Klaar voor vertrek

Na een drukke zaterdag zit ik te wachten op de bank. Rond 00:45 - 1:00 uur word ik opgehaald. Een volgepropte rugzak als handbagage en een rode trolley van middelmatig formaat voor in het ruim. Ik vermoed dat ik, net als bij andere vakanties, te veel van het een en te weinig van het ander bij me heb. Op het laatste moment wissel ik mijn rode colsjaal in voor een witte en later toch voor de blauwe. Ik ben er klaar voor. Ik geef Jos een knuffel en een dikke kus. Britte, Jannes en Lobke hadden al eerder mij een goede reis gewenst.
 

Op weg naar Schiphol

Rond 1 uur stappen we in de auto en rijden we richting Schiphol. Het is mistig. Gelukkig hebben we voldoende tijd, dus past Karel zijn snelheid netjes aan. Ik zit achterin en heb besloten toch mijn hoofd wat te laten rusten. Tja, het is nog een lange rit. Terwijl ik zo met mijn ogen dicht zit, hoor ik soms auto's voorbijrazen. Bij Schiphol zijn ze aan het werkplan bezig, door wegwerkzaamheden is het wat veranderd daar. De borden wijzen ons de weg. Bij de K+R-zone van vertrekhal 1 stappen we uit. Koffers en tassen uitladen en naar binnen. Geen enkele balie is nog open, wachten dus. Vlucht HV303 vertrekt vandaag als eerste. En die hebben wij.
 

Pascontrole

Het is best spannend als je al lang niet meer gevlogen hebt en vergeten bent wat de regeltjes zijn. Laat staan als je op je 76-ste voor de eerste keer gaat vliegen. We staan vrij vooraan in de rij en al snel zijn we aan de beurt. ID-kaart en paspoort inleveren, koffer op de band en onze boardingpas wordt geprint. Mijn trolley blijkt circa 10 kilo zwaar te zijn. Dat is mooi de helft van wat ik mee mag nemen. Goed bezig.
Op naar de douane. Daar moeten ze nog deels opstarten. De verantwoordelijke chef kijkt boos en maakt gebaren waaruit ik op kan maken dat het hem niet snel genoeg gaat. Ik ben aan de beurt en pak een bak. Mijn jas erin, zakken van mijn vest en broek moeten leeg. Hierdoor liggen diverse medicijnen en zakdoeken verspreid over de bak. Riem uit en ook schoenen uit. Blijkt ook mijn vest uit te moeten. Had ik dus wel alles in de zakken kunnen laten zitten. Van de douanier moet ik het verdelen over 2 bakken. Huppekee en klaar voor de bodyscan. Ik stap in de cabine, zet mijn voeten op de gele stickers op de grond. Handen omhoog terwijl de scan om mij heen begint te draaien. 3 seconden sta ik alsof ik net het commando "Handen omhoog" heb gekregen en in de boeien geslagen ga worden. Ik hoor van links "Handen mogen naar beneden". De scan draait weer terug. Na een goedkeurend knikje van een paar andere douaniers mag ik op zoek naar mijn bakken en me weer fatsoenlijk aankleden.
 

Koffiecorner

Met z'n drieën vervolgen we onze weg naar de gate om te zien waar die zich bevindt en hoever het lopen is naar een koffiecorner. Omdat het de eerste vlucht van terminal 1 is, is het erg rustig. Het mierennest dat hier in de zomermaanden huishoudt, is vast nu zelf op vakantie. Gelukkig zijn er enkele koffiecorners open en scoor ik mijn eerste beker thee voor vandaag. De medewerker vergezelt ons. Ons eigen schuld, we gingen op zijn 'hang'-plek zitten. We hebben een gezellig gesprek met hem en met elkaar. In mijn ooghoeken zie ik twee muizen op stropersjacht naar de kruimels van de reizigers. Deze koffiecorner is wel hun favoriet. Sinds er klemmen geplaatst zijn, proberen ze het elders.
 

Tijd om in te stappen

Na de thee en een bezoekje aan het toilet gaan we richting de gate en wachten geduldig op de mededeling "boarding". Ik heb een plekje aan het gangpad. Superfijn, want de beenruimte is wat krapjes. Als ik recht zit, zitten mijn knieën klem tegen de stoel ervoor. Ik zet mijn koptelefoon aan, luister enkele liedjes en sluit de gordijntjes van mijn ogen. Eenmaal in de lucht gaat de muziek uit en probeer ik te rusten.

Een ontbijtje gaat er wel in. Ik kies voor een kopje thee bij de gevulde Brunch box. Op zo'n foto op het menu lijkt alles groter. Als ik mijn biscuitje uit de verpakking haal, kan ik het niet laten. Ik pak de menukaart uit het rekje, kies de juiste pagina en leg mijn biscuitje op die van de foto. En ik ben verbaasd, die van mij is groter. Het scheelt niet veel, maar toch. Gelukkig smaakt hij goed met de Nutella uit de Brunch box.
 

Ligstoelen

Ondanks het ontbijt en de noice-cancelling koptelefoon slaat de migraine toe. Snel een setje medicijnen erin. De weg naar het hotel is nog lang. Na overleg met de stewardessen kruip ik op de lege stoelen in de rij voor ons. Een beetje opgerold lukt het me om mijn hoofd op de armleuning te leggen, terwijl mijn voeten 2 1/2 stoel verder bivakkeren. Ze steken net niet het gangpad in. Een uurtje later zetten we de landing in voor een tussenlanding in Kuusamo. Diverse Nederlanders stappen uit voor hun uitje in Finland. Zij maken plaats voor nog meer Nederlanders die weer naar Nederland vliegen. Gelukkig zetten ze ons nog even af in Kittila.
 

Busreis

Mijn trolley-tas is met zijn rode kleur en fel geelgroene band snel gevonden. En hij volgt mij al rollend naar de ontvangsthal waar de reisleidster vertelt welke bus we moeten hebben. De uitleg over hoe bij de bus te komen is ingewikkelder en duurt langer dan het wandelingetje er naar toe. Een A4-tje met de tekst ANWB Luosto vertelt ons: hier moet je instappen. Een reisje van bijna 2 uur in de bus. Ik zie de bui al hangen. Figuurlijk dan, want de lucht is helder blauw. De zon schijnt tussen de bomen door. Alle bomen zijn mooi wit van de sneeuw en ijs. Prachtig om te zien. De bomen zijn niet groen, maar bruin/grijzig van kleur. Overal is het wit van de sneeuw, zover je kan kijken: wit tapijt op de vloer en de takken. Op de huizen soms wel een pak van meer dan 50 cm sneeuw. En dan te bedenken dat 2 weken geleden hier nog geen sneeuw lag. Voor januari is dit aantal cm's een record. Op sommige plekken ligt wel 1 m sneeuw. En dat is niet alleen van de hopen sneeuw die ontstaan zijn door het leegschuiven van de wegen. Ik geniet intens van de schoonheid van het landschap en pink enkele traantjes weg.

Na aankomst in Luosto en korte kennismaking met mijn kamer moet ik haasten. Ik had al beneden moeten staan voor de rondleiding langs de hotspots. Ook stoppen we bij de kledingverhuur. Iedereen krijgt een heus Laplandse wintersmoking. Met bijpassend schoeisel en handschoenen. Na veel zuchten en steunen door iedereen om ons heen, moeten wij er ook aan geloven. Dit is zwaar werken, maar we zijn er klaar voor.
 

Dinerbuffet

Na een duik in de douche en een rustmomentje ben ik aan mijn blog beginnen. Daarna naar het restaurant in het hotel voor een buffet. Na een witte wortelsoep voor het eerst rendiersalade op. Het hoofdgerecht is vandaag rijst met gestoomde wortels, stoofpotje beef, zalm in kaassaus en falafel. En als afsluiter neem ik nog een klein bakje Berry-bavarois met koekjes. Op de terugweg kijk ik even bij de theehoek. Op de kamer staat immers een waterkoker. De twee theezakjes die ik erbij kreeg zijn morgen al op. Daarom heb ik ter plekke besloten om de roomservice alvast te helpen en zelf een zakje thee mee naar boven te nemen.
 

Op pad

Na het eten naar boven. Door een miscommunicatie tussen kamer 339 en 340 zit ik nog op het toilet als ons mam en ons Nancy al volledig aangekleed aankloppen. Ik dus in de stress en natuurlijk kun je dan niet vinden wat je nodig hebt. Eindelijk ben ik er ook klaar voor. Op de gang ontmoeten we Peter en Petra. Peter vraagt nog welke bank we gaan overvallen. Al snel zijn we het eens: niet te ver weg! Zie je ons al in deze smokings door de sneeuw rennen.
Met z'n vijven trekken we erop uit. We besluiten naar locatie 'meertje' te gaan. Daar is namelijk ook een vuurhutje om op te warmen tijdens het wachten. En dat laatste zie ik wel zitten. Bij de andere locatie genaamd 'veldje' is dat niet.
 

Aurora borealis

Omdat het zo'n helder en koud weer is, is er vandaag grote kans om het Noorderlicht te spotten. Ik ben er qua kleding klaar voor: het Noorderlicht kan komen. Vandaag lijken de condities ideaal. Wat je ideaal noemt: pikkedonker, midden in de nacht, op een bevroren meer bij gevoelstemperatuur van -29 proberen je ogen open te houden en je handen niet te laten bevriezen. Ik wil namelijk het natuurverschijnsel op de gevoelige plaat vastleggen. Zou hij komen, mag ik het aanschouwen?
 

Noorderlicht

Terwijl we wachten op het bijzondere natuurverschijnsel maken we wat foto's op het bevroren meertje. En warmen we ons op in de vuurhut. We doen een tweede poging om vanaf het midden van het meertje het Noorderlicht te zien. We horen dat het beste moment al voorbij zou zijn. De kracht van het Noorderlicht was 1 vandaag en dus heel slecht zichtbaar. Ons mam en ons Nancy gaan terug naar het hotel. Nog geen 10 minuten later denk dat ik wel iets waargenomen heb omdat de sterren van kleur veranderden en een gloed in beweging was. Niet te fotograferen. Mede-kijkers zeiden dat het dat niet was. Ik zal wel te vermoeid zijn geweest of het was aura migraine. Ons mam komt nog terug, maar omdat iedereen terug naar het hotel gaat, lopen wij ook weer terug. Mijn bivakmuts en "beren"-muts die ik van Jannes leen, zijn bevroren. We zien Nederlanders die van locatie 'veldje' komen. Zij dragen een statief met camera met zich mee en zeggen wel het Noorderlicht te hebben gezien.
Op de hotelkamer raadpleeg ik internet en ik ben van mening dat ik toch het Noorderlicht heb gezien. Ook al was het niet vast te leggen op camera en was het een hele lichte melkachtige gloed die aan de hemel bewoog. Het zou gaan om een 1KP. Op de hotelkamer nog een theetje gedronken met ons mam en enkele aurora-voorspellers op mijn telefoon geïnstalleerd. Ik ben dus beter voorbereid. Morgen hopelijk een nieuwe kans op een hoger KP.

Ik heb voor mezelf besloten dat de reis met alle excursies voor mij de taart is. Mocht ik het Noorderlicht zien, dan is dat de kers.

Geschreven door Ilsedr.op.pad