspoedig. Bij het aquaduct van Maintenon rusten we op een bankje. De leraren fietsen ons al zwaaiend voorbij. We slaan aan het rekenen en wat blijkt we zitten al boven de 600 km's. 612 km om precies te zijn. Met een high five en high ten vieren we deze mijlpaal, 600 km gefietst in 9 dagen, niet normaal toch? En we zijn er nog niet. Nog 20- 25 kilometer tot de kathedraal.
 

Vlotjes

De laatste kilometers fietsen we in vlakker terrein. Het gaat zo voortvarend dat we nu echt alle tijd hebben om de omgeving in ons op te nemen. Als we op het laatste deel van de etappe langs het water fietsen wanen we ons op het fietspad langs de Markweg. Bijna thuis dus. Dat klopt: we rijden vlotjes Chartres in. Bij een grote kruising leiden het routeboekje en de GPX ons twee verschillende kanten op. We kiezen voor het volgen van de GPX-route op mijn telefoon. Langs de L'Eure fietsen we door Chartres. We zien de kathedraal wel bovenaan staan, maar gaan er van uit dat de GPX-route ons daar brengt. Als we aan de andere kant bijna Chartres weer uitrijden, kijken we toch maar wat Google Maps ons te melden heeft. We koersen nu op het Office du Tourisme voor een stempel. De tandem draaien we om en gaan terug het centrum in. Om bij het Office du Tourisme te komen moeten we steil omhoog. Trappen is geen optie dus wordt het duwen tegen de tandem. Zo vlotjes gaan we de laatste meters niet, maar we kunnen het samen. We halen een stempel voor onze pelgrimspassen. Ik krijg er zelfs twee want de eerste was op zijn kop gezet.
 

We zijn er

Vanaf het Office du Tourisme gaan we te voet, met de tandem aan de hand door twee smalle steegjes en staan dan voor de kathedraal. Niet te geloven, we zijn er. We hebben het gehaald en het is nog maar 17:15 uur. We zijn een beetje beduusd dat we er nu al zijn. Na die heftige etappe gisteren, hadden we ons ingesteld om te proberen voor 20 uur hier te zijn. In het uiterste geval zouden we eerst naar het hotel fietsen en pas morgenvroeg hier heen gaan. Maar we staan al bij de kathedraal. Hier hebben we al die dagen voor gefietst. Het voelt nog zo onwerkelijk. We leggen dit moment vast op de gevoelige plaat.

Morgen bezoeken we de kathedraal en zal ik het labyrint lopen. Dat is mijn reden om helemaal naar Chartres af te reizen.

We trakteren onszelf op een warme maaltijd aan de voet van de kathedraal. Het begint langzaam tot ons door te dringen wat we samen hebben bereikt. Trots op onszelf en op elkaar.

Het is nog enkele kilometers naar het hotel dat aan de andere kant van Chartres ligt. Naast dat het een budget hotel is, ligt het kort bij de snelweg om zaterdag met de camper vanaf het hotel meteen de snelweg richting huis op te kunnen.

Bouafle - Chartres 89.1 km

Geschreven door Ilsedr.op.pad