Vanmorgen worden we wakker geknald door onweer. En ook de regen tikt op het dak van de camper. Maar diehards als we ondertussen zijn, dekken we buiten (onder het luifeltje, dat dan weer wel) de ontbijttafel. Na een overheerlijke warme douche achter een douchegordijn regent het nog steeds. Wachten tot de regen voorbij is en dan op de fiets? Of onder de plu naar de tram lopen. Dat laatste wordt het.

Je gaat toch heel anders door een stad als je kabouters zoekt. Nou ja, echt zoeken hoef je ze niet. Ze staan echt overal en hun locatie wordt vaak weggegeven door mensen die laag bij de grond, door de knietjes, een foto maken. Zo ben ik dus ook door de stad gegaan. Kris-kras, van links naar rechts, door de knietjes, klik-klak, en op naar de volgende. En dat heeft dus geresulteerd in een zeer grote hoeveelheid foto's die ik bij deze ga spammen omdat ik anders ook niet weet wat ik ermee moet. Hoe je de kabouters moet tellen, daar ben ik niet achter. Per stuk? Of, als ze samen staan, per clubje? In het eerste geval heb ik met het kieken van het orkest een flinke slag geslagen. De kabouter is overigens het symbool van verzetsbeweging Oranje Alternatief, dat in de jaren 80 actief was tegen het heersende communistische regime. In 2001 werd ter ere van hun ludieke acties de eerste kabouter geplaatst (zie de eerste foto). Daarna is het finaal uit de hand gelopen en heeft bijna elk zichzelf respecterend bedrijf in Wrocław een kabouter geplaatst. En nu is het hét symbool van de stad en zie je hordes mensen met een lijst en camera door de stad lopen in de hoop ze allemaal (> 400) te spotten.

We zoeken niet alleen kabouters hoor! We zijn ook de Maria Magdalena kathedraal in geweest. Leuk daar is dat je naar boven kan en over de brug kunt lopen die tussen de twee torens is gebouwd. Vanaf daar heb je een prachtig uitzicht over de stad. Ik heb ergens gelezen dat deze brug vroeger werd gebruikt om te bepalen of je als vrouw een heks was of niet. Lukte het je om heelhuids aan de overkant te komen? Dan was je vast geholpen door magische krachten en was je een heks. Hup, op de brandstapel. En viel je te pletter? Dan was je dus geen heks...

Na de lunch lopen we naar het voormalige Królewski paleis. Hier zit nu een museum gevestigd dat gaat over de geschiedenis van Wrocław in de afgelopen 1000 jaar. Ik kan je verklappen dat ik nog nooit een stad heb bezocht die zo vaak van land is gewijzigd als deze stad. Pruisisch, Habsburgs, Duits, Pools, Russisch, Hongaars, Bohemisch, Silesisch, ook de Mongolen kwamen nog een keertje langs, net als Napoleon dus ook Frans kan aan het rijtje worden toegevoegd en het kan zomaar zijn dat ik nu nog wat landen ben vergeten. Aan het begin van WOII was de stad in Duitse handen, in 1945 werd de stad Pools. De Duitsers die er nog woonden? Die werden met harde hand de stad uitgebonjourd of, als ze dat niet wilden, vermoord. De lege stad is vervolgens opgevuld met hele families uit het oosten van Polen en zelfs van daar buiten (Oekraïne, Wit-Rusland, ...). Al met al een roerige en rommelige geschiedenis. In het museum staat nog een replica van een beeld dat iets verderop in de stad staat, met aan twee kanten van de weg een groep mensen. In het echt is het nog mooier dan in het museum.

Na het museum vangen we nog wat kabouters en daarna is het wel klaar in de stad. Niet omdat er niets meer te zien is, maar omdat ik ontplofte muggenbulten heb. Ondanks de antihistamine is mijn linkerenkel een soort rode, dikke, warme opgezwollen olifantspoot geworden en ook een van mijn linker tenen is dubbel zo dik als deze hoort te zijn. Dat loopt niet echt lekker en irriteert bij elke stap. De resterende middag zit ik met mijn pootje hoog en probeer ik de boel met een natte lap wat te koelen. En we eten bij de camper. Waar we dachten dat we rijst hadden gekocht, staan er vanavond grutten op het menu. Het heeft zo zijn charme, op vakantie in een land waar je de taal niet spreekt.

Geschreven door Nienkoen