Na twee door-de-neus-geboorde camperweekenden en een behoorlijke portie stress op de dag voor vertrek, kan ik melden dat we eindelijk onderweg zijn. Met onze, zoals Ries het noemt, koffiemolen. As we speak kijk ik, met een kopje thee, vanuit de camper uit over de prachtig glooiende heuvels van het Limburgse landschap. De heuvels van Vijlen, om preciezer te zijn. Daar waren de weersvoorspellingen beter dan in Ieper (België), ons eigenlijke reisdoel. De hoeveelheid regen die ze in Ieper voor morgen voorspelden, daar lusten de honden geen brood van. Hier is het weer-technisch beter. Nou ja, iets beter dan. Vanavond regent het en aan de drassige ondergrond te zien heeft het de afgelopen tijd ook veel geregend. De boerin moet morgenochtend met de trekker drie vastgelopen campers uit de klei trekken. Fijn om te weten dat ze deze service verleent. Wellicht dat wij er bij vertrek ook gebruik van moeten maken…

Drie weken geleden hebben we de camper uit de stalling gehaald. Met behulp van een meneer van de ANWB, want starten? Ho maar. Na een gloedjenieuwe accu startte de motor zoals het hoort. Maar dezelfde meneer hoorde ook wat rammelen. Dat bleek de waterpomp te zijn. Om daar mee op reis te gaan? Nee, niet verstandig. Dus de eerste stop van de camper was niet voor ons huis maar bij de garage. Daar ging ons eerste geplande weekendje, want de waterpomp moest besteld worden. En dat bestellen was zo eenvoudig nog niet, voor een Fiat Ducato uit 1994 worden namelijk geen onderdelen meer gemaakt. Wat ze op de kop konden tikken, moest van ver komen. Levertijd: 5 werkdagen. Zo konden we ook ons tweede geplande weekendje annuleren. Gelukkig zouden we de camper ruim voor de meivakantie weer op kunnen halen. Ware het niet dat toen de motor gedemonteerd was, ook de distributieriem mankementen vertoonde. Twee dagen geleden, na ruim twee weken bij de garage te hebben doorgebracht, hadden we dan eindelijk de camper voor de deur. Och, wat waren we blij! Voor even dan. Want toen kwamen we erachter dat het licht het binnen niet deed. En de stopcontacten werkten ook al niet. Juustum, de huishoudaccu kaduuk. Kutzooi… Vrijdagmiddag heb ik wanhopig rondgebeld of iemand mij asjeblieft kon helpen. De garage? Nope, niets op voorraad. De kampeerwinkel? Tot over de oren in het werk. Gelukkig was daar ene Marcel van de Kwik Fit in Schalkwijk. Ach meissie, kom maar langs, dan kijk ik effe. Lang verhaal kort: hij heeft de accu met spoed besteld, we konden ‘m de volgende ochtend (de zaterdag, onze geplande vertrekdag) om 11 uur ophalen. Jorne was zo lief om de accu er voor ons in te zetten. En gelijk nog even de olie te checken. Zelf hebben we de banden op spanning gebracht en de lpg-tank gevuld. En toen kon ik me eindelijk ontspannen.

Ondanks de vele regen onderweg rijdt de camper als een zonnetje. De motor pruttelt tevreden en we halen zowaar de 100 km per uur. Na alle stress van de ochtend en de later dan geplande vertrektijd, hebben we vandaag ons eigen keukentje nog niet gebruikt. In het dorp hebben we ons laten trakteren op een Cubaanse maaltijd. Heerlijk! Zo direct slapen op ons nieuwe matras. Ach, of dat nou lekker ligt of niet, wat zal ik slapen…

Geschreven door Nienkoen