We zijn weer op pad. De laatste trip van dit jaar. Met ‘we’ bedoel ik overigens niet dat ik met Richard op pad ben. Nee, deze keer ben ik met mijn dochter op pad. Haar zomervakantie dreigde geheel in het water te vallen en om ervoor te zorgen dat ze er toch even tussenuit is, heb ik (met instemming van Ries) mijn reisgezelschap gewisseld. Een moeder-dochter weekje! Niets ten nadele van Ries maar jee, ik vind dit wel heel erg leuk.

Waar naartoe was nog even de vraag. Want waar in Europa is het een beetje lekker weer? Ja, in Spanje of Italië schijnt de zon. Maar als enig bestuurder zat ik er niet op te wachten om heel veel kilometers te maken. Duitsland dan? Of Frankrijk? Eergisteren popte Luxemburg op. Mooi landschap, niet al te ver weg, veel kastelen, leuke dorpjes, mooie hoofdstad… en net zulk wisselvallig weer.

Luxemburg dus. Met als eerste stop, net over de grens in België, Wuustwezel. Na de camper gepakt te hebben met meer dan voldoende warme kleding en een rantsoen aan voer waar je wel een paar dagen mee toe kan, zijn we zaterdag na de lunch vertrokken. In Wuustwezel had ik een paar weken geleden al met Ries een camperplaats op een boerderij gereserveerd. Zondag is hier in de buurt namelijk een leuke wandeling, de Farm Walk Hoogstraten. Anders dan andere wandelingen gaat deze niet door gebouwen in een stad maar door boerderijen. Dat leek ons leuk. Gelukkig is ook Sterre wel van het wandelen, dus als het weer een beetje meezit op zondag gaan we een stukkie lopen.

Tegen vieren arriveren we op de boerderij: het boerenijsje. Van de melk die hier door een kleine 150 lieftallige dames dagelijks wordt gedoneerd, maken ze ijs. De gasten mogen vrij over de boerderij lopen. En dat doen we dan ook gelijk als we eenmaal staan. De dames zijn flink nieuwsgierig en laten zich heerlijk kroelen. In dank krijgen we een lik (die tong is ruw!) en krijgen we eten en slijm over ons heen geniest. In een tweede stal staan de kalveren. Och, zo aandoenlijk…

Drie keer per dag worden de koeien gemolken. Om 5 uur in de ochtend, 1 uur in de middag en 8 uur in de avond. Na onze mac&cheese lopen we weer naar de stal. De dames staan al te dringen bij het hek! Als het melken gaat beginnen, lopen de eerste 28 koeien zonder morren naar hun plekje. Uiers aankoppelen, machine aan, melk aftoppen, en dan hup, deze dames weer terug naar de stal en de volgende 28 ladies dienen zich al weer aan. Een geoliede machine. Mooi om te zien.

Als we even later de stal verder in willen lopen, zien we een drachtige koe die aan het bevallen is. De poten van het kalfje hangen er al uit. Terwijl wij staan te kijken, staat ze voorzichtig op en ploft het kalfje op de grond. Even kijkt moeders stuurs en wezenloos voor zich uit, dan neemt het instinct het over en start ze met het likken van haar jong. Hoe langer ze likt, hoe meer je het kalfje ziet bewegen. Koppie omhoog, pootjes strekken, poging tot staan, nog een poging, even uitrusten… Mama helpt met haar kop en strategisch likken goed mee en uiteindelijk staat het jonkie, al is het wankel, op de pootjes. Hartverwarmend om hier getuige van te mogen zijn. Eerlijk? Onze vakantie kan nu al niet meer stuk.

Terug in de camper toppen we de dag af met een serietje. Daarna ga ik naar bed. Voor mij is het al laat. Voor Sterre daarentegen is het nog vroeg. Dat wordt nog even uitvogelen hoe we dat gaan doen met die zeer uiteenlopende dagritmes. Komt vast goed. Net als de verhalen, want die ga ik ook deze week weer schrijven. In de ochtend, want dan heb ik tijd zat tot mijn meissie eindelijk ontwaakt.

Geschreven door Nienkoen