Het regende vannacht. Het regent in de ochtend. En het gaat, als we de verwachtingen mogen geloven, ook niet stoppen met regenen vandaag. Ons grasveldje voor de camper, waar we gisteren nog zo lekker hebben geborreld, is één grote en gladde modderbende. De meneer van de camping is ondertussen al druk in de weer. Ook vanmorgen zitten er diverse campers vast. Ik ben zó blij dat wij met de wielen op een verharde plek staan! De regen maakt fietsen naar Orléans, onze bestemming van de dag, niet aantrekkelijk. Gelukkig is er op een kwartiertje lopen hier vandaan een halte van de metro. In 20 minuten sta je in centre ville. Gehuld in laagjes, winterjas en met ieder een plu in de hand vertrekken we.

We zijn eerder al eens in Orléans geweest. De kinderen waren toen 8 en 10 jaar oud. Ik heb thuis het reisverhaal er nog bij gepakt, maar veel van de stad zelf hebben we toen niet gezien. Een lange dag in de auto, kinderen moe en na een klein rondje hebben we de kinderen met een DVD in de hotelkamer geparkeerd. Wel staat me een foto bij, van de kinderen die over een muurtje kijken naar het beeld van Jeanne d'Arc. Maar dat kan haast niet, als we midden op Place du Martroi een sokkel zien met daarop de Maagd van Orléans op haar paard. Hmmm...

Als eerste lopen we de VVV binnen voor een kaartje van de stad. De dame achter de balie zet heel geroutineerd kruisjes, streepjes en cirkeltjes om de dingen die we niet mogen missen. Handig hoor. Het beeld vinken we bij deze af, op naar de kathedraal dan maar. Om bij de kathedraal te komen, heb je geen plattegrond nodig. De torens zie je denk ik vanuit elke hoek van de stad, zo hoog zijn ze. Op de weg ernaartoe zien we veel vlaggen hangen en ook zijn ze bezig met het klaarzetten van dranghekken en grote geluidsinstallaties. Zou er dit weekend een evenement zijn? We zien nergens aankondigingen. In de kathedraal is deze keer geen begrafenis bezig, maar is net een huwelijk voltrokken. Ook is er een koor aan het oefenen. Met hun stemmen galmend door de immense ruimte slenteren wij door de kerk. De vele kapellen aan de zijkant zijn allemaal anders versierd. Met mooie kleuren en bijpassende ramen. Het glas in lood in de zijbeuken vertelt het verhaal van Jeanne d'Arc, die onlosmakelijk met de stad is verbonden.

Jeanne d'Arc is geboren in Domrémy in 1412 als dochter van welgestelde boeren. Volgens getuigenverklaringen was ze een gewoon en normaal boerenmeisje dat zich vooral bezighield met de werkzaamheden in en om het huis en haar broers en vader hielp op het veld. Op een dag kreeg ze visioenen van onder andere de heilige Catharina, Margaretha en de aartsengel Michaël. Zij droegen haar op naar Frankrijk te gaan en het beleg van Orléans te breken. En wat doe je dan als je als pubermeisje stemmen hoort? Juist, dan stap je op je paard en ga je de strijd aan. Ze gaf aan maagd te blijven tot ze Dauphin Karel VII had geholpen om Frankrijk van de Engelsen te bevrijden, vandaar haar bijnaam Maagd van Orléans. Tijdens haar eerste jaren in het leger had ze successen, maar in de latere jaren leed ze verliezen en werd ze gevangen genomen door de vijand. Op ongeveer negentienjarige leeftijd werd ze door een partijdige kerkelijke rechtbank tot de doodstraf veroordeeld en stierf ze op de brandstapel in Rouen. Vijfentwintig jaar na haar dood liet paus Calixtus III het proces herzien. Ze werd onschuldig bevonden en kreeg op 7 juli 1456 de titel van martelares. In 1909 werd ze door de Rooms-Katholieke Kerk zalig verklaard en in 1920 volgde de heiligverklaring.

Weer buiten lopen we op niets af naar rechts en zien daar... hét beeld van Jeanne d'Arc! Die waar de kinderen mee op de foto hebben gestaan! Natuurlijk moeten wij daar ook mee op de foto, al is het maar voor de fun. Alleen staat er een groep toeristen voor die luisteren naar een enthousiaste dame die nogal lang van stof is. We dreutelen er wat omheen, gaan de trap op, zien een bordje dat we er niet in mogen (geen idee waarin niet), lopen de trap weer af. Net op het moment dat we ons plan van de foto willen laten varen, is de tourguide klaar met haar verhaal. Terwijl we de foto's maken, zien we een man het bordje weghalen dat je er niet in mag. Nu staat er dat je gratis naar binnen mag. Zonder te weten waar we zijn, lopen we naar binnen. Het blijkt Hôtel Groslot te zijn. Geen hotel maar het voormalige gemeentehuis. De zaaltjes worden alleen nog gebruikt voor bruiloften en niet meer voor vergaderingen; het nieuwe hôtel de Ville zit hier recht tegenover. En wat een pareltje is dit zeg... Rijkelijk gedecoreerde muren, prachtige kroonluchters, houten stoelen met bijpassende bekleding, weer van die balken plafonds die we ook bij veel van de bezochte kastelen hebben gezien. Geweldig om hier rond te lopen.

Weer buiten is het tijd om wat te eten. We strijken neer bij Crêperie Bretagne want ja, op vakantie in Frankrijk moet je toch in ieder geval één keer een crêpe eten, toch? Het is een klein, smal restaurantje, geheel in sfeer van vroeger tijden ingericht. Daar doe je het al voor. Na het bestuderen van de kaart (er zijn meer variaties mogelijk dan je denkt) kiezen we allebei voor een hartige variant. Heerlijk! En om het Franse gevoel geheel af te maken, sluiten we af met een crêpe au sucre. Wederom: heerlijk!

Slenterend door leuke straatjes met prachtige vakwerkhuizen lopen we richting het huis van Jeanne d'Arc. Hier heeft ze niet gewoond, hoor, maar na het beleg van Orléans heeft ze hier een nacht gelogeerd. Tijdens de tweede wereldoorlog is de woning verwoest, en later is deze weer herbouwd. Als we een kaartje willen kopen, krijgen we te horen dat er alleen een film is over het leven van Jeanne, de eerste etage mogen we vandaag niet bezoeken. Maar we hoeven voor de film niet te betalen, want deze week is het het feest van Jeanne d'Arc in Orléans. Aha, dat is het dus! Elk jaar wordt op 7 en 8 mei Jeanne en alles wat ze voor de stad heeft betekend herdacht. Daarom dus de vlaggen. Daarom dus de dranghekken.

Na de film is de regen nog steeds niet gestopt. Onder de plu's lopen we naar het Musée historique et archéologique, dat is in ieder geval binnen. Tot onze aangename verrassing hoeven we ook hier niet te betalen om binnen te komen (c’est la fête de Jeanne). Heel bijzonder is het museum overigens niet. Opgravingen, beelden, een overzicht met boeken en films over Jeanne en we zien nog een korte film met een 3D-bril op en vliegen zo over de Loire en de stad.

We hebben ondertussen het grootste deel van de aangekruiste, onderstreepte en omcirkelde dingen op ons kaartje afgevinkt. Als het lekker weer was geweest, waren we nu op een terrasje gaan zitten met een drankje. Maar het weer is en blijft kut. We lopen nog wat langs de winkels en besluiten dan toch maar terug te gaan naar de camper. We koken vandaag zelf (jaja) en verdiepen ons in waar we morgen naartoe gaan. Morgen wordt in ieder geval een reisdag. En waar we gaan eindigen? Dat is het leuke van camperen, dat weten we zelf ook nog niet.

Geschreven door Nienkoen