Om stipt acht uur staat Ans bij mij aan de voordeur. Aanbellen doet ze niet want misschien slaapt er nog iemand in huize De Roij. Ik heb nog een boterham in mijn hand als ik de deur open doe. Ik ben er dus nog niet helemaal klaar voor. Terwijl ik nog snel de bidons vul met water, mijn ontbijt opeet en mijn dochters een knuffel geef, geniet Ans van het kopje koffie dat Jos voor haar heeft gezet. Daarna is het even puzzelen hoe de tassen op de tandem moeten. Met de laatste tips van Jos voor Ans (hoe om te gaan met mij) en een kus van hem voor mij wordt de tandem de poort uitgeduwd. Even een stukje wandelen en dan springen we op de tandem. Britte en Jos zwaaien ons uit.
 

Naar de route

We fietsen allereerst richting Chaam om vanuit daar via Strijbeek naar Galder te fietsen. Maar nog voor we Chaam uit zijn verliezen we al een belangrijk onderdeel van onze uitrusting: mijn zwarte bidon tuimelt op de grond. De tuit van de bidon bleef achter een puntje van mijn broek haken en werd daardoor uit zijn houder getrokken. Dus maken we de eerste noodstop van vandaag en dat net op het punt dat we het er over hadden dat het een goede start was.

Nog geen kilometer verder staan 3 mannen de groenvoorziening in de berm van het fietspad te wieden. Een van de mannen staat op het fietspad. Wij netjes bellen. En hij blijft staan, draait zich 90 graden om en kijkt ons aan. Hij meent ons genoeg ruimte te geven. Ans en ik kijken hem boos aan. Ans krijgt met moeite de tandem langs hem gestuurd. Ondertussen krijgt die man van mij de wind van voren: "Eeh sukkel. Die schoffel steekt nog een halve meter achter je uit en blokkeert het hele fietspad. Oelewapper, denk toch eens na." Dat hadden we allebei willen roepen maar we hadden onze energie nodig om de tandem op het fietspad te houden.

Nog napratend over dit voorval fietsen we naar Galder, de Markweg. We pakken hier de route weer op door het fietspad naast de Mark richting België op te rijden. Ik vraag na 10 meter alweer om een stop. Ans schrikt maar knijpt de remmen van de tandem flink in. Ik heb het allereerste plaatje met St. Jacobsroute gespot. Daar moet ik een foto van maken. Het is maar een stikker op de achterkant van een verkeersbord, maar deze allereerste aanwijzing dat we op de juiste route zitten wordt zeker vastgelegd.
 

Kaarsje op de goede reis

We gaan in Meersel-dreef even van de route af om daar de Maria-grot te bezoeken. Met de tandem in de hand wandelen we het terrein op om een kaarsje aan te steken: voor iedereen die ons lief is en ook op een goede reis richting Chartres. Omdat St. Christoffel (patroonheilige van o.a. pelgrims en reizigers) hier niet aanwezig is moeten we het voorlopig zonder zijn zegen doen.
We navigeren weer richting de route die verder gaat langs de Mark. We worden getrakteerd op mooie uitzichten op de velden en de rivier de Mark. Het is heerlijk om hier te fietsen. Helaas gaan we van de Mark weg en rijden we langs kassen, grote boerderijen en wat industrie. Het fietsen gaat voorspoedig en rond 10:30 uur naderen we Rijkevorsel. We stuiten op een wegomleiding, maar iets verderop in die straat staan 2 oudere mannen te praten. We vragen hen of we er met de tandem wel door kunnen. Een beetje weifelend en grappig bedoeld zegt de grijze man dat wij nog jong zijn en dat gehobbel in de weg best kunnen hebben. En ja, er zou een kraan op de weg kunnen staan. We wagen het er op.
De betonplaten zijn hier en daar onderbroken door diepe kuilen. Gelukkig zijn er taluds aangebracht waardoor we zonder problemen de kuilen in en uit rijden om terug op de betonplaten te komen. Die obstakels hebben we overleefd. Dan volgt het volgende deel van survivalbaan. Met de tandem langs de kraan zonder van de baan af te schieten. Want dan schuif je in het losse zand dat zeker 30 cm lager ligt. Het lukt ons door de instelling: Samen kunnen we dit! We besluiten om het stuk naar de volgende kraan ook te wandelen.

Daarna stappen we weer snel op de tandem en fietsen richting de kerk van Rijkevorsel. Hopelijk houden ze hier de traditie van een café bij een katholieke kerk in ere. Gelukkig is het café geopend en bestellen we een thee en koffie bij 'Grijze rokende Nel'. Even later wordt een kopje filter koffie en thee voorgezet door een Turkse man.

Grijzende rokende Nel komt vertellen dat de kerk die we op de foto zetten wel de nieuwe kerk is. De oude is afgebrand in d'n oorlog en zij had dat gezien. Na een praatje blijkt niet Grijze rokende Nel maar de Turkse man de uitbater van het café. Hij spreekt geen Nederlands dus helpt stamgast Grijze rokende Nel hem als hij iets niet snapt.
 

Alsnog de zegen

Als we het bordje einde Rijkevorsel zien, doen we de regenjassen toch maar aan. Want het drupt en het is regen. Ik dacht eerst nog dat het zweetdruppels van Ans waren die op mijn bril vielen. Maar toen Ans zei dat er ook druppels op haar bril vielen, bleken mijn gedachten niet te kloppen.
Het blijft de hele verdere ochtend regenen. We lunchen bij Notisse in Zandhoven. Een goede plek voor huisvrouwen want de plaatselijke KVO zit binnen aan een grote tafel uitgebreid te lunchen. Wij zitten buiten onder een parasol en houden het bij een tomatencremesoepje met (broodkruimel)ballen.
Na de lunch stappen we weer op de tandem en houden we onze regenjassen aan; het regent nog steeds. Waarschijnlijk omdat we St. Cristoffel niet opgezocht hebben in Alphen voor ons vertrek en daarom zendt hij ons nu zijn zegen vanuit de hemel. Tot in de middag voelen we zijn wijwater op ons neervallen. In de vele sloten, beken en kanalen zien we hoe mooi de regen opspat en kringetjes maakt. Jammer genoeg zien we niet alles meer even goed omdat onze brillen ook mooie druppels wijwater opvangen.
 

Trappen maar

Nog maar een kleine 10 kilometer en dan zijn we al in Lier. De stemming is goed, tot we langs een drukke N-weg fietsen. Slechte smalle fietspad met veel gaten erin. We zetten onze voeten stevig op de pedalen om boven bij de brug te komen. Ans stuurt ons links en rechts van de scheuren in het wegdek tot we boven zijn. Daar aangekomen blijken we onder langs het jaagpad te moeten. Zo'n 4 meter naar beneden en er is hier alleen een trap naar beneden. Ans ziet dat niet zitten, de fiets is te zwaar en de trap is de steil. Ik wil het er op wagen en rij het voorwiel van de tandem de eerste tree op. De tandem gaat geen kant meer op. We staan vast. De fietsstandaard van de tandem zit aan de grond, het voorwiel kan alleen achteruit. Dus geen andere optie dan terug langs de N-weg en een andere weg te nemen. Voor onze veiligheid wandelen we een stukje. Dan blijkt de routebeschrijving aan te geven dat je halverwege af moet slaan. Ja, dat hadden we nog niet kunnen lezen. We waren allebei veel te druk met trappen om boven te komen. Dus nu trappen we extra om op het jaagpad te komen. Al snel naderen we Lier.
 

Bed Muzet

Vanmorgen ontving ik een mailtje van Bart van hostel Bed Muzet met de vraag hoe laat we arriveren. Na mailwisseling geeft hij ons zijn mobiele nummer. Bij aankomst bellen we hem. Hij arriveert nog voor we onze fietstassen hebben verwijderd. Binnen legt hij alles netjes uit. We mogen hem bellen als het nodig is. Liever niet om 3 uur 's nachts. Als we aangeven juist van plan zijn hem dan te bellen, als we niet kunnen slapen, geeft hij aan dan te komen om ons toe te dekken. Oei, wat moeten we daar van denken.
We zetten onze spullen op de kamer en gaan richting het stadhuis voor een stempel in onze pelgrimspassen. We mogen zelf kiezen welke stempel en gaan allebei voor de stempel ontworpen door de parochie. Daarna wandelen we nog door Lier; bijzondere stad. Na een drankje en simpel diner gaan we terug naar Bed Muzet.
Terwijl ik mijn verslag typ, neemt Ans een douche. Als Ans zich even later in de spiegel bekijkt roept ze uit: "Mijn haar zit voor geen meter". Ik leg mijn telefoon aan de kant, zoek in mijn spullen een meetlint en rol die uit. Wat blijkt: 'Dè haar van Ans is bij lange na geen meter.' Ans moet deze week nog maar ergens naar een kapper om er wat (cm's) bij te laten knippen.

Zo eindigt deze eerste fietsdag na circa 77 km op een zolderkamertje met eigen badkamer, de was hangt aan het Veluxraam, krakende bedden met daarop twee giechelende vermoeide fietsers.

Alphen - Lier 77.7 km

Geschreven door Ilsedr.op.pad