Vandaag vertrekken we bijtijds vanuit Warschau. Om kwart over 2 hebben we namelijk kaartjes om ondergronds te gaan maar daar moeten we wel zo'n 300 kilometer voor rijden. We gaan naar Kopalnia soli Wieliczka, oftewel de Wieliczka zoutmijn op een kleine 15 kilometer bij Krakau vandaan. Jammer genoeg is de laatste 30 kilometer van de snelweg afgesloten wegens onderhoud. We cruisen over B-wegen, door dorpjes en op het laatst volgt een soort stadssafari door de buitenwijken van Krakau. Door het geplande boodschappen doen over te slaan, parkeren we alsnog keurig op tijd de camper op een van de vele parkeerterreinen rondom de mijn.

Bij de ingang is het een drukte van jewelste. Verschillende vlaggen geven de taal van de rondleiding aan. Wij hebben kaartjes voor de Duitse tour. Waarom weten we niet, maar die was een derde van de prijs van de Engelstalige tour. In groepen van zo'n 40 (!) toeristen tegelijk ga je naar beneden, de mijn in. Dat begint met een oneindige hoeveelheid trappen. De mijn heeft in totaal een diepte van 327 meter, de gangen zijn in totaal 300 kilometer lang. Voor toeristen hebben ze een ronde van 3,5 kilometer gemaakt tot een diepte van 135 meter.

Deze zoutmijn is een van de oudste ter wereld, voor het eerst in 1044 werd melding gemaakt van het winnen van zout op deze plek. En als je zout en stenen ergens weghaalt, hou je open ruimtes open. Het bijzondere hier is dat ze in die open ruimtes kunstwerken hebben gemaakt van zout. En niet zomaar een paar beelden. We lopen langs mijnwerkers, koningen, het beeld van Copernicus want die is hier geweest, net als Jan Pawel oftewel paus Johannes Paulus de tweede die ook een beeld heeft gekregen, prinsessen, draken, dwergen... Allemaal, stuk voor stuk, gemaakt van het zout uit de mijn. Het hoogtepunt is een ondergrondse kathedraal, die ook elke zondag als kerk wordt gebruikt. De muren zijn uitgehakt met Bijbelse taferelen: de geboorte van Jezus, het laatste avondmaal, de kruisiging... Het ontneemt je de adem, zo mooi als het hier is. Ik ga er weinig woorden aan vuil maken. Kijk de foto's maar, dan kan je het met eigen ogen zien. Bijna 3 uur later komen we weer boven de grond. Gelukkig is er een lift die je weer boven brengt. Was het druk? Ja. Was het toeristisch? Ja! Was het de moeite van een bezoek waard? JA!

Dwars door de spits kruipen we naar camping Smok. Over de 17 kilometer die we moeten rijden, doen we bijna anderhalf uur. Totale wanorde. Stoplichten die compleet onlogisch op elkaar staan 'afgesteld' met toeteren, middelvingers en complete chaos als gevolg. Maar de beloning is mooi: een heerlijke plek voor de komende 3 dagen. En omdat we meerdere dagen blijven, krijgen we een eigen plekje op een rustige locatie en worden we niet op het camperveld gezet. Eten hebben we dus niet in huis. Maar geen nood, op 2 minuten fietsen van de camping zit Pepez Pizzeria. Met een zeer gezellig terras. Een overheerlijke feta-salade. En wagenwielen van pizza's. Zeer tegen de gewoontes in eet Ries zijn salade helemaal op en krijg ik mijn bord niet leeg.

Geschreven door Nienkoen