Vandaag rond 5 uur uit bed. Het is de dag dat ik start met mijn 300 kilometer wandeling. Ik stop de laatste dingen in mijn tas, smeer wat brood en schrijf nog een kaartje aan Jos en een voor de kinderen. Ons mam haalt me op en om 6:15 uur vertrekken we.

Na een korte drank- en plaspauze bij een parkeerplaats langs de snelweg rijden we snel door. We komen rond 10:30 uur aan bij het plaatsnaambordje Appingedam. Daar nemen we nog wat foto’s, het bewijs dat ik daar gestart ben.

We gaan ieder onze eigen weg. We zullen elkaar pas aan het eind van de middag in Kolham weer treffen. Alleen de eindbestemming van die dag was afgesproken. De een ging te voet, de ander met de auto.

Al na de eerste 250 meter loop ik een verkeerd pad in. Daar kom ik snel achter, draai om en ga alsnog het juiste pad langs een boerderij in. Het is een strontpaadje. Het lijkt wel alsof er net met de gierton gereden is en de ton niet goed afgesloten was. De geur ebt al snel weg uit mijn neus als het pad overgaat in een graspad. In de lucht zie ik twee blauwe reigers, terwijl het graspad mij omhoog leidt, een dijk op. Op deze dijk zal ik zo’n 5 kilometer op een graspad langs de Groeve lopen. Na een klein half uurtje lopen kom ik mijn eerste ‘obstakel’ tegen. Er zijn werkzaamheden aan de oever. Hierdoor ligt de klei wel meters hoog en zo breed als de dijk op het graspad. Ik twijfel wat het verstandig is: Terug naar Appingedam lopen en dan aan de andere zijde van de oever gaan lopen (niet wetende of dat kan) of afdalen naar de voet van de dijk en daar mijn weg te vervolgen. Ik kies voor het laatste. Het gras aldaar is niet zo goed gemaaid als boven op de dijk. Het wordt steeds hoger en ook staan er distels en brandnetels in het gras. Ik houd mijn armen wat omhoog omdat het onkruid tot ellebooghoogte komt.
Als ik eindelijk ver genoeg voorbij de werkzaamheden ben, ga ik de dijk weer op. Mooi uitzicht over het water waar enkele bootjes voorbijvaren. Na 5 kilometer steek ik de Groeve over, maar moet even wachten tot de brug naar beneden gaat.
Iets verderop neemt de wind mijn petje mee en komt het enkele meters verder terecht. Het lukt me om mijn petje te pakken, maar het gaat daarbij wel stuk.

Ondertussen zoekt ons mam haar weg in Appingedam. Met al die eenrichtingsstraatjes en bruggen in Appingedam is het centrum niet zo makkelijk te vinden. Toch vindt ze haar weg in het mooie Appingedam dat bekend staat om haar “hang”keukens. Ze bezoekt de kerk en een expositie over de Eemshaven, waar ons Pap nog voor heeft getekend.

We treffen elkaar aan de Hamweg. Langs de weg eten we samen een broodje in de auto. We wisselen van pet omdat de mijne stuk is gegaan. Ieder gaat daarna weer zijn eigen pad.
Ik vervolg mijn weg en nog geen 300 meter later neemt de wind weer mijn pet mee. Hij belandt aan de rand van het water van een diepe sloot met veel riet en grassen langs de kant. Voorzichtig stap ik van de weg af en schuifel naar de rand van de sloot. Ik zak door mijn knieën, steek mijn armen uit. Met één hand houd ik me een beetje vast aan het riet, met de ander reik ik naar mijn pet. Met de toppen van mijn vingers kan ik de pet naar me toetrekken. He he, gelukt.

Ik bedenk me dat ik al goed op de proef ben gesteld vandaag. Ik heb het overleefd en voel me sterk en ben vastberaden: Dit is allemaal goed gegaan, de rest van de wandeling kan alleen maar mooier en beter worden.

Bij een marktje in het dorp koop ik enkele bananen en lekker koeken voor bij de thee straks. Rond 15:30 uur kom ik aan bij ons overnachtingsadres B&B Aunty. Ons mam is er al. Ik word zeer warm welkom geheten door Jan en Trees. Ons mam en ik drinken een kopje thee en genieten samen van de lekkere koeken. Voordat we gaan eten loop ik nog wat kilometers van de route van morgen. Die route is namelijk 47 km. Na een uurtje wandelen haalt ons mam mij op. Ik heb nog zo’n 6 km gewandeld. Daarmee komt mijn wandeling voor vandaag op 30 kilometer.

Trees heeft spaghetti gemaakt en die valt goed in de smaak. We smullen er heerlijk van.
Na het eten krijgen we nog een rondleiding door de tuin van Jan. Hij vertelt honderduit over de tuin, zijn liefde voor molens en zijn passie fotograferen. Daarna gaan we vroeg naar bed.

Geschreven door Ilsedr.op.pad