Het is bij het pelgrimshuis in Vessem dat ik voor het eerst een echt labyrint bewandelde. Ik was met Jos bij het pelgrimshuis om meer informatie in te winnen over de wandeltocht naar Santiago de Compostella. Het labyrint was wat klein van vorm en lag destijds op de parkeerplaats, toch liep ik de weg van het labyrint.

Toen ik in 2018 tijdens een wandelingetje in Boxtel bij Kasteel Stapelen het labyrint op het binnenplein zag, ging ik er opnieuw voor. Zowel het labyrint in Vessem als dat bij kasteel Stapelen zijn geïnspireerd op het patroon van het stenen vloerlabyrint in de Kathedraal van Chartres. Een labyrint staat van oudsher in de religie symbool voor het pad van bezinning. Een labyrint kent één ingang en leidt je dan vervolgens naar het centrum van het labyrint; je vindt altijd je weg. Het pad dat je bewandelt dient voor gebed, meditatie of berouw. En het labyrint is een plek voor vrede en rust. Wat er met me gebeurde bij het bewandelen van het labyrint inspireerde mij.

De wens om het originele labyrint in Chartres te wandelen wordt steeds groter. Zeker nadat ik het boek 'Het verloren labyrint' van Kate Moss heb gelezen. Dit boek werd mij aangeraden door mijn oude afdelingshoofd Wim van Oosterhout. Dit boek combineert een aantal zaken die mijn interesse hebben, zoals Carcassonne, intrige, passie en het labyrint van Chartres.

In januari 2020 vraag ik aan Ans voor het eerst of zij met mij mee wil fietsen naar Chartres. Omdat Ans geen idee heeft waar ik het precies over heb, deel ik informatie met haar: circa 600 km, langs oude pelgrimswegen, youtube-filmpjes en mijn voorkeur om dit in 2021 of uiterlijk 2022 te doen enz. Ans wil er graag meer over weten, maar dan komt Corona en ligt het hele plan maandenlang in de ijskast.

Als ik half maart 2022 in Vessem het vernieuwde labyrint wandel, ervaar ik opnieuw wat een labyrint met mij doet. De plannen om naar Chartres te gaan houden mij bezig en daarom vraag ik opnieuw aan Ans of die met mij mee wil gaan. Maar dan wel nog dit jaar. Terwijl Ans er nog over nadenkt gaan we alvast een dagje fietsen op de tandem.
 

Eerste trainingsdag

Omdat we beiden nog niet vaak richting Hoogstraten zijn gefietst, gaat de bedachte route van circa 40 kilometer die kant op. Maar nog voordat we 4 kilometer gefietst hebben, wijken we al van de route af. We nemen de nieuwe fietsallee in de Chaamse bossen richting het noorden. Na circa 15 km stappen we af voor een kopje koffie en thee. Met rode hoofden en zwuggen (bezwete ruggen) zitten we aan het tafeltje. We zijn allebei moe van de flinke tegenwind en het bergje op fietsen. Toch maken we plannen voor de rest van de route. We vervolgen de fietsallee richting Ulvenhout en gaan via het fietspad langs de Mark richting Meersel-Dreef. We bezoeken daar de Mariagrot en steken kaarsjes aan voor iedereen die we helaas moeten missen, voor iedereen die ons lief is en onze vriendschap. Na een pauze op het terras bij de paters vervolgen we onze weg. Het op- en afstappen op de tandem gaat steeds beter en ook het fietsen gaat beter nu het minder hard waait.

We hebben de mogelijkheid om de ondersteuning aan te zetten, maar stellen dat uit tot we in het open veld met tegenwind terecht komen. Dat komt voor mij wel goed uit, want mijn rechter kuitspier geeft pijnprikkels als ik iets meer kracht zet. De route brengt ons uiteindelijk toch tot in Hoogstraten en via de Kolonie van Wortel en Zondereigen naar de Pannenkoekenbakker in Baarle-Nassau. Dorstig komen we daar aan. Volgende keer toch maar wat water (extra) meenemen. Bij de Pannenkoekenbakker genieten we van een (door Lobke klaargemaakte) pannenkoek. Daarna gaat de route door naar huis. In Alphen aangekomen blijkt dat we 68 km gefietst hebben. Hierna maken we meer concrete plannen voor Chartres. Ans gaat proberen vrij te krijgen half september. Duimen....

Het blijkt voor Ans niet mogelijk om in september nog vrij te krijgen omdat dan de scholen weer beginnen. In augustus kan Ans wel vrij krijgen. Dat is sneller dan verwacht en dus gaan we snel nog enkele malen trainen. Ondertussen tref ik de voorbereidingen: dag-etappes bepalen, overnachtingsadressen en pelgrimspassen regelen.
 

Generale

Het is maandag 15 augustus 2022.
Vandaag is onze laatste trainingsdag oftewel onze generale. In onderling overleg gaan we met de fiets richting Breda om daar alvast een deel van onze route 'Langs oude pelgrimswegen' naar Chartres op te pakken. Dus eigenlijk al onze eerste etappe te fietsen zonder dat iemand er iets vanaf weet. In Breda aangekomen parkeren we onze fiets bij het gemeentekantoor. Bij de informatiebalie vragen we om een stempel met het logo van Breda voor in onze pelgrimspas. Gelukkig beschikt een collega van balie 10 over een dergelijke stempel. Terwijl zij netjes de stempels plaatst in onze passen leggen we uit dat we naar Chartres gaan fietsen over oude pelgrimswegen die uiteindelijk leiden naar Santiago de Compostella. Zo, die stempel hebben we alvast te pakken, maar het is niet de eerste stempel in onze pelgrimspassen.

Op 24 juli was in de Sint Jacobskapel een viering ter ere van de Sint Jacobus met aansluitend een lezing over pelgrimage. Helaas moest Ans werken, dus ging Jos met mij mee naar de viering. Na afloop van de viering vraag ik of het mogelijk is om de passen alvast te stempelen, omdat er niet altijd iemand aanwezig is bij de kapel. Het zou toch zonde zijn om de stempel van de St. Jacobskapel in onze eigen gemeente te moeten missen. Joke verzorgt tot 1 januari komend jaar het zetten van de stempels en wil dit vanavond alvast doen. Dus gaat Joke op zoek naar de spullen. De kasten worden afgezocht, maar geen stempel te vinden. Wat bleek, haar (beginnend dementerende?) man had de laatste keer de stempel-set gebruikt en niet helemaal correct opgeruimd. Joke raakt een beetje in paniek. Maar met speurwerk van o.a. haar collega, die het volgend jaar over gaat nemen, en mij vinden we alle benodigde spullen in de kapel terug. Een deel van de spullen ligt in een plastic zak op het orgel en een ander deel lag in de meterkast. Joke zet de stempel in de passen van Ans en mij. Blij met de stempel loop ik terug naar de hangtafel waar Jos contact heeft met iemand die over enkele jaren ook naar Santiago wil wandelen. Hij herkent Jos van de foto's van zijn blog.

We fietsen dwars door de stad Breda richting het Ginneken. Ans heeft het druk zo voorop de fiets. Ze moet de route lezen, de juiste weg kiezen, sturen en evenwicht houden. Maar het gaat goed. Het scheelt dat we de weg hier een beetje kennen en het rustig is in Breda. We fietsen langs de Mark richting de kapel in Galder. Zoals voorspelt is de kapel niet open. Gelukkig hebben we die stempel al in ons boekje staan. We drinken wat en nuttigen een koekje. Daarna vervolgen we de route naar de Markweg in Galder. Op het punt dat de route het fietspad langs de Mark weer opgaat, haken we af. Hier pakken we woensdag de route weer op. Nu fietsen we naar huis om te gaan lunchen.
 

Nog een nachtje slapen

Morgen gaan we echt vertrekken. Dus de laatste dingetjes regelen.
In de ochtenduren wandelen Ans en ik nog langs Pastoor Demmers in Alphen. Via email heb ik contact gezocht met hem en hem gevraagd of hij bereid is de eerste stempel in onze pelgrimspassen te zetten. De stempel van onze woonplaats en het begin van onze reis. Dat wil hij wel doen dus bellen we, zoals afgesproken, netjes om 11:15 uur aan bij de pastorie. Hij heeft de stempel al klaarliggen en neemt even de tijd voor ons. We leggen even uit waarom er ondertussen al twee stempels in onze passen staan. Gelukkig past de stempel van onze eigen Alphense kerk nog links bovenaan op de 'eerste plek' in onze credential. Pastoor Demmers is geïnteresseerd in onze reis en waarom Chartres. Na de belofte dat we hem laten weten hoe onze reis tot aan Chartres is verlopen stappen we weer naar buiten: Een stempel rijker, nou eigenlijk DE STEMPEL VOOR DE START rijker.

Vandaag checken Ans en ik ieder voor zichzelf wat we nodig denken te hebben, met dank aan de eerder opgestelde paklijst. Kleding stoppen we in de van Jos geleende compressiezakken. We hopen dat we alles kwijt kunnen in de fietstassen. In het uiterste geval moet er nog een extra tas op de bagagedrager. Maar zoals het er nu uitziet blijft die ruimte vrij voor eventuele boodschappen. De banden worden nogmaals opgepompt, de route ligt klaar.
Of wij klaar zijn voor de start? We denken van wel. Of dat echt zo is? Dat merken we morgen vanzelf.

Geschreven door Ilsedr.op.pad