Het voordeel van vroeg naar bed is dat je ook vroeg wakker bent. Op een tijdstip waarop de wasmachine nog vrij is en er ook nog niemand onder de twee douches staat. Om 8 uur zitten we aan het ontbijt, gepikt en gestrikt. En niet veel later hangt in de Sjoos aan elk denkbaar haakje of stangetje wel een onderbroek, sok of shirtje te drogen. Morgenochtend gaan we dit trucje nog een keer proberen, dan zijn we weer helemaal klaar voor de tweede helft van de vakantie.

We stappen op de fiets richting het centrum van Warschau. Bij de vierde brug moeten we het water over, heeft de campingbaas gezegd. Het is soms dusdanig onoverzichtelijk welke afslag je moet nemen en of we nu bovenlangs of juist onderlangs moeten, dat we de tel kwijt zijn. Daarom kiezen we gewoon maar een brug en denderen, naar blijkt, een brug te vroeg de stad in. Ook in de stad is het onoverzichtelijk. Overal staan dranghekken en we missen bordjes die ons de richting wijzen. We parkeren de fietsen ter hoogte van de oude stad en gaan lopend verder.

Eerst even een klein stukje geschiedenis om de stad beter te begrijpen. In 1944 kwamen de Polen in Warschau in opstand tegen de Duitse bezetters, ook wel de Opstand van Warschau genaamd. In de dagen die de Polen stand hielden, is een deel van de stad verwoest. Na 63 dagen was Hitler er klaar mee. Alles moest plat, was zijn opdracht, er mocht geen gebouw meer overeind blijven staan en niemand mocht de stad levend verlaten. En toen tegen het einde van de oorlog ook nog eens de Russen via Warschau richting het westen trokken, stond nog slechts 15% van de stad overeind. Warschau was volledig van de kaart geveegd. Maar onder de noemer 'gelukkig hebben we de foto's nog' is de stad na de oorlog weer compleet herbouwd en in oude luister hersteld. Dus wat je nu ziet in Warschau ziet er oud uit maar is eigenlijk pas maximaal 80 jaar oud. Het project is zelfs nog niet afgerond. Aan het einde van onze dag lopen we langs een afgeschermd deel van de stad. Daar zijn ze bezig om het paleis, dat hier heeft gestaan, weer opnieuw op te bouwen. Over veerkracht gesproken... petje af.

De oude stad ziet er gezellig uit. Een groot plein vol mooie gevels en een grote hoeveelheid eet- en drinkgelegenheden. In het midden staat het beeld van de zeemeermin. Iets groter dan die in Kopenhagen maar het leuke hier is het water eromheen. Daar badderen de musjes en duiven, en stampen kinderen hun ouders nat. Wij kijken naar de kont van de zeemeermin als we een kop koffie en een stukje taart nuttigen. Dan komen we er ook achter dat het ook duur kan in Polen. Voor twee espresso's, een latte en twee stukjes taart moeten we ruim 40 euro afrekenen. Hoe gezellig het hier ook is, hier komen we niet terug voor de lunch.

Even voor twaalven lopen we de kathedraal binnen. Daar is elke dag om 12 uur een orgelconcert van een half uur. Natuurlijk met een paar sonates van Chopin, want Frederyk is in Warschau geboren en wordt hier op handen gedragen. Het schijnt zelfs dat zijn hart ergens in de stad ligt begraven maar we hebben geen idee waar. Het concert is mooi. Ik hou wel van orgelmuziek in een kerk, de klanken voel je resoneren in heel je lichaam. Ook dit is een prima orgel, bestaande uit 4300 pijpen! Ries heeft na afloop het idee dat hij ze ook allemaal heeft gebruikt. Na het concert mogen we nog de crypte in, waar we oud-koningen, voormalige presidenten en nog een aantal vooraanstaande Warschauers zien liggen. Nou ja, hun tombe of grafsteen dan.

Weer buiten lopen we via de oude stad naar de nieuwe stad. Ook dit is weer even verwarrend. Nieuw slaat niet op nieuw zoals wij dat kennen, maar is de naam die dit stadsdeel kreeg toen een paar honderd jaar geleden een wijk ontstond buiten de oude stad. Het ziet er inderdaad net iets nieuwer uit dan de oude stad maar ja, ook voor deze gebouwen geldt dat ze bijna allemaal na de oorlog zijn herbouwd. Nieuwbouw in een oud jasje, dus. De wijk trekt aanzienlijk minder toeristen. Dat grijpen wij aan om hier te lunchen (we betalen minder dan voor onze koffie vanmorgen...) en daarna gaan we de wijk weer uit. Zo heel gezellig vinden wij het er ook weer niet.

Krakowskie Przedmiescie is een lange laan waaraan onder andere het presidentieel paleis staat en nog meer belangrijke gebouwen. Voor de winkels die hier zitten, moet je een zeer gevulde portemonnee meenemen. En verder is de straat breed, wit, oogt ongezellig en kil. Nee, dit is niet onze habitat. We dwalen nog wat verder, nemen een afslag en komen dan meer in het commerciële deel van de stad. Maar ja, voor de winkels hoef je hier niet naartoe, die hebben we in Nederland ook allemaal. Wel interessant is dat we hier tegen Palac Kultury i Nauki aanlopen, oftewel het Paleis van Cultuur en Wetenschap. Deze ruim 200 meter hoge toren is gebouwd in de jaren 50, in de communistische periode. In de jaren 90 is er veel om te doen geweest. Het stond symbool voor de Sovjetoverheersing en was daarom niet geliefd onder de Polen. Sloop is uiteindelijk niet doorgegaan, de kosten waren te hoog. En nu staat het sinds 2007 als monument te boek. In het gebouw zelf is niet veel te beleven dus houden we het bij een foto.

Aan het eind van het park waar we daarna doorheen lopen, staat het graf van de onbekende soldaat. De eeuwig brandende vlam wordt bewaakt door twee soldaten, die elk uur met een wisseling van de wacht worden vervangen. Op de plaquettes staan alle slagen uit WOI en WOII waar Poolse soldaten zijn gesneuveld. Ook Breda en Arnhem staan erop. We zien het wisselen van de wacht en binnen een halve minuut kunnen we weer verder lopen. Wat nu? Het is net na vieren en om nu nog 2 uur in de stad rond te hangen en een hapje te eten? Nee, de stad weet ons niet echt te raken dus langer blijven voegt niets toe. Voor morgen hebben we nog een aantal dingen die we willen doen die buiten het centrum liggen. Dat laten we voor morgen. Nu pakken we de fiets, halen wat te eten en gaan weer terug naar ons campertje.

Op de terugweg vragen we nog aan een agent waar al die dranghekken voor zijn, en waarom er op bijna elke hoek van de straat een politieauto met zwaailichten het verkeer tegen staat te houden. Het blijkt vandaag de viering te zijn van De Slag om Warschau. De slag was onderdeel van de Pools-Russische Oorlog en de werd gestreden tussen 12 augustus en 25 augustus 1920. De overwinning van Polen zorgde ervoor dat het land onafhankelijk bleef. Om dat te vieren houden ze elk jaar een parade door de stad. Als we verder fietsen, zien we inderdaad een aantal legertrucs de stad inrijden. Parade genoeg voor ons, wij fietsen door.

Geschreven door Nienkoen