Wat waren we moe gisteren. Zeer bijtijds zijn we ons bed ingekropen en daar komen we tegen half acht pas weer uit. Het heeft vannacht kort maar zeer heftig geregend. Door de plassen en de modder banen we ons een weg naar het toiletgebouw. Voor een camperplaats met plek voor 100 campers is de hoeveelheid sanitair met pak 'm beet 5 douches ietwat aan de magere kant. Gelukkig is er praktisch niemand die op dit vroege uur al wil douchen. Of ze weten niet dat je voor die ene euro van een zeer moderne en verfrissende regendouche kunt genieten. Tegen tienen lopen we richting het centrum van Bremen. Heen gaan we met het pontje over het water. De grote geopende gereedschapskist midden in de boot heeft gelukkig voor ons geen nadelige gevolgen. Langs het water lopen we naar de stad. De eerste wijk waar we in terecht komen, is Schnoor. Dit is het oudste deel van Bremen, met gebouwtjes uit de middeleeuwen. Smalle straatjes, pandjes uit de 15e, 16e en 17e eeuw... groot is het stadsdeel niet maar jee, wat sfeervol en leuk is het hier! Op een terrasje genieten we van een lekker bakkie koffie en zien we de ene na de andere groep met tourguide aan ons voorbij trekken.

Als we verder lopen, vallen de groene torens van de Dom gelijk op tegen de lucht. Binnen is het groot maar mooi. Vooral de plafonds zijn prachtig. Het is ook mogelijk om een van de torens te beklimmen. Na 265 treden over een steeds smaller wordende wenteltrap heb je een adembenemend mooi uitzicht over de stad. Weer buiten lopen we langs het Rathaus. Naar binnen gaan we niet; er zijn slechts vier rondleidingen per dag. Het blijft dan ook bij een vakantiekiekje. Iets verderop in een smalle steeg zien we veel mensen lopen. Daar is vast wat te zien. Het blijkt de Böttcherstraße te zijn, een van de bekendste straten van Bremen. Een rijke koffiehandelaar heeft bijna alle huizen in de 100 meter lange straat laten bouwen, in de periode tussen 1922 en 1931. En dat zie je terug in de architectuur. Althans, dat zou je nog beter zien als niet al die groepen toeristen met hun tourguide hier rond zouden lopen... Snel nog maak ik een foto van de fontein van de zeven luie broers. Dan zoeken we de relatieve rust van de stad zelf weer op. Dan ineens zie ik ze staan. Met zijn viertjes op elkaar. De ezel, de hond, de kat en de haan. Het schijnt geluk te brengen als je de poten van de ezel aanraakt, maar ja, ook hier staan weer grote hoeveelheden toeristen die met het beeld van de Bremer stadsmuzikanten op de foto willen. Ook hier blijft het dan ook bij een vakantiekiekje. Het beeld is overigens helemaal niet zo groot als we dachten. Net als vorig jaar Manneke Pis in Brussel valt ook dit beeld wat formaat betreft wat tegen.

We slenteren door de winkelstraat en gaan vervolgens op zoek naar een plek om te lunchen. Die vinden we uiteindelijk aan het water. Met uitzicht over de Wezer. Het blijkt een populaire plek te zijn, vooral voor vrijgezellenfeestjes. In het uur dat we er zitten, zien we minstens vier gênant verklede bruiden en gommen met hun - vaak nu al dronken - gevolg aan ons voorbij trekken. Na de lunch gaan we weer in de benen. Deze keer naar het Bürgerpark. Dit schijnt een megagroot stadspark te zijn, te vergelijken met het Vondelpark in Amsterdam en Central Park in New York. Op de weg ernaartoe lopen we nog langs de oude bolwerken van de stad. Als je op de kaart kijkt, lijkt het alsof iemand het randje om het centrum heeft willen versieren; het water en groen slingeren sierlijk en in een regelmatig patroon om de bebouwing heen. Aan het begin van het park staat een zeer groot beeld van een olifant. Het beeld staat voor de koloniale tijd van Duitsland in Afrika. In eerste instantie om de handel met de Afrikaanse koloniën een duwtje in de rug te geven. Nadat het na de tweede wereldoorlog in verval raakte, pleitte midden jaren '70 de apartheidsbeweging, die zich onder andere inzette voor de vrijlating van Nelson Mandela, ervoor om het koloniale standbeeld om te buigen naar een Anti-Kolonial-Denk-Mal. En dat is het nu nog steeds. Na een stuk door het park geslenterd te hebben, lopen we weer terug richting het centrum.

Op het plein voor het station van Bremen hebben ze een soort van zandstrand gemaakt, maar dan zonder zee. In het zand staan een heleboel strandstoelen en aan de kant kan je een drankje kopen. We besluiten hier de benen even rust te gunnen en ploffen heerlijk neer. Ook hangt er een groot scherm. Vast voor een film als het vanavond donker is, denken we. We zijn dan ook stom verbaasd als om half vijf het eerste deel van Harry Potter wordt gestart. Duits nagesynchroniseerd, dat dan weer wel. Maar omdat het nog te vroeg is om te eten en we de stad wel zo'n beetje hebben gezien, besluiten we te blijven kijken. We zitten er heerlijk in het zonnetje. Althans, in het begin. De lucht betrekt steeds meer en wordt steeds donkerder. Na drie kwartier horen we de eerste donderslagen. En niet veel later voelen we de eerste druppels. Snel zoeken we een plekje onder een van de parasols. En dat is maar goed ook want de bui die volgt, is niet voor de poes.

Als het even droog is, besluiten we de film de film te laten en een restaurantje op te zoeken. Er zit een Spaans tapas-restaurant op vijf minuten lopen, daar gaan we naar toe. Of we binnen of buiten willen zitten? We kiezen voor binnen en daar hebben we een goede keuze mee gemaakt. Alsof er net niet al genoeg water is gevallen, barst de hemel nogmaals flink open. Het eten is heerlijk en de groep meiden, die het concept tapas en shared dining zichtbaar niet begrijpen, geven ons het nodige vertier. We lopen naar de camper terug en komen zowaar droog over.

Geschreven door Nienkoen