Die regen van gisteren toen we aankwamen in Kaupanger? Dat was maar een buitje voor het stof. Het klaarde op, de zon scheen zelfs over het fjord. Voor het eten hebben we nog een wandeling gemaakt langs het water en daarna hebben we buiten gegeten. Op een meter van het water af. Met de zon. En vissers. En een uitzicht. Een avond met een gouden randje, idyllischer dan dit wordt het niet. Dus de eerste foto's van vandaag zijn eigenlijk van gisteren.

Vandaag gaan we weer verder. Richting Bergen. Maar echt haast hebben we daar niet mee. Vandaag is het maandag en als je het weerbericht moet geloven gaat het dinsdag echt de hele dag heel hard regenen. Om dan door een stad te banjeren... Daarom kiezen we ervoor om halverwege ergens een camperplaats op te zoeken, ergens waar we zowel buiten als ook binnen vandaag en morgen wat vertier kunnen vinden. We kiezen voor Voss, een wintersportgebied waar ook in de zomer veel sportiefs te beleven is. En daarnaast hebben ze ook nog een museum zodat we iets overdekts kunnen doen. Ik kruip vandaag weer achter het stuur en dan gaan we op pad. Iets meer dan 100 kilometer gaan we rijden vandaag. Op zijn Noors gaan we daar bijna drie uur over doen.

Zoals we dat ondertussen gewend zijn, zit er een veerboot in onze route. Ook zijn we het gewend dat we met regelmaat een tunnel op ons weg vinden. Maar vandaag spant de kroon! Geloof me als ik zeg dat de helft van het totaal aantal gereden kilometers vandaag onder de grond heeft plaatsgevonden. Naast een aantal 'korte' tunnels, variërend van 800 meter tot zo'n 6 kilometer, heb ik vandaag de eer om zowel door de Gudvanga als door de Lærdals te mogen rijden. De Gudvangatunnelen is de op een-na-langste tunnel van Noorwegen. Wereldwijd staat de tunnel, met een lengte van 11.428 meter op de negende plek van langste tunnels. Maar, rapapa rapapa... ik rij dus ook door de langste tunnel ter wereld! Met stip op één staat de Laerdalstunnelen. Lengte? Maar liefst 24.510 meter. Mijn hemel, er lijkt geen einde aan te komen. Om verveling tegen te gaan, hebben ze sommige delen van de tunnel mooi verlicht. Zo moet een mol zich voelen als 'ie onder de grond zit. Maar gelukkig kan mij niets gebeuren, met mijn eigen tunnelman naast me. En hoe spannend het ook klinkt en hoe knap ook gemaakt al die ondergrondse kilometers, het is eigenlijk oersaai...

Halverwege komen we ook nog een prachtige waterval tegen. Heel toeristisch: snel een foto en dan weer door. Ook maken we nog een korte stop in Flåm. Van hieruit vertrekt een treinrit die echt spectaculair schijnt te zijn. Maar goed, die is dus al volgeboekt. Vol met toeristen want in het fjord ligt een megagroot cruiseschip aangemeerd en al die mensen overspoelen het dorp en alle activiteiten die er te doen zijn. Het dorp zelf is verder werkelijk niets aan. Eén grote toeristenfuik met toeristenwinkeltjes en vreetschuren. Snel drinken we een kop goede koffie en dan vertrekken we weer met gierende banden uit Flåm.

De camping in het centrum van Voss heeft nog plek voor ons. Wederom zitten we dicht bij het water, en zijn we omringd door bergen. Dat moet ook wel, want wat ik net al schreef zitten we hier in een wintersportgebied. En wat kenmerkt een wintersportgebied? Juist ja, de gondels naar boven. En omdat het nu nog mooi weer is, besluiten we na een snelle lunch de gondel op te zoeken. Bij de kassa ligt een kaartje met wandelroutes. Oh leuk, naar boven met de gondel en dan lopen we naar beneden. Een tochtje van 5 kilometer, dat kunnen we lachend. Maar het meisje bij de kassa kijkt ons iets minder enthousiast aan. Ze kijkt keurend naar onze schoenen en vraagt ons of we getrainde wandelaars zijn? We denken aan al onze vlakke kilometers in Nederland maar dat vindt ze wandelen, geen hiken. De wandeling naar beneden heeft een verval van 755 meter, en dat over een pad dat door de vele regen niet overal even makkelijk begaanbaar is. Nee, ze adviseert ons om de Grebbeløypa te wandelen. Dat is een wandeling van 3,2 kilometer met start en einde bovenaan bij de gondel waar je ongeveer anderhalf uur over doet. Met prachtige uitzichten. Dat wordt het dan. We kopen dus toch maar een retourtje met de gondel en kiezen voor de Grebbeløypa.

En wat zijn we daar achteraf blij mee, zeg! Dit pad, met een verval van 'slechts' 100 meter, biedt ons meer dan genoeg uitdaging. We glibberen en glijden over het smalle pad midden door de natuur. Regelmatig kijken we om ons heen: bergen, groen, rotsen, ruimte, vergezichten. Alsof je alleen op de wereld bent. En luisteren we. Je hoort niets, helemaal niets. Stilte. We lopen over een soort veengrond, volgezogen met water, afgewisseld met rotsen en her en der neergelegde bielzen nat en glad hout. Het profiel en de waterdichtheid van de bergschoenen worden tijdens het wandelen flink op de proef gesteld. Maar wat is dit het waard, zeg. Geweldig mooi is het hier. Ik ga er geen woorden meer aan vuil maken, kijk de foto's maar en oordeel zelf.

Als we in de verte de gondel en het naastgelegen restaurantje zien liggen, begint het te regenen. Koud, nat en ook vermoeid ondanks de korte wandeling komen we er aan. Eerst maar wat drinken voor we weer naar beneden gaan. Het voelt alsof we op wintersport zijn, alleen dan met regen in plaats van sneeuw. In de gondel terug kijkt Ries me aan. Of ik zin heb om te koken? Lang verhaal kort: we hebben heerlijk gegeten in een restaurantje in het centrum. Dat mag wel een keer, na zo goed als alle avonden braaf in de camper te hebben gekookt. Na het eten lopen we wel nog langs de supermarkt om eten in te slaan. Echt, er wordt voor morgen een fikse bak regen voorspeld dus dan kan je maar beter voorbereid zijn, toch?

Geschreven door Nienkoen