Vanmorgen schijnt de zon! Snel maken we ons ontbijtje klaar en zetten we twee stoeltjes buiten. Lang duurt dit kleine geluk niet. Er moet gedoucht en opgebroken worden. Vandaag gaan we met camper en al naar Château de Chambord (jaja, alwéér een kasteel...) en vervolgens door naar Orléans. Net als gisteren is ook bij dit kasteel een ruime P voor campers. Sterker: je mag hier tegen betaling zelfs blijven slapen in je camper. Echt, die Fransen hebben het goed voor elkaar voor de camperaars.

Als we het terrein op komen rijden, zien we het château in de verte al liggen. Mijn hemel, wat een imposant groot ding is dit zeg... En dat klopt ook wel als je de cijfers er even bij pakt. Het kasteel telt 440 kamers, 365 torens en 1036 ramen. Het domein is 5500 hectare groot en is volledig omringd door een 32 kilometer lange muur. Daarmee is het kasteel het grootste en waarschijnlijk beroemdste kasteel aan de Loire. En dan komt het mooiste: het is een jachtkasteel en nooit bedoeld om langdurig in te wonen. Het lag ver van de bewoonde wereld, zodat de gezelschappen die op het kasteel verbleven in hun eigen levensbehoeften moesten voorzien. Bovendien waren de grote vertrekken met hun open ramen en hoge plafonds in de wintermaanden nauwelijks te verwarmen. Frans I (ja ja, daar heb je hem weer), die in 1519 opdracht gaf voor de bouw van het gevaarte, bracht zelf maar 72 dagen op het kasteel door. Ook dit château is door de eeuwen heen gebruikt door vele hotemetoten, koningen en koninginnen maar raakte ook vaak genoeg in onbruik en stond dan decennia lang leeg. Je reinste verspilling van geld, als je het mij vraagt.

Het kasteel heeft een aller schattigst klein kerkje op het eigen terrein staan. Met net zo'n plafond als gisteren de grote hal van het stadskasteel in Blois. Koningsblauw met fleur-de-lis erop. Een pater of pastoor (sorry, weet het nooit hoe je zo'n man noemt...) morrelt wat met een hekje, wat betekent dat het kerkje nog steeds in gebruik is. We lopen weer verder, met regelmatig even een stop om een nog mooiere, betere, apartere foto van het château te maken. En dan gaan we naar binnen. Gelijk zien we al dé gadget: de trap. Het is een dubbele spiraalvormige (helix) wenteltrap die de donjon met de verdiepingen verbindt. Volgens de overlevering is het ontwerp mogelijk gebaseerd op een ontwerp van Leonardo da Vinci maar dat is nooit aangetoond. De trap bevindt zich in het midden van het kasteel en je kunt aan twee kanten de trap op of af. Als je de ene trap gebruikt om naar boven te lopen en de andere om naar beneden te lopen, kom je elkaar nooit tegen. In het midden van de trap is een lichtschacht waardoor men via een soort binnenramen elkaar wel kan begroeten. Natuurlijk proberen Ries en ik dit uit. Allebei pakken we een kant van de trap en lopen we naar boven. Inderdaad zien we elkaar wel door de ramen, maar tegenkomen doen we elkaar niet. Het zijn twee aparte trappen die toch in elkaar zijn gedraaid. Een vernuftig staaltje techniek.

Op de begane grond lopen we door de ontvangstvertrekken en de keuken. De muren hangen vol schilderijen van mensen die hier ooit zijn geweest, aangevuld met geweien en andere jachttrofeeën. Wat opvalt zijn de hoge plafonds. Dat maakt het geheel ongezellig. En ook begrijpen we nu dat het kasteel bij koud weer niet warm te stoken was. Zelfs de 385 vuurplaatsen die het kasteel rijk is, krijgen dat gezamenlijk niet voor elkaar. Op de eerste etage bevinden zich de slaapvertrekken. Ook al met van die hoge plafonds. We hebben ondertussen al aardig wat koninklijke slaapkamers gezien deze week, en tja, we hebben mooiere exemplaren gezien. Op de volgende twee etages lopen we nog langs een aantal opgezette dieren en krijgen we een beeld van het kasteel in oorlogstijd. Hier zijn bij het uitbreken van de oorlog duizenden kunstwerken, zoals de Mona Lisa, vanuit diverse Franse musea naartoe gebracht om ze uit handen van de Duitsers te houden. Vanaf de bovenste etage kan je naar buiten, en heb je een prachtig uitzicht over de landerijen en fraai aangelegde tuinen. Kijk je naar boven, dan zie je een selectie van de vele de torens van dichtbij.

We hadden dit château bewust tot het laatst bewaard, om met het mooiste kasteel te eindigen zeg maar. Maar hoe imposant het geheel ook is, heel mooi vinden we het van binnen eigenlijk niet. Het is te veel, te groot, te hoog, te... Van buiten daarentegen staat dit kasteel wel op nummer 1. Zo extravagant groot, daar gaat geen kasteel meer overheen.

Om de regen te ontwijken, eten we snel een broodje bij het château. Daarna stellen we de Tomtom in op Orléans. De komende twee nachten hebben we een plekje op camping d'Olivet, net buiten de stad. We rijden nog langs een grote supermarkt en slaan boodschappen in voor de komende dagen. En als de camper eenmaal staat, besluiten we deze dag lekker niets meer te doen. We zetten demonstratief de tafel en stoelen buiten en installeren ons met een drankje, een borrelplankje en een spelletje Rummikub. Halverwege begint het te regenen dus draaien we ons luifeltje uit en verplaatsen de boel. Als om zes uur de pizzabakker op het campingterrein zijn kraam opent en de geur van vers gebakken pizza onze neus passeert, is ook de keuze wat we vanavond gaan eten snel gemaakt. Lekker buiten zitten we, op onze Stoov.

Dan horen we een motor loeien. Oei, denken we tegelijk, daar zit een camper vast in de modder. En ja hoor, een stel dat net is aangekomen heeft zijn voorwielen in een kuil in het gras geparkeerd en kan er met geen mogelijkheid meer uitkomen. We bieden onze hulp aan met als gevolg dat al onze rijplaten, kleren, handen en gezicht onder de modder zitten. Maar ze zijn er wel uit! Vanmorgen zijn ze met een gehuurde camper uit Tirol vertrokken. Dit is hun eerste camperreis en hun eerste stop. En ze moeten nog drie weken. Benieuwd hoe lang dit stel blijft camperen...

Geschreven door Nienkoen