Een reisdag vandaag. Niet omdat we zoveel kilometers gaan rijden, maar omdat we de snelweg mijden en dwars door landelijke streken toeren. Eindbestemming: Grasse. We wilden eigenlijk naar Cannes omdat daar de Route Napoleon echt begint. Althans, op een strandje in de buurt van Cannes, Golfe-Juan, kwam hij vanaf Malta aan land. Maar goed, de camping kostte daar €140,- voor twee nachten! Dikke doei, dat doen we dus mooi niet.

Omdat Ries deze vakantie hybride werkt, vertrekken we even na tien uur. Terwijl hij de laatste mails beantwoordt op de bijrijdersstoel, geniet ik van de pittige bochten, lieve dorpjes, prachtige vergezichten en het soms pittige hoogteverschil. Tina Trucker in optima forma, ik heb het prima naar mijn zin achter het stuur. Rond lunchtijd kopen we bij een buurtbakkertje twee croissantjes en een vers brood dat we in ons eigen keukentje opeten. Verder hebben we contact met Sterre. Eerst telepathisch en daarna belt ze. Met goed nieuws: ze is in één keer geslaagd voor haar rijbewijs! Topper is het.

Als we Grasse naderen, blunderen we de vroege spits in. Het is druk. En de wegen zijn smal. Soms zó smal, dat ik beide spiegels in moet klappen omdat ik anders tegenliggers raak. Maar we staan hoor, op een prima camping. Recht? Neuh, dat niet. Denk dat we een extra kussentje nodig hebben om het bloed niet naar het hoofd te laten ‘stijgen’.

Na een snel drankje voor de camper, lopen we naar de bus. Een terras in Grasse, daar hebben we zin in. Hollanders als we zijn, hebben we geen contact geld bij ons. En een kaartje voor de bus kan je blijkbaar niet met je pinpas kopen. De buschauffeur ziet het door de vingers. Pfff… We oefenen nog ons geduld met twee bijzonder irritante kinderen achter ons (op schouder tikken, haren aanraken) en verbazen ons over de ouders die wegens druk, druk, druk op hun mobiel niets in de gaten hebben.

En dan de stad zelf. Tja. We begrijpen wel waarom dit de parfumhoofdstad van de wereld is. Tegen de tijd dat je boven bent, stink je als een bunzing. Trappen, steile straatjes, smalle doorgangetjes. De middeleeuwse huizen zijn hoog en staan dicht bij elkaar. Het zonlicht komt er nauwelijks aan te pas. Er is behoorlijk wat achterstallig onderhoud. Wat we ook niet vinden, is een plein met terrassen. We zijn onze oriëntatie helemaal kwijt. Mooie stad hoor, Grasse, vooral de uitzichten over de omgeving. Maar vriendjes worden we vandaag niet.

We eten wel leuk en lekker. Een soort middeleeuwse kroeg, met pullen en houten krukjes. Gelukkig mag ik wat extra geld pinnen zodat we op de terugweg de bus wel kunnen betalen. Dan lopen we al die steile straatjes en vele trappen weer naar beneden. Net niet hard genoeg want we zien de bus net voor onze neus wegrijden. We ploffen neer bij de halte bij het busstation. Als na 20 minuten de chauffeur aan komt lopen, mogen we tot onze stomme verbazing niet instappen. Non, non! Le halte is iets verder terug! We spoeden ons naar de aangewezen plek en wie stopt daar? Juist, die zelfde buschauffeur… Nu mogen we wel instappen. Als ik mijn briefje van 20 pak, kijkt hij heel moeilijk. Of we s’il vous plait willen betalen avec le carte. Begrijp jij het nog? Nou, wij niet meer.

Geschreven door Nienkoen