Vandaag is het Maria-Tenhemelopneming. Een feestdag in Polen. We hebben in Krakau bij de VVV nog gevraagd wat deze feestdag precies inhoudt. Iets met processies? Feestjes in de stad? Reuring? Gezelligheid? Niets van dat alles. Net als met Pasen bij ons is het een vrije dag. Alles is dicht. En als Pool zit je op deze dag in de kerk, loop je mee in een processie of rij je met je gezinnetje richting de bergen voor een lang weekend weg. Samen met ons. Onderweg rijden we nog wel langs een processie. Vanuit Krakau is het een kleine 120 kilometer rijden richting Niedzica, een dorpje aan een (stuw)meer in het zuidelijk gelegen Tatra-gebergte. TomTom zegt dat we daar een kleine twee uur over gaan doen. Jammer alleen dat Tom, ondanks alle updates die we draaien, niet op de hoogte is van de wegwerkzaamheden onderweg. Met als gevolg dat we al vrij snel als we de stad uitrijden van de snelweg worden geleid en samen met héél veel anderen over een tweebaansweg door dorpen en dorpjes tuffen. En met regelmaat staan we helemaal stil. Tijd genoeg voor mij om, terwijl we 'rijden' in ons eigen keukentje een broodje te smeren. De snelweg zien we rechts van ons liggen. En echt, hij wordt prachtig! En wij? Wij komen niet om half 1 maar om kwart over 2 aan in Niedzica.

De eerste camperplaats aan het meer laten we aan ons voorbij gaan. Mijn hemel, een smal weggetje ernaartoe, geen ruimte om te keren en rampende stampende vol. Een paar kilometer verderop zit nog een camping, nummer 38. En daar staan we nu. Op 500 meter van de grens met Slowakije. Tussen de Poolse gezinnetjes in hun caravans en tentjes. De omgeving is heel mooi. Licht glooiend, groen, met grazende schapen en koeien (met bel) in de wei. Het doet een beetje zuid-Duits of laag-Oostenrijks aan. 's Middags maken we plannen voor morgen en spelen we een spelletje Rummikub onder onze luifel. Koud is het niet maar het is wel een druilerige dag vandaag met zo nu en dan wat regen. En tot onze aangename verrassing is het restaurantje op het campingterrein ondanks de feestdag wél geopend. Nou, dat laten we ons geen twee keer zeggen...

Geschreven door Nienkoen