Gister middag na het fietsen voelde ik me duizelig. Na een toertje slapen en wat eten dacht ik dat het beter ging. Maar toen ik gisteravond mijn pyjama aangedaan had en in bed kroop, leek het wel of we op een boot op de Noordzee zaten. Alles in mijn hoofd en vooral mijn interne waterpas was van slag. Het duurde naar mijn mening best lang voor dat ik wat rustiger werd. Ik viel toch in slaap en werd vaak wakker met pijn in mijn linkerschouder en arm. Ik lag verkeerd en heb wellicht te veel gedaan met die kant. De fysiotherapeut had me geadviseerd om mijn schouder de komende maanden rust te geven. Is dus niet helemaal goed gegaan met het fietsen, stuur vasthouden terwijl ik hobbelend op het zadel zit.
 

Weetje

Leuk weetje om te vertellen is dat we op loopafstand van 711 stadion. Het stadion van Telstar. En zij speelden gisteravond thuis tegen jong PSV. Door het enthousiast publiek wisten wij al snel dat het goed ging met scoren door Telstar. Uitslag 3 - 1.
 

Wereldleider

Na het ontbijt doet Jos de afwas terwijl ik me klaarmaak om weer op de fiets te stappen. Jos rijdt het eerste stukje mee. Tot aan de veerpont bij IJmuiden/Velsen Zuid. Met de fiets kan je hier gratis oversteken naar Velsen- Noord. Ik zwaai naar Jos en ga naar het Noorden. Ik rij langs wereldleider Tata steel richting Wijk aan Zee. Tata steel zou wereldleider zijn op het gebied van duurzame staal. Hopelijk gaan en blijven ze ook investeringen doen in het verbeteren van het woon- en leefklimaat van haar directe buren en ons Nederland.
 

Entreekaartje

Net voorbij Wijk aan zee kom ik bij een van de ingangen van het Noord Hollands duinreservaat. Dat had ik gisteravond in het boekje van de kunstroute gelezen. Daar stond ook dat ik een entreekaart moest kopen. En nu blijkt dit nog te kloppen ook. Er staat een automaat waar al enkele mensen in de rij staan om zich het benodigde kaartje te bemachtigen. Ik ga niet in de rij. Dat is niet nodig. Ik heb immers op aanraden van Jos al online een ticket besteld voor dit Natura 2000 gebied. Dus kan ik gewoon doortrappen. Een mooi afwisselend duingebied waar veel meer mensen op de been zijn, dan ik gisteren op mijn route zag.
 

Kleurplaat

Zoveel mensen op de been, het zal wel aan het mooie zonnige weer liggen en dat het zaterdag is. De meeste delen van het duinreservaat zien er nog wat dor en zandgeel uit. De bomen krijgen blaadjes, het groen begint groen te worden en hier en daar komen de kopjes van gele bloemetjes boven het gras uit.  De sloot en met watergevulde duinpannen zijn mooi blauw van kleur. Ik word helemaal blij is ik langs de kant van het water rietstengels zie die door de zon mooi goudgeel kleuren.
 

Bloembollen

In het boekje stond ook dat hier veel bloembollen  worden geteeld. Deze heb ik gisteren helemaal niet gezien. En nu op het stukje richting Egmond aan de Hoef is het zover. Al van een afstandje zie ik een weiland vol met paarse en roze bloemen. Iets dichterbij ruik ik een zoete geur van bloemen. En als ik naast de roze-paarse bloemen fiets zie ik dat het hyacinten zijn. En dan ben ik in Egmond aan de Hoef, hier in de buurt woont een motorvriend van Lobke. Maar ik hoor of zie geen motors, dus een gratis kopje thee hier in t dorp zit er niet in.
 

Wel op de paadjes blijven

Vanaf Egmond aan de Hoef rijd ik naar het zuidwesten richting Bergen aan Zee. Daarna ga ik de
Schoorlse duinen in. Hier staan (net als al eerder vandaag) op sommige plaatsen dranghekken op mijn route. Een bord of spandoek geeft aan dat de weg versperd is vanwege het hoge water. Toch kan ik gemakkelijk door de hekken fietsen en komen er diverse mensen van de andere kant. Dus waag ik het erop. Bij een grote overstroming besluit ik rechts om te gaan. Ik word gevolgd door 2 wielrenner en met z'n drieën gaan we het duin in. Als we een bergje op moeten  halen zij mij in. Bovenop de berg kijk ik naar de mogelijkheden om me heen. Ik besluit om terug naar de weg te gaan. Ik zie immer mensen uit een paadje komen aan de andere kant van de weg. Dat paadje ziet er minder heftig uit dan van het bergje door te gaan.  Dus ik ga nu linksom, een pad met mulzand en ook omhoog. Het is zwaar om hier de e-bike omhoog te duwen maar ik zet door. Als ik na een flinke omweg terug bij de weg ben zie ik de wielrenners ) die rechtsom gingen) staan. Zij zijn bijna terug bij de weg, alleen een brede waterloop oversteken. Ik ben blij dat ik de andere route heb gekozen.

Ook hierna volgen nog enkele stukken waarbij ik door het mulle zand een berg op moet wandelen om voorbij het water weer op de fiets te kunnen stappen.  Ik merk dat ik hierdoor wel vermoeid ben want als ik op wil stappen verlies ik mijn evenwicht. Gevallen ben ik niet, maar echt charmant zag het er niet uit.
Op andere plekken is het alleen mogelijk om door de modder te stappen of met voldoende snelheid en voeten omhoog het water te trotseren.
 

Laatste loodjes zijn het zwaarst

Vanaf Petten gaat het fietsen weer lekker. De wind helpt en handje mee en het asfalt onder de banden van mijn fiets voelt prettig aan dan de gebakken klinkers in de Schoorlse duinen. Door een kuil in de weg valt de computer van mijn e-bike op de grond. De gedachten aan moeten stoppen door materiaalpech gaat door mijn hoofd. Het zal toch niet. Gelukkig blijkt de computer het nog te doen en kan ik verder fietsen. Op zo'n anderhalve kilometer van de camping bestel ik een thee en een kan ranja. Als ik een kleine 10 minuten later op het terras aankom zit Jos buiten en heeft mijn bestelling al klaar staan.

Vandaag voelden de laatste loodjes niet het zwaarste, misschien geldt dat dan voor morgen. Wie zal het zeggen?

Geschreven door Ilsedr.op.pad