Breakfast

Het ontbijt wordt deze morgen niet in het hotel geserveerd maar in het restaurant op de campus. Dat blijkt nog best een wandelingetje. De temperatuur voelt goed en deze ochtendgymnastiek beschouw ik als noodzakelijk om wat fitter te worden. Het slapen vannacht was niet zo goed verlopen. Warm op de kamer, dik dekbed, zacht matras en een kussen dat veel te slap is en geen ondersteuning biedt. Ik droom en snurk er dus blijkbaar door. Sorry Jos. Hopelijk niet nu al spijt van je beslissing om mij mee te vragen.
 

Plannen

Nadat Jos met de fiets vertrokken is naar het volgende hotel ga ik nog even terug naar de kamer. Daar maak ik een concept planning voor vandaag in mijn hoofd.

Gisteravond heb ik internet geraadpleegd wat leuk is om in de omgeving van Reinsfeld te doen. Daar kwam ik onder andere de edelsteenmijn in Idar-Oberstein tegen. Ik had dat vorig jaar al gezien maar Jos gaf toen aan er niet perse heen te willen Dus grijp ik mijn kans en toen ik vanmorgen dat plan aan Jos vertelde, liet hij weten dat er een kerkje tegen een rots is gebouwd in Idar-Oberstein. Misschien als ik zin en tijd heb, ga ik die ook opzoeken.
 

Kilometers maken

Het is 9:00 uur en ik heb de sleutel ingeleverd bij de receptie. Ik besluit om in de auto naar de mijn te bellen. Wat een geluk, ik kan om 12:30uur aansluiten bij een rondleiding. Dan heb ik dus nog voldoende tijd om wat slippers te halen bij de Action. Door mij eigen stomme fout kom ik niet bij de Action maar bij d'n Aldi uit. Ik maak hier gebruik van en koop een bakje nectarines. Ik doe een nieuwe poging om bij een action te komen. Door wegwerkzaamheden is dat niet 2 maar 14 kilometers rijden. Opnieuw rij ik midden door Idar-Oberstein en spot het witte kerkje tegen de rotsen. Bij Action gearriveerd zie ik een Aldi op loopafstand. Dat mag de pret niet drukken. Op zoek naar de juiste maat slippers. Zul je altijd zien: van maat 45 tot maat 37 kom ik van alles tegen maar niet wat ik nodig heb. Dus pas ik een maatje kleiner. En verhip het kan er mee door. In the pocket. Naar het volgende station op mijn planning.
 

Puffen geblazen

En wederom draait de auto het centrum in. Aan de voet van de berg parkeer ik mijn auto. Ik ga een steegje in dat omhoog leidt. Trapjes wel te verstaan. Het valt niet mee. Ik hijg en puf wat af. Conditie blijkt onder niveau, dat wist ik al hoor. Bij het kerkje staat op het gesloten hek dat je via een tunnel naar binnen moet. Die is echter ook afgesloten met een hek. Ik had me dus niet helemaal goed voorbereid. Het kerkje zou vanaf 11 uur open zijn. Dat ik daarvoor een afspraak had moeten maken was mij ontschoten. Geen probleem op een kleine 500 meter is het slot en een ruïne op de berg. Die zijn vast ook de moeite waard om te bekijken.

Ik hijs me omhoog langs de steile weg en trappetjes. Bezweet kom ik bij de ruïne vanwaar ik op het slot kan kijken. Selfie (oefen-)tijd.
 

Mega Ilse: je tijd is bijna om!

Ik check de klok op mijn telefoon en in mijn hoofd start de calculator. Het ratelt en plots hoor ik Opa Fonkel uit de Mega Mindy serie (Studio 100): "je tijd is bijna om!". Geen tijd om nog naar het slot te lopen anders ben ik te laat bij de mijn. En dat wil ik deze keer niet missen. Rechtsomkeert naar de auto.
 

Parkeerschein of parkeerschijf

Bijna ben ik bij de auto als ik zie dat ik een 'Parkeerschein' had moeten kopen. Bij het parkeren had ik het bord bij de ingang geïnterpreteerd en dacht met onze blauwe parkeerschijf een uur te mogen staan. Nu blijkt dat een half uur met een ticket te zijn. Ik moet denken aan Ans die parkeerde op de Vlaszak en daarvoor achteraf ook een duur kaartje thuis gestuurd kreeg. Ik hoop dat mijn uitstapje naar de kerk niets alsnog een duur staartje krijgt.
 

Niet alles is goud wat er blinkt.

In de auto snel de navigatie wijzigen naar de parking van de mijn en hup opnieuw dwars door het centrum. Ik parkeer de auto in de schaduw, pak een paar nectarines en mijn jasje. Vanaf de parking is het een halve kilometer naar de ingang van de edelsteenmijn. Halverwege tref ik een Nederlands echtpaar (ik denk dat ze bij elkaar horen) en zij wijzen mij de weg naar het toilet en de receptie. Zij gaan eerst in een afgezet gebied zelf naar edelstenen zoeken. Ik wens ze veel plezier en loop door. Na het betalen van mijn ticket en ophalen van een audiotour wacht ik op de gids. Iedereen haalt een rode helm en dan gaat de tour beginnen. Al bijna meteen zie ik het glinsteren. Dat blijkt niet alleen van natte stenen te zijn. De heilige Barbara beschermt ons in de mijn.

Er zijn verschillende edelstenen te vinden in deze mijn. Veelal bergkristallen gecombineerd met Amethist (paarse kleur) of rachkwartz. De mijn is vooral bekend van de roodbonte agaat.
De rondleiding is echt de moeite waard want zoveel edelstenen in hun natuurlijke omgeving heb ik nog nooit gezien. De vele paarse kleuren brengt mijn gedachten naar Ilona en haar kado. Niet alleen wat ik kreeg maar ook wat zij zichzelf kado deed.

De meeste edelstenen zijn ovaal tot rond van vorm. Maar er zijn ook vormen te zien als een vis, vogelkop, vlinder en voetstappen. Die moeten jullie zelf maar eens gaan bekijken.
 

Op naar het hotel

Als ik uit de mijn stap krijg ik ineens enkele berichten binnen op WhatsApp. Eentje komt van Jos: hij is al bij het hotel. Oepsie, ik moet nog een kilometer lopen en minstens een uur autorijden om bij het hotel aan te komen. Toch besluit ik de giftshop te onderzoeken. Ik zocht een broche met een edelsteen soort uit de mijn. Die blijkt er niet (meer?) te zijn. Dus tijd om te gaan. Maar goed ook want onderweg naar de auto begint het te regenen. En het komt eruit gespoeld. Met natte kleren stap ik in de auto en koers naar het hotel. Bergje op en af, bochtje links, bochtje rechts met afwisselend 100, 70, 30, 80, 50, 70, 30 en dan weer 80. Om gek van te worden. Eindelijk zie ik Dannenfels staan. Bovenop de berg staat ons hotel voor vandaag. We slapen in Villa Frodo.

Geschreven door Ilsedr.op.pad