Vandaag gaat mijn rondje Nederland verder. Niet te voet maar op de fiets. En deze keer fiets ik op mijn e-bike en niet achterop de tandem bij Ans of Jos. Ik wil het alleen doen. Met mijn evenwicht op de fiets gaat het beter dan vorig jaar, dus durf ik het aan. Ook de zadelpijn van het tandemreisje vorig jaar, maakt dat ik liever met de e-bike ga.
 

Voorbereiden

Bijna meteen na mijn besluit om mijn Rondje Nederland te onderbreken, heb ik de kaarten van Landelijke Fietsroute Kustpad besteld. Met het idee om enkele weken later de tocht fietsend af te werken tot aan de afsluitdijk. Die weken werden maanden en zo zijn we op vandaag uitgekomen.
De etappes deelde ik in met in mijn achterhoofd: niet te veel km's op een dag en mogelijkheden om te overnachten in de camper.
Ik zet de knooppunten op een routekaartje voor op het stuur. Ik maak ook een digitale versie ervan in de app Fietsknooppunten. Daarnaast heb ik ook de kaarten die ik bestelde. Dat moet goed komen, toch?
 

Naar het startpunt

Jos heeft de fietsen achter op de camper gezet en als alles in de camper ligt, vertrekken we. Onderweg passeren we een vrachtwagen met de tekst " Veni, Vidi, Vici". Klinkt zo bekend maar de exacte vertaling komt zowel bij Jos als bij mij niet bovendrijven. Later geeft Google ons het antwoord: " Ik kwam, ik zag, ik overwon". De eerste verwijzing op Google is naar een Duitse film van januari 2024 van het genre sociale satire.
https://youtu.be/yJ2xCnkCMYs?si=08d_ntru-GJwHi3Z
Weer iets nieuws geleerd, want hier dachten wij niet aan.
Gelukkig vind ik daarna op Google de associatie die Jos en ik wel met de uitspraak hebben.

Een zegespreuk van Ceaser voor de overwinning op Pontus omdat hij vijf dagen nadat hij op de juiste plaats kwam en vier uur nadat hij zijn tegenstanders voor het eerst zag, reeds overwon.

Misschien is deze uitspraak iets voor als ik na dagen wandelen en fietsen eindelijk de afsluitdijk zie. Wordt vervolgd.
 

Noord - Zuid

Bij het startpunt van vandaag aangekomen, haalt Jos mijn fiets van de camper. Het regent al een beetje, dus ik doe mijn regenbroek aan. Ik gun mezelf geen tijd om de digitale versie van de route op te zoeken want ik moet richting het water. Ik ga voor de camper langs en zie fietsknooppunt nummer 3 op een bordje aangeduid. Dat is mooi, die staat als eerste op mijn lijstje. Ik fiets de bult op en het fietspad draait naar links. Dat is raar. Ik moet toch naar rechts. De radertjes in mijn hoofd draaien volop waardoor ik me herinner dat het startpunt tussen nr 3 en 23 ligt. Dus ik draai om. En daar waar ik net het bordje met nr 3 zag, zie ik nu ook een bordje met nr 23. Precies waar de camper net nog stond. Ik had het gewoon kunnen zien, maar was te gefocust op nr 3. Helaas is net hier een van de vele wegwerkzaamheden aan de gang. Dus rij ik een stukje anders. Op zich geen probleem maar het volgende bordje vind ik niet. Een poging om mijn digitale versie erbij te pakken, mislukt. Die kan niet geladen worden omdat ik aan de max zit. Zover ik het goed heb kunnen lezen zonder mijn leesbrilletje. Dus toch maar zelfstandig richting het water en het noorden. Na nog enkele wegopbrekingen lijk ik op de juiste plaats te zijn beland. He he, als het zo doorgaat, wordt het een latertje.
 

Van de regen in de drup

De regen is opgehouden en bij de watertoren doe ik daarom mijn regenbroek uit. Met die broek aan trapt het zoveel zwaarder dan zonder. Wat gaat het daarna beter: geen regen meer en mooie uitzichten in de duinen. In de vele duinpannen staat water waar veel locals ( vogels, eenden enz) gebruik van maken. Prachtig tot ik dichter bij de zee kom. De wind duwt hard en de regen komt terug. Iets verderop zie ik een bushokje. Met fiets en al ga ik naar binnen. Even schuilen, wat eten en rusten. Ik zie dat de bus over een kwartiertje komt. Dan wil ik weer op de fiets zitten. Buienradar geeft aan dat het dan ook niet meer regent. Ik heb mijn boterhammen op als ik Lobke een berichtje stuur. In mijn ooghoeken zie ik dat ik nog een paar minuutjes heb voor de bus komt, maar die staat ineens bij de halte. Te vroeg dus, want ik zit hier nog. Nu ik dat moment gemist heb, besluit ik nogmaals Buienradar te raadplegen. Nog maximaal 5 minuten en dan zou de (harde) regen ophouden. Precies die minuten is de bus te vroeg. Hij wacht trouwens niet op dat moment: hij is alweer vertrokken. Ik besluit mijn regenbroek niet terug aan te doen, mijn spijkerbroek is toch al nat.
 

Musea

Langs de route kom ik enkele musea tegen. Een daarvan kondigt zich al van een afstandje aan met een groot beeld. Het museum Beelden aan zee. De mevrouw waar ik in mei 2023 voor het laatst overnachtte adviseerde mij om daar zeker een bezoekje aan te brengen. Dat zal voor een volgende keer zijn, vandaag focus ik me op het fietsen.
 

Bootstewards

In de duinen zijn veel Engelstaligen te vinden. Jongeren met grote rugzakken, matjes en tentjes. Gezinnen die al fietsend het duin verkennen maar het meest opvallend is een grote groep fietsers met allemaal een fietstasje van Boatbikes achterop. Ik heb bij een poortje even een moment gepakt om een slokje water te drinken. Als ik net weer de fiets op wil springen, kondigt de bootsteward zich aan. Met gebaren maakt hij duidelijk dat de groep links-rechts door het poortje kunnen fietsen. Ik wacht maar tot ze allemaal voorbij zijn voor ik het pad weer op fiets. Tussen de groep fietsen meerdere stewards, niet zo enthousiast en jong als de stewards en bootsman van de serie Below Deck Mediterrane. De gasten van die serie zullen zich waarschijnlijk ook niet zo inspannen met een fietstocht door de Nederlandse duinen. Sommige fietsende gasten van deze boot zien er al vermoeid uit.
 

Wandelen of fietsen door de duinen?

De wandelroute en de fietsroute gaan op veel plaatsen gelijk op. Fietsen heeft zijn voordeel want ik moet er nu even niet aan denken hier te wandelen. Geen beschutting tegen de wind of regen. En als de zon hoog aan de horizon staat is het hier ook geen pretje. Ik merk wel dat ik nu minder stil sta. Het gaat allemaal veel sneller, ik neem het minder in me op en gun mezelf weinig momenten om een foto te maken.
 

Op tijd

In Driehuis bij de kerk stop ik om te kijken hoe ver het nog is naar de camping. Dat blijkt een kleine 4 minuten fietsen. Ik stuur daarom Jos een Whatsapp berichtje zodat hij alvast een kopje thee kan zetten. Ik vervolg de fietsroute want die komt langs de ingang van de camping. Als ik enkele minuten later bij de camper arriveer is Jos verrast dat ik er al ben. Hij was boodschappen gaan doen en net terug. Ik had dus niet veel sneller moeten fietsen. Alhoewel sneller fietsen: door de harde wind in mijn rug ging ik soms 25 km/h zonder te trappen. Bergaf haalde ik meer dan 34 km/h terwijl ik soms echt moeite had om eerst bovenop de helling te komen. Ik had me voorgenomen om bij minder dan 10km/h bergop met ondersteuning af te stappen en te gaan wandelen. Dat is niet voorgekomen, maar de laatste 10 km kwam dat wel dichtbij. Te moe in mijn hoofd en mijn benen. Wat ben ik blij dat ik bij de camper kan genieten van een kopje thee. Die Jos nog wel even voor me zet, want hij had het Whatsapp berichtje nog niet gelezen.

Geschreven door Ilsedr.op.pad