Vandaag pakken we de Route Napoleon op. Daarvoor moeten we door Grasse, echt dwars door het centrum. En, zoals eerder al gemeld, is alles in het centrum smal en steil. De Sjoos moet flink aan de bak, en Ries ook. Er wordt er flink wat stuurwerk van de chauffeur verlangd, maar de beloning is groots. Zodra we de stad uit zijn, verandert de weg in een prachtige bergpas, met haarspeldbochten, fikse stijgings- en dalingspercentages, hier en daar een klein bergdorpje en heel veel parkeerplekken aan de kant van de weg. En daar maken we met regelmaat gebruik van. Want mijn god, wat is het hier mooi! Van groen en weids tot robuust, de natuurpracht is in volle wasdom aanwezig hier.

Soms halen we een fietser in. Respect! Dan beseffen we ons dat we op de Route Napoleon rijden. Nappie zelf reed vooraan op een paard, neem ik zo aan. Maar zijn manschappen? Die hebben deze weg lopend afgelegd, met volle bepakking. Postuum respect, mannen! Wij doen het jullie niet na.

Wij rijden vandaag 68 kilometer, eindbestemming: Castellane. Midden in het stadje ligt een camping en daar is nog plaats voor ons. We lunchen op het terras en lopen daarna door het kleine maar leuke oude stadje. Bij de VVV halen we inspiratie voor wandelingen in de omgeving. Vanmiddag wordt dat de klim naar de Notre-Dame du Roc, een kerk bovenop een hele hoge rots die je niet kunt missen als je Castellane nadert. Snel wisselen we bij de camper onze sneakers om voor de wandelschoenen, en dan gaan we op pad. De kerk ligt op 900 meter hoogte, wij starten een kleine 200 meter lager aan onze klim. We lopen over rotsen, losse stenen en smalle geitenpaadjes naar boven. Het uitzicht is geweldig. Als we eenmaal boven zijn, weet ook het kerkje ons aangenaam te verrassen. Op de terugweg maken we nog een kleine omweg langs de ruïnes van Petra Castellane. Tot halverwege de 13e eeuw woonden de inwoners van Castellane hier, een stuk hoger op de berg. Uiteindelijk vonden ze wonen in de stad beneden in het dal een stuk handiger, en verlieten ze massaal hun bergwoningen. Dat begrijpen we best, als we verder afdalen. Je zou dit maar elke dag moeten lopen…

Als we aan onze panaché zitten, realiseren we ons dat we ook vandaag geen enkel spoor van Napoleon hebben gezien. Oké, een muurschildering in een van de dorpjes waar we doorheen reden. Maar hier in Castellane? Niets, nada, noppes. We vragen het Google en het blijkt dat hij hier op 3 maart 1815 is aangekomen. In de ochtend van 4 maart heeft hij geluncht bij de onderprefectuur. Die zoeken we op en ja hoor, we vinden de huidige Sous-Prefecture en lopen ernaartoe. Maar wederom, niets dat aan het bezoek van de keizer herinnert. Licht teleurgesteld maken we maar een foto van het gebouw. Weer bij de camper vinden we uit dat er wel degelijk een bordje is in Castellane. Op een andere plek dan wij hebben gezocht. En momenteel onvindbaar, want het huis waar het bordje aan vast zit, wordt momenteel compleet gerenoveerd.

Geschreven door Nienkoen