A night at the museum

Vannacht heb ik geslapen in wat de vrouw des huizes de museumkamer noemt. Aan de muur, die de man des huizes graag opnieuw wil behangen, hangen allerlei foto's van haar kinderen. Van kinderleeftijd tot aan foto's met ondertussen ook een paar ex-schoondochters. Tussen de schilderijen enkele tekeningen van voorouders en vaantjes van de vrouw des huizes als herinnering aan deelname aan de strand vijfdaagse.
 

Keuzestress

Voor ik ging slapen belde ik nog met Jos. Ik ben zo aan het twijfelen. Stoppen voelt echt als falen voor mij. Doorgaan is alleen niet geheel realistisch en goed voor mezelf. Het verschil tussen willen en kunnen is groot in deze. Jos helpt me er aan te herinneren dat dit is wat ik de laatste maanden in het ziekenhuis geleerd heb. Luisteren naar de signalen van mijn lichaam.
Terwijl ik, vanwege de waterlanders en ontstane snotneus, zoek naar een zakdoekje kom ik een geplastificeerd briefje tegen. Het zit al enige tijd in de rugzak, ik heb het er zelf ooit ingestopt. Het briefje komt van een geïmproviseerd rustplekje bij een logeeradres van Vrienden op de Fiets tijdens het Maarten van Rossum pad. De tekst is echt van toepassing en houdt
mij bezig. Wat is wijsheid? Als ik elke dag moet kijken of het wel gaat lukken om te wandelen en de hoofdpijn toeneemt, zorg ik dan wel goed voor mezelf?
Terwijl de parkieten van de buren fluiten en het buiten nog licht is, klinkt in mijn hoofd:
https://youtu.be/AVb7jNPI1gg
 

Beslissing

Vanmorgen ben ik opgestaan met hoofdpijn en ik heb daarom een besluit genomen. Na het ontbijt wandel ik richting Den Haag en neem daarna de trein richting Breda.
Tijdens het ontbijt praat ik nog met de vrouw de huizes over museums. Niet meer over die van haar hierboven maar het gemeentelijk (ondertussen Kunst) museum van Den Haag en ze adviseert mij om Beelden aan Zee in Scheveningen te bezoeken. Buiten op de trappen staan al enkele beelden. Ik doe geen belofte dat ik daar vandaag langs ga.
 

Berichten

Met mijn regenjas aan vertrek ik bij mijn logeeradres. Het besluit dat ik naar huis gaat doet me goed en ik bedenk me dat het wijs is enkele mensen op de hoogte te brengen van mijn besluit. De voorspelling van het weer vandaag, circa 11 uur aan elkaar 2 mm/h regen komt helaas uit. Daarom schuil ik bij een onderdoorgang om Jos en de kinderen te whatsappen. Ook mijn logeeradressen voor de komende 3 dagen krijgen een Whatsapp berichtje om te laten weten dat ik niet kom.
 

Jachthond

De route gaat over een dijk waar in tegenstelling tot gisteren weinig wandelaars zijn. Alleen enkele hondenbezitters met grote honden kom ik tegen. Een jonge hond(ridgeback?) die niet goed luistert naar zijn bazin komt mijn kant op. Ik zeg nog down en wijs naar beneden. Zijn hoofd draait opzij en de bazin doet nog een poging hem te laten komen. De neus van de jonge hond heeft ontzettend veel interesse in mijn rugzak. Vanmiddag in de trein werd mij duidelijk waarom: Er zitten nog enkele boterhammen in die ik zondagochtend belegde met vlees, welke ondertussen een bepaald geurtje verspreiden. Die blijven achter in de trein.
 

Weer of geen weer.

De rood-witte pijlen navigeren me over 's Heeren Loo. Ik vergelijk dit met het Daniël de Brouwerpark van Amarant. De eerste groep kom ik tegen, goed aangekleed en ze hebben er zin in. Ze dragen allemaal een eigen juttas en sommigen hebben een prikker of knijper om afval te jutten. Een andere groep is wat minder enthousiast en dralen wat om een van hen heen en willen gaan kijken bij een stuk grond dat in ontwikkeling is. Wat mij opvalt is dat er echt veel
groepen buiten in regen bezig zijn en ik maar een enkeling binnen zie zitten. Ik ben zelf ook buiten met dit grijze-blijf-beter-binnen-weer maar ik laat me nog niet kennen.
 

Flora-bedrijvigheid

Vanaf s Heeren Loo gaat de route langs diverse bedrijven. Vooral bedrijven die zich richten op bloementeelt, een bedrijf dat jaarrond amaryllissen kweekt en een ander orchideeën. Ondanks dat ze zich met flora bezighouden zie ik dat niet aan de buitenkant van de bedrijfsgebouwen. Wellicht komt het alleen tot uiting als de zon schijnt of moet ik de schoonheid ervan nog leren te zien.
 

Poep op het pad

Recreatiegebied Madestein is een mooi stukje groen. Aan de vele afvalbakken, die langs het pad staan, is mij duidelijk dat dit een veel gebruikt gebied is in de zomer. Er staat zelfs een aparte afvalbak waar na een gezellige zomerbarbecue de kolen in kunnen. Vandaag zijn duidelijk de ganzen en meerkoeten de baas. Op het pad liggen diverse uitwerpselen van het gevogelte en in het gras draaiden eerder enkele honden hun drollen. Ik vermoed dat de bazen van die honden net op dat moment een andere kant op keken en het zogezegd niet doorhadden. Mijn darmen willen ook wel wat kwijt maar toch niet hier midden op t gras. Wat fijn is het dan om hier aan de rand van de parking een toiletgebouw tegen te komen. Daar maak ik dankbaar gebruik van. Met dank aan de mini- zaklamp van Jannes lukt het me om in het donkere hok wat te zien. Opgelucht stap ik de deur weer uit.
 

Depressief

Ondertussen zijn bij het water enkele puberende nijlganzen aan het bekvechten. Doe toch eens rustig man, het was hier zo lekker stil, denk ik. Een stukje verder zie ik een meerkoet met zijn hoofd op half elf, die achter een andere meerkoet aansjokt. Van dit weer wordt zelf de waterminnende meerkoet depressief. Het bankje vlakbij de meerkoeten zou bij wat zonniger weer een prima plekje zijn om te pauzeren. Het geeft uitzicht op de waterpartij in het recreatiegebied. De waterpartij wordt vandaag op natuurlijke wijze aangevuld met regenwater zodat in de zomer de kinderen uit de buurt kunnen zwemmen en de leden van de lokale modelbotenbouw hun creaties kunnen laten varen. Vanaf het bankje ga ik langs een houtwal over een grasveld waar de familie Mol onder gedoken zit.
 

Gespot

Bij het scouting gebouw in park Ockenburg zie ik kans om even te schuilen onder een klein afdakje. Als mijn eierkoek richting mijn mond gaat, krijg ik het gevoel bekeken te worden. Ja wel hoor, de gluurder heb ik gespot aan de muur. Onder toezicht van Big Brother heb ik met grote happen van mijn eierkoek genoten. Als ik weer zover ben dat ik mijn pad vervolg, ben ik deze keer niet zo bijdehand om in de camera te zwaaien. Ik wandel verder over Ockenburg, wat een mooi park is. De route gaat verder door de duinen. Een heel mooi pad dat een beetje omhoog en omlaag gaat en leuke doorkijkjes geeft.
 

Zelf of met hulp

Mijn humeur zakt in omdat ik het kou krijg van het natte weer. Ik zoek de motivatie om nog verder door te lopen. Bovenop een dijk, net voor Kijkduin is een tunnel,  waar ik wat drink en eet voor ik in het routeboekje kijk hoe ver Kurhaus Scheveningen is. Dat is nog een km of 10 - 12. Vandaar kan ik met bus naar centraal station om naar huis te gaan. Maar ik moet realistisch zijn. Kan ik dat nog?

Google Maps leert mij dat ik vanaf mijn huidige locatie ook 10 km moet wandelen tot Den Haag Centraal. Dan liever nog een stukje door natuurgebied en duin.
Een lange trap brengt mij naar de onderkant van de duin en terwijl ik deze trap afloop zie ik enkele bussen rijden. Dat is niet voor niets. Ik zie beneden geen bushalte en loop dus toch maar de route en warempel die komt precies bij de bushalte van Kijkduin uit. Die haltes komen niet voor niets op mijn pad. Na enig twijfel stap ik hier toch in een bus, die me hopelijk naar CS Den Haag brengt.
 

Stukken

Na een lange weg kom ik met de bus in het centrum van Den Haag. Van een medereiziger weet ik ondertussen dat ik met deze bus op Centraal Station in Den Haag kom. In het centrum van Den Haag stopt de bus. Hij kan niet verder, een kapotte tram blokkeert de boel, dus uitstappen allemaal. De laatste kilometer tot het station leg ik dus toch te voet af. Blij dat ik er ben stap ik in de trein naar Breda, waar Jannes mij zo op komt halen.
 

Thuis

Ik ben vertrokken op een regenachtige dag en op een regenachtige dag naar huis gekomen na 250 kilometer wandelen. Het was niet altijd makkelijk maar ik heb gewandeld langs mooie plekken en ik heb fijne gesprekken gehad. Dat pakt niemand me meer af. De rest van mijn rondje Nederland komt nog wel eens.

Geschreven door Ilsedr.op.pad