Buienradar onbetrouwbaar

Na het ontbijt vertrekt Lobke naar de les. Ik twijfel over mijn activiteiten voor vandaag. De weersverwachting voor deze ochtend ziet er niet zo rooskleurig uit. En omdat ik toch graag de vorderingen van Lobke wil zien, besluit ik niet naar Makkum te fietsen maar naar 't strand. Volgens buienradar is het rond 10:15 uur wat droger, dus stap ik dan op mijn fiets. Ik ben de camping nog niet af en de regendruppels vallen hard naar beneden. De wind duwt ze in mijn gezicht, op mijn handen en broek. Het voelt koud aan. Dit was niet voorspeld door Buienradar.

Ik ga op zoek naar Lobke. Ik kom een bekend plaatje tegen. Een van onze fietsen geboeid aan een "invalide paaltje". Lobke is dus in de buurt. Met mijn fiets aan de hand ga ik het strand op. Op dat moment zie ik maar een koppel in het water. Dat zullen Lobke en Tobi zijn. De rest van de kiters op het strand dragen geen rood shirt zoals Lobke over haar wetsuit draagt. Naast mij is volgens mij nog iemand van Like2kite een kite aan het prepareren. Bij haar staat ook een cursiste in een rood shirt. Ze bevestigen dat Tobi en Lobke in het water staan. Ze vragen of ik de moeder van Lobke ben. Terwijl ik positief antwoord, denk ik dat ze me vast een zotje vinden. Ik sta immers met mijn roze fietshelm op, met mijn kniebroek in de stromende regen een poging te doen om Lobke te fotograferen. Het is namelijk veel te ver weg om goede foto's te maken. Het is de gedachte dat ik er was en het probeerde, die telt.
 

Vandaag is niet alles rood wat rood hoort te zijn.

De wind is sterk waardoor de regendruppels die mijn huid raken, aanvoelen als hagelstenen. Het doet gewoon pijn aan mijn benen en handen. Rode plekjes markeren de plek van de hagelsteneninslag. Gelukkig heb ik mijn fietshelm opgehouden. Dat voorkomt dat de regendruppels me hoofdpijn bezorgen. Ik hou vol en probeer nogmaals wat foto's te maken. Nee, het zijn kleine stipjes aan de horizon. Na een 20-tal minuten geef ik het op. Ik ben ondertussen tot op mijn onderbroek natgeregend.

Op de camping pak ik mijn spullen om te douchen. Ik hoop dat ik warm en wat droger terug kom van het douchen. Als ik me ga afdrogen staat er een grote rode plas water in het aankleedgedeelte. Oepsie, mijn rode schoenen zijn zo nat geworden van mijn bezoekje aan het IJsselmeer dat ze hier staan te druppen en rood afgeven. Met de trekker duw ik het rode water in het putje. Maar voordat ik aangekleed ben ligt er weer een plasje water om de schoenen. Die schoenen zullen morgen nog niet droog zijn vermoed ik.

In de camper gaat de mini shoefresh in de schoenen. Hopelijk helpt het.
Zelf kleed ik me warm aan. Mijn pyjama broek draag ik als legging onder mijn spijkerjurk. Met twee paar sokken, een dikke vest en een kopje warme thee hoop ik het warm te krijgen.

Na een kort praatje met ons mam, hoor ik de fietsbel. Lobke is al terug van de les. Ondanks de wind en regen ging het best goed. Ze mag in principe voortaan alleen kunnen kitesurfen. Alleen waar doe je zoiets in Alphen???

Vandaag op het lunchmenu broodje knakworst en boerenomelet. Met als toetje een broodje met zoet. Met gevulde buiken zoeken we ons eigen plekje op om te relaxen. Het weer werkt niet mee om alsnog naar Makkum te fietsen. Ik kijk wat korte filmpjes op YouTube en al gauw zegt mijn lijf en met name mijn oogleden dat het niet verkeerd is om even te rusten op bed en zo op te warmen. Al snel val ik in slaap en als ik wakker word heb ik het inderdaad een stuk warmer. De hele camper voelt warmer aan. Dat voelt een stuk prettiger. "Het is de zon maar". De zon heeft zojuist de camper verwarmd, snel leg ik een deel van mijn natte spullen buiten om te drogen. Ik doe de afwas en ga met een boek buiten zitten. Dit weer hadden Lobke en ik wel elke dag willen hebben. Ook de atalanta komt weer tevoorschijn en poseert geduldig voor Lobke. Lobke mag zelf van een kleine 15 cm afstand de vlinder fotograferen.

Lobke en ik genieten van een champignonsoep in ons eigen tijdelijke tuintje. Daarna gaat de zon weer weg. We ruimen daarom ons terras maar helemaal op. Morgen gaan we namelijk weer huiswaarts en we hebben allebei geen zin om natte tafels en stoelen in te pakken.

Binnen in de camper chillen we op onze eigen manier. Morgen kunnen we uitslapen. We hoeven van de eigenaar niet vroeg weg.

Geschreven door Ilsedr.op.pad