Als ik wakker word, kijk ik hoopvol naar buiten. Zon? Ja, vast wel maar voor nu nog goed verstopt achter een dikke laag watten. Maar goed, tijd om daar lang bij stil te staan is er niet. Terwijl wij aan de koffie zitten, horen we dat de eerste camper wil vertrekken. De Duitsers die gisteren net na ons aankwamen en hun nog grotere en zwaardere camper op het veld tegenover ons hebben geglibberd gaat een poging wagen. Nieuwsgierig kijken we naar buiten. Als het hem lukt om hier weg te komen, moet het voor ons ook wel lukken. Maar het lukt hem niet. Met geen mogelijkheid. De wielen spinnen in het gras, de modder spat je om de oren. Ries schiet te hulp en ook de Nederlandse en Noorse buurmannen en -vrouwen komen uit hun camper om te helpen. En met het nodige duw- en trekwerk en het strategisch neerleggen van rijplaten, matjes en oude kleden om de wielen maar grip te geven, lukt het hem. Da’s één. De volgende die wil vertrekken, is de rechter buurman. Ook hem lukt het niet op eigen kracht. Wederom helpt iedereen mee. Wederom is alle hulp nodig om de klus te klaren. En tja, voor alle hulp de camping alweer af is… Met de ontbijtspullen nog op tafel start ook Ries de motor want zoals verwacht, ook ons lukt het niet zonder hulp. Maar we komen er wel! Net als de eigenaar met zijn beloofde tractor aan komt rijden, zijn we allemaal uit de modder. Het veld? Dat ziet er werkelijk niet meer uit. De zon? Die laat zich ondertussen wel steeds meer zien!

Een lange rit maken we vandaag niet. De theorie die Ries gisteren had bedacht, blijkt in de praktijk te kloppen. Kom je tegen elven bij een camping aan, dan vertrekken de meesten en is er dus plek. Zo staan we nu, tien minuten bergafwaarts, op de camping waar we gisteren wilden staan. Nee, uitzicht over het fjord hebben we net niet maar wel staan we midden tussen de bergen en naast een zeer mooie waterval. Het is ondertussen tegen twaalven dus besluiten we eerst te lunchen en dan pas richting Geiranger te wandelen. En lunchen kan buiten. In de zon. Zalig…

Naar Geiranger is het iets meer dan een kilometer lopen. Er is een pad aangelegd langs de waterval en dat maakt het een prachtige wandeling met de nodige fotomomenten. Het dorp zelf? Dat is één grote toeristenkit. De cruisegangers, en dat zijn er nogal wat, komen in groten getalen van boord en overspoelen het centrum. Nope, niets voor ons. Bij het water proberen we of we mee kunnen met een bootje over het fjord. Morgenochtend elf uur is er pas weer plek voor ons. Gezien de drukte grijpen we die mogelijkheid met beide handen aan. Maar wat gaan we nu dan doen? Even verderop zien we de veerboot liggen. Die vaart van Geiranger naar Hellesylt en weer terug, over dat oh zo mooie Geirangerfjord. Lang verhaal kort, we hebben de middag doorgebracht op de pont. Een uur heen, kwartiertje wachten tot alle auto’s van en weer aan boord zijn, en dan weer een uur terug. Ruim twee uur volop genieten van al dat natuurgeweld om je heen want jee, wat is dit een mooi fjord zeg. Niet voor niets is het uitgeroepen tot werelderfgoed. Ik begrijp het volledig. De rotsformaties, de bergen, het water… We varen langs de syv søstrene, oftewel de zeven zusters: de rivier Knivsflåelvane valt over 300 meter naar beneden in zeven afzonderlijke stromen. De grootste verticale val van de waterval is ongeveer 250 meter. Prachtig. Net als alle andere watervallen waar we langskomen, trouwens. Heel af en toe is er nog ergens een woning te zien. Zoals die van de rijke boer die nooit belasting betaalde. Zijn boerderij was alleen maar te bereiken via een ladder vanuit het water, dus zodra de man van de belastingen naar boven wilde komen, haalde hij de ladder op. Vanaf het water kijken we naar de weg die we gisteren zelf hebben gereden, niet die van de trollen maar wel met net zulk bochtenwerk. Nou ja, kijk de foto’s maar dan begrijp je dat we ons die twee uur niet hebben verveeld.

Weer aan land zoeken we eerst een supermarkt op voor we naar boven wandelen. Het is nog steeds prachtig weer dus het wordt de barbecue. Met wat vlees, beetje brood en paprika’s om te bakken lopen we naar de camper. Een hele dag in de buitenlucht, wat zullen wij vannacht slapen!

Geschreven door Nienkoen