Vandaag hebben we een lange etappe gewandeld, dus het verslag is wat korter:
Op een kamer met twee eenpersoons bedden op de eerste verdieping hebben we allebei redelijk goed geslapen. De haan was vanmorgen zijn stem kwijt, want we hebben hem allebei niet gehoord. Pas toen we na 7 uur uit ons bed stapten hoorden we -verderop in buurt - wat gekakel.

Na een goed ontbijt hebben we afscheid genomen van gastvrouw Rosemarie. Op de terugweg van ons 'Vrienden op de fiets'-logeeradres naar het Twentepad kochten we bij de groenteboer nog wat fruit voor de nodige vitamines.
Via mooie paadjes, landelijke wegen met enorme huizen en boerderijen kwamen we terug bij houtwallen. We draaiden linksaf. Hier bleek ons gesprek bij 't Roadhoes niet voor niets te zijn geweest. Hier had De Burgemeester de rode loper voor ons uitgelegd. We waren te vroeg, want het moest nog gladgestreken worden. We besloten dit geweldige initiatief van de gemeente toch alvast maar te betreden. Anders hadden we vast nog minstens een uur moeten wachten. Langs het bospad vervolgden we onze weg tot we opnieuw bij een erf kwamen.
Plots stevende een rode kitten langs de voeten van Mariëtte naar mij. Waar die vandaan kwam en waar de moeder was, werd ons niet duidelijk. De kitten draaide om mijn benen. Die probeerde het beestje al wandelend te ontwijken zonder zelf te vallen. Uiteindelijk taaide de kitten af nadat deze per ongeluk toch onder mijn grote schoenzolen terecht kwam. Zo, dat loopt wat makkelijker.

Mariëtte las vandaag de kaart. De kaarten bleken ook vandaag het beste aan te sluiten bij de bewegwijzering.

We gingen op weg naar de Mander cirkels. Twee cirkelvormige gronden vol met prachtige heide. De heide stond nog grotendeels in bloei. Hier namen we de tijd voor een lunchpauze. Mariëtte was zo vrij om mijn rugzak wat te verlichten door te eten van mijn broodjes. Die hoefden dan ook niet meer verder mee gesmokkeld te worden richting de Duitse grens bij de Galgenberg.

Het landschap veranderde van heide naar berg en dal. We wandelden zo dicht bij de Duitse grens dat we ook langs een commiezenhut kwamen. Een grenswacht uit de wo2-tijd die vooral gericht was op het pakken van smokkelaars. De telefoon van Mariëtte gaf hier "Welkom in Duitsland" aan.

We liepen daarna weer gestaag verder. We stuitten op een twistpunt in de route. De route maakt hier een lus, maar moet die lus linksom of rechtsom gelopen worden? We besloten eerst langs de watermolen van Frans te lopen en daarna via Watermolen Van Bels terug naar dit punt te lopen. We wisten immers - met dank aan Google en maps - dat bij 'Molen Bels' cappuccino, thee en soep te verkrijgen was. Een geweldig mooie locatie met een landelijke en gemoedelijke sfeer. We bestelden beiden een kippensoep. Nou, dat hebben we geweten. Drie hanen sterk werd ons duidelijk gemaakt wie hier de baas is. We maakten ons een beetje zorgen of we überhaupt wel kippensoep zouden krijgen. Maar wat een heerlijk vers kippensoepje kregen we voorgezet.

Met onze magen gevuld en onze blazen geleegd wandelden we terug naar het twistpunt.

De paden op en lanen in. Bergjes op en weer af. Maar ondanks de verschillende modderpaadjes werden we vooral getrakteerd op mooie uitzichten, vennen, kabbelende beekjes en paarse heide.

De laatste loodjes zijn zoals gewoonlijk zwaarder dan de eerste. Maar Ootmarsum maakte het helemaal goed. Heerlijk gegeten bij Grand Café de Wal. Rond 19 uur, na 26 kilometer wandelen, arriveerden we bij Ria en Tonnie. Op naar de douche en chillen.

Geschreven door Ilsedr.op.pad