Richard is vandaag aan het werk. Hij installeert zich onder de luifel en start zijn werkdag. Ik doe eerst wat achterstallige klusjes in de camper: een van de plankdragers in het keukenkastje is los, de lampjes van de afzuiger zakken uit hun behuizing en het water is bijna op. Daarna loop ik richting Sisteron. De verwachting is dat het rond 2 uur hard gaat regenen en onweren, dus beloof ik Ries dat ik rond lunchtijd weer terug ben met croissantjes en een pain.

Het is een klein half uurtje lopen naar het centrum. Daar wacht me een onaangename verrassing: ook op maandag zijn zo goed als alle winkels gesloten. Daar gáát mijn shopping experience... Ook de bakkers waar ik langs loop, zijn dicht. Als ik dan toch een geopende bakker tref, neem ik het zekere voor het onzekere en sla de lunch gelijk maar in, met als gevolg dat ik de rest van mijn wandeling op zijn Frans met een baguette onder mijn oksel rondloop. Om niet tijdens de online vergadering van Ries al terug te zijn bij de camper, besluit ik op een terrasje met uitzicht op de Rocher de la Baume neer te ploffen voor een kop koffie. Vijf minuten gaan voorbij, tien minuten... dan loop ik maar naar binnen. De dame van de bediening zit heel gezellig te keuvelen met een aantal stamgasten en heeft geen idee van mijn bestaan. Bij gratie Gods komt ze dan toch naar buiten. Of ik ook iets wil eten? Non. Dan moet ik op een andere plek zitten want de uitzichtplekken zijn alleen voor eters. Verbaasd schuif ik een tafeltje opzij. Ruimte zat want op dit tijdstip ben ik de enige op het hele terras. Ze komt even later met een kopje automaten-cappuccino naar buiten, waar ik ook nog eens 3,50 voor moet betalen. En als er twee andere gasten met drie honden het terras op lopen, krijgt een van de honden het bijna voor elkaar het zakje met de croissantjes van tafel af te happen. Nee, een groot succes is mijn solotripje naar Sisteron niet bepaald te noemen.

Ik loop terug langs de voet van de Rocher de la Baume. Zo van dichtbij is het nog imposanter. Er wordt flink geklommen tegen de steile wanden aan. Half een meld ik me weer bij kantoor Koenders. We lunchen buiten want van de regen is nog steeds geen spoor. Halverwege de middag begint het donker te worden en rommelt het in de verte maar de regen komt de bergtop niet over. Dus kan ik zo goed als de hele middag lekker lezen in ons voortuintje. Spannender dan dit kan ik de dag niet maken. Morgen weer een nieuwe dag.

Geschreven door Nienkoen