Goedemorgen

Vannacht vaak wakker geweest. Ik werd steeds wakker omdat ik het te koud of veel te warm had. Dus dekbed over me heen en dan weer van me afgegooid. Niet echt fijn om afwisselend zwetend van de warmte of rillend van kou wakker te worden. Toch redelijk geslapen en net voor de wekker gaat besluit ik uit bed te klimmen en te gaan douchen. Als ik terugkom zit Lobke al in de camper, klaar voor het ontbijt. Ze heeft heel wat regendruppels op haar tentje horen vallen. Dus helemaal uitgeslapen is ze niet.

Tijdens het ontbijt bespreken we de dag. Zij gaat om half tien naar de les en ik ga op de fiets boodschappen doen. Lobke laat weten dat het rond half twaalf gaat regenen. Ik verwacht dus voldoende tijd te hebben en ga daarom eerst de laatste 20 bladzijden van het boek lezen.
 

Konsalik - De woestijn is als een vrouw

Het boek is met momenten spannend geweest. Soms langdradig en veel verschillende incidenten die dan weer uitgebreid en gedetailleerd, dan weer juist heel kort en bondig beschreven zijn. Het maakt het verhaal afwisselend, laten we het daar maar op houden. Dit boek is uit, ik kan beginnen met een van de vele boeken die ons mam speciaal naar mij heeft gebracht om te kunnen lezen in de camper.
 

Boodschappen bij d'n Aldi

Het nieuwe boek moet wachten tot later. Ik ga eerst de boodschappen doen. Lobke en ik willen een relaxte vakantie dus we hebben gekozen voor makkelijk weekmenu met daarop onder andere soep met brood, iets van Lasagne of quiche. Dus met boodschappenlijstje op mijn telefoon pak ik de fiets en rij richting Workum. De twee supermarkten (Aldi, Poiesz) en een speciaal zaak met kaas, brood en slagerij zitten naast elkaar op een 2,5 km van de camping. Ik besluit bij de Aldi te beginnen. Binnen is het niet extreem druk. Enkele bewoners die begeleid wonen doen boodschappen met hun begeleiders.
Als ik mijn boodschappen heb afgerekend staan en zitten de bewoners in het gangetje tussen kassa en uitgang. Ik groet hen en denk dat ze netjes wachten tot iedereen van de groep klaar is. Pas als ik buiten mijn tas op mijn fiets doe, snap ik waarom de groep nog binnen is. Het regent en best hard. Dat is wel een half uur voor de voorspelde tijd.
 

Fries

Gelukkig staat mijn fiets onder het afdak van de winkel. Ik besluit op mijn gemak de boodschappen vast te zetten op mijn rekje. Als ik mijn fietscomputer heb vastgeklikt op het stuur en mijn helm opzet, komt er een 'local' oude dame voorbij die mij iets vraagt. Omdat ik haar niet versta kijk ik haar vragend aan en zeg: "Sorry?" Daarop herhaald ze iets harder: "bisto squle?". Of zegt ze squla. Ik heb geen Squla (online programma voor kinderen om thuis te oefenen in schoolvakken) voor Fries gehad en heb geen idee wat ze vraagt. Beleefd antwoord ik daarom maar met: "Het houdt vast zo op met regenen". Dat blijkt een goed passend antwoord, want ze knikt en loopt naar binnen.
 

Natgeregend

Ik check op mijn nieuwe telefoon de voorspelling en zie dat het nog even blijft duren maar wel minder hard. Dus stap ik maar op mijn fiets, ondersteuning aan en gaan.
Terug op de camping blijk ik zelf niet eens zo nat van de regen. Ik parkeer mijn fiets, haal de boodschappentas van het rekje om deze naar binnen te brengen. Dan constateer ik dat de handdoek die ik vanmorgen buiten heb gehangen om te drogen, er nog netjes hangt. Alleen dat drogen is nog niet gelukt. Balen. Ik berg de boodschappen op en zet het theewater aan. Als ik de afwas klaar heb, ga ik genieten van een kopje thee.
 

Kitesurflessen dag 1

Lobke laat weten dat ze onderweg is, lopend vanaf het strand. Dat is maar 1500 meter maar op slippers toch pittig. Wij hadden verwacht dat ze met Tobi mee naar het strand mocht rijden, maar helaas. Gelukkig mocht ze op de heenweg met andere cursisten meerijden. Terug dus lopend. Ze laat weten morgen met de fiets te gaan. Is wel wat fijner.

Lobke vertelt mij trots dat deze eerste lessen goed gingen. En dat na 6 jaar afwezigheid. Ze is natuurlijk wat ouder en wijzer maar ik vermoed dat haar ervaring met evenwicht houden op brommer en motor hier ook goed van pas komen. Ik zie aan haar ogen dat ze genoten heeft, maar ook erg vermoeid is.
 

Shoppen in Workum

Na de lunch gaan we samen op de fiets naar Workum. We dwalen wat door de Action en komen zoals met koopwaar buiten. We vervolgen onze route door het centrum. Blijkbaar reed Lobke voor me toen ik rechtsaf sloeg richting de supermarkten. Een hobbelig paadje in. Ik zie Lobke niet meer voor en naast me. En omdat ik de witte bel van de fiets niet meer hoor tingelen minder ik vaart en kijk om. Ze is toch niet gevallen. Daar komt ze aan. Ik had wel gezegd daar rechtsaf, maar was niet duidelijk geweest met waar precies. Ik moet dus duidelijker zijn. Dat gaat niet helemaal goed als ik de ingang van de speciaalzaak zoek. Tja, ik ben ook zoekende naar de ingang maar ook naar de woorden in mijn hoofd om uit te leggen wat ik bedoel. En dat laatste komt steeds vaker voor. Daar baal ik van maar ik weet (nog) niet wat ik daar aan kan doen.
Na een kort bezoekje aan de speciaalzaak besluiten we de resterende boodschappen bij Poiesz te halen. Want bij de Aldi hadden ze niet alles of heb ik het er niet gevonden. Als we terugfietsen merken we dat het goed (kite)surfweer is. De wind is aangesterkt sinds vanmorgen en met wind op kop gaan we dus de bruggetjes over in en om Workum.
In tegenstelling tot gisteren passeren we de bruggen zonder oponthoud. Bij de laatste brug hebben we gisteren staan wachten tot de sluis gevuld was met zeilschepen. De brugwachter had het druk en moest zelfs enkele schepen wat terugsturen want de sluis was vol. Gelukkig sloot hij daarna de sluisdeuren en de brug over de sluis zodat wij door konden rijden naar de camping.

Bij terugkomst op de camping probeert de zon door de wolken te schijnen. Het lukt niet maar het is wel lekker genoeg om met de benen omhoog van een kopje thee /ranja te genieten van een stroopwafel. Lobke besluit even wat bij te tanken terwijl ik wat lees, een spelletje op mijn telefoon speel en alvast een deel van mijn verslag typ. Ik merk dat ik ook moe ben. Desondanks probeer ik nu niet meer te gaan slapen. Het is al na 17 uur en als ik nu ga slapen, slaap ik misschien vannacht niet meer.
 

Squla, weer wat geleerd!

Als ik het stukje over de 'local' oude dame typ snap ik wat ze vroeg: Skûle niet te verwarren met Squla. Ze vroeg of ik aan het schuilen ben. Hè hè, nu pas snap ik het. Jeetje, wat articuleerde die local oude vrouw slecht in het Fries. Nou, eigenlijk heb ik iets geleerd, want dit stond niet in het tijdschrift dat ik gisteren las. Dit was een eerste les realife Squla voor Fries.
 

Cameraschuwe Atalanta

Afwisselend op de witte tafel en op een wit stukje van de handdoek zit een vlinder. Google leert mij dat het een atalanta is. Een veelvoorkomende vlinder en dit exemplaar is cameraschuw. Steeds als ik telefoon kantel om een foto te nemen vliegt de vlinder weg om even later weer terug te komen. Maar dan ben ik weer aan het typen en probeer ik weer opnieuw zo onopvallend mogelijk mijn telefoon te kantelen. Het lukt de vlinder zit er nog. Ik druk op het icoontje van de fotocamera. De app opent zich terwijl ik de vlinder in de gaten houd. Als ik naar het scherm van mijn telefoon kijk, zie ik mezelf en geen vlinder. Dus kies ik snel voor de omkeer functie van de camera om de vlinder op beeld te vangen. En net als de camera de tafel in beeld laat zien, vliegt de vlinder op. Ik geef het op. Ik respecteer de privacy van de vlinder. Voorlopig dan.
 

Goede of slechte kant

Tot ik even binnen heb gezeten. De vlinder zit opnieuw op een stukje wit van de handdoek. Voorzichtig schuif ik de rits van de hordeur omhoog, stap langzaam uit de camper en houdt mijn camera gereed. Ik sluip bijna op mijn tenen vooruit en zoom digitaal in om een shot te maken. Ik maak van deze afstand snel een foto en daarna sluip ik weer wat dichterbij en als een echt sluipschutter schiet ik raak. Niet een keer, niet twee keer maar drie keer. Geen flapperende vleugels deze keer. De atalanta zit stokstijf stil zelfs als ik nog dichter nader en close-up foto maak. Helaas zie ik de kenmerkende bruin, oranje, witte binnenzijde van de vleugel niet. Jammer maar ik begrijp het: laatst was er een artikel dat vertelde dat iedereen een fotogenieke kant heeft en een mindere kant. Waarschijnlijk had ik daarstraks de mindere kant in beeld. Nu ik vanaf de camper nader zie ik de fotogenieke kant van de vlinder in de lens. Dus schiet ik nog een paar plaatjes. Ik vind het welletjes en loop terug naar de camper. Op deze afstand blijkt de vlinder toch vertrouwen in me te hebben en de binnenzijde van haar vleugels te showen. Snel druk ik af. Met achteraf wat inzoomen, is de bruin, oranje witte print op haar vleugels te zien. Tevreden berg ik mijn nieuwe telefoon op en denk ondertussen: had ik de spiegelreflexcamera of de systeemtherapie toch maar ingepakt....
 

Diner in ons tuintje

Lobke en ik genieten in ons tuintje van een heerlijke tomatensoep. Zo eentje die we jaren geleden al ontdekte in Frankrijk. Een romige tomatensoep met mascarpone en zongedroogde tomaatjes. Op vakantie in Frankrijk aten we die geregeld samen met wat stokbrood. Ook kochten we nog extra soep om thuis van na te genieten. En vandaag genieten Lobke en ik van een verse (uit een zak gekocht bij d'n Aldi) romige tomatensoep. Deze keer met een foccacia. Hmmm lekker.
 

Clever

Zoals jullie weten houd ik erg van gezelschapsspellen. Daarom nodigde ik mijn gezin uit voor moederdag om een spelletje te komen spelen. Voor mij hoeft niemand een kado te kopen. Ik hou meer van gezellig zijn. Dus ik verwacht ook deze moederdag geen kado. Daarom kocht ik zelf het tokkenspel. Dat lijkt op mens-erger-je niet maar dan met kaarten in plaats van dobbelstenen. Ik heb het leren spelen bij Frank en Mariette en vind het een keileuk spel. Op moederdag werd ik door de kids verrast met de spellen Clever en phase 10. Wat leuk een nieuw spel, maar toch speel ik vandaag voor het eerst Clever. De vele verschillende vakjes, kleuren en tekens in combinatie met de vele pagina's spelregels maakten dat we er niet eerder de tijd voor namen. Lobke en ik investeren nu de tijd om het spel te leren kennen. Na het lezen van de spelregels beginnen we er aan. We dobbelen en maken keuzes. Ik ben niet bezig met wat tactisch de beste keuze is om te winnen. Ik wil vooral alles snappen. Als we klaar zijn om de punten op te tellen, merk ik al snel dat Lobke deze ronde van het spel gaat winnen. Haar keuzes waren betere keuzes. Voor revanche vinden we het allebei te laat. We zijn moe en gaan op tijd naar bed toe. Morgen een nieuwe dag met kitesurflessen voor Lobke vanaf half elf en misschien een rondje fietsen of boekje lezen voor mij.

Geschreven door Ilsedr.op.pad