Eigenlijk wilden we deze vakantie heel veel kastelen bezoeken. Tot nu toe staat de teller op een schamele één... Daar willen we de laatste volle dag van onze vakantie verandering in brengen. In juni heb ik met Ries meegedaan aan de halve van De Haar, een wandeling langs en deels over het landgoed van kasteel De Haar in Haarzuilens. Ik ben daar ook eens geweest, toen de kinderen klein waren. Het staat me bij dat het een geweldig kasteel is. Sterre weet alleen nog dat ze in het doolhof heeft gedwaald. En laat ik nou ook eens een prima camperplek op fietsafstand weten. Daarbij, dan rijden we vandaag al een lekker stuk richting huis en hoeven we zondag niet zo ver meer. Zo rijden we halverwege de ochtend Maastricht uit en zetten koers richting Utrecht.

De dame van de camperplaats herkent me nog. Je bent hier eerder geweest, toch? We mogen een plekje uitzoeken dus staan we prachtig met ons neus richting de weilanden. Daar spotten we tijdens de lunch - Sterre maakt een overheerlijk roerei met spek - schapen, zwanen en witte reigers (Wilma, je hebt gelijk, het waren geen ooievaars 😊). Daarna stappen we op de fiets. Het kasteel is een kwartiertje fietsen hier vandaan. En het is droog! Sterker, zelfs de zon laat zich zo nu en dan zien.

Het kasteel... jeetje, waar moet ik beginnen? Het is prachtig! Het kasteel wordt lange tijd niet bewoond. Baron Etienne van Zuylen van Nijeveld is officieel de eigenaar van de ruïne, die het kasteel door het lange leegstaan is geworden. In 1887 trouwt de baron met Hélène de Rothschild. Juist ja, dochter van de steenrijke bankiersfamilie. Geld is vanaf dan geen issue meer. Samen bedenken ze een plan om de fundamenten van het kasteel te gebruiken en er een deels historisch en deels modern verblijf van te maken. De hal, die vroeger open was, hebben ze overdekt met een geweldig houten plafond. Alle gangen en kamers komen hierop uit. Beneden zijn de eetkamer, rookkamer, bibliotheek en danszaal in oude luister hersteld. Prachtige wandkleden, barokke meubels, houtsnijwerk, marmeren schouwen... geweldig mooi. Boven zijn de slaapvertrekken, en die hebben ze voor die tijd van alle moderne gemakken voorzien. Warm en koud stromend water, verwarming, moderne meubels. De familie heeft voor de restauratie niet de minste architect ingehuurd. Niemand minder dan Pierre Cuypers, die onder andere ook het centraal station van Amsterdam en Rijksmuseum heeft ontworpen, hebben ze hiervoor benaderd. Het resultaat is meer dan fantastisch. Je zou hier zo het hele jaar willen wonen. Zo niet de familie. Nee hoor, dit was hun septemberwoning. In de maand september nodigden ze een aantal prominente gasten uit (Joan Collins, Brigitte Bardot, Coco Chanel, Sean Connery om er maar een paar te noemen) om te komen slapen, feesten en eten. Daarna trokken ze de deur weer achter zich dicht om ze elf maanden later pas weer te openen. Gevalletje te veel geld?

Na nog een rondje door de eveneens prachtige kasteeltuinen en een kopje thee in de tot restaurant omgebouwde stallen, stappen we op de fiets. We zijn, als we daar zin in hebben, uitgenodigd voor soep op de camperplaats om het seizoen af te sluiten; het is het laatste weekend dat ze geopend zijn. En zin hebben we eigenlijk niet. Dus fietsen we langs de supermarkt en kopen daar een eenvoudige maaltijd. Ook doen we nog een spelletje Catan en kijken we weer een aflevering van onze serie. Shit, het is gewoon al onze laatste avond en nacht in de camper. Het is Sterre dusdanig goed bevallen dat ze al vol plannen zit voor volgend jaar. Wat mij betreft ook! Een weekje weg als moeder en dochter, echt, het is een dikke vette aanrader.

Ook voor mij is het de afsluiting van het seizoen. Morgen als we thuis zijn, halen we de camper helemaal leeg en gaat 'ie de stalling in. Verdiend uitrusten van 11.000 kilometers op de weg. En wij? Wij gaan nadenken over de vele bestemmingen die we volgend jaar willen bezoeken. Mét de camper, want onze 'sjoos' is een blijvertje.

Geschreven door Nienkoen