Daar zitten we dan weer. In ons campertje. Heerlijk hoor dat het camperseizoen weer is begonnen. Dit is het eerste reisverslag maar eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we al een paar weekenden op pad zijn geweest. Om de hoeveelheid verhalen en schrijfwerk te beperken, schrijf ik alleen over de reizen die langer dan een weekend duren. En ja, daar gaan we met deze trip ruimschoots overheen. Camperlife to the max. Het is meivakantie, de scholen zijn twee weken dicht en precies zo lang gaat deze reis wat mij betreft duren.

Op het moment van typen zijn we in Frankrijk. Amiens, om precies te zijn. Een camperplaats voor één nacht omdat dit nog niet de eindbestemming is. Morgen rijden we nog iets verder richting het zuiden, de Loirestreek is ons reisdoel. Nadat we vanmorgen onze kleding en de laatste boodschappen in de camper hebben gelegd, vertrekken we. Op de ingecalculeerde file bij Antwerpen na rijdt het prima door. Om de périférique rond Parijs te ontwijken, stelt Ries de TomTom in op een route die de tolwegen ontwijkt. Zo worden we ter hoogte van Arras (iets voorbij Lille) de snelweg afgestuurd. Dat maakt de reis niet per se sneller maar wel veel leuker. We rijden langs velden vol gele koolzaad, door typische Franse dorpjes en over kronkelende weggetjes. Heerlijk! De camper rijdt na de grote beurt in maart weer als een zonnetje en ik voel me dan ook queen of the road. King of the road zit zich naast mij kapot te vervelen. Voor degenen die het gemist hebben: begin maart is hij gevallen bij het skiën met als gevolg een schouder uit de kom en een - volgens zowel de orthopeed als de fysio - mooie breuk in zowel de kom als het kogelgewricht. Hij mag ondertussen alles weer doen maar het schoudergewricht is zo stroef en stijf als maar kan. En om met een dergelijke schouder gelijk uren achter het stuur te kruipen is gewoon geen strak plan.

Zo halverwege de middag begin ik er wel een beetje klaar mee te zijn met dat sturen. Ries zoekt een camperplaats voor de nacht en daar staan we dan nu. Om na al dat sturen nog een avondmaal te bereiden, nee, daar hebben we geen zin meer in. Dus lopen we even na zessen richting de rand van de stad. Daar zit volgens Google, op een kwartiertje lopen, een Italiaans restaurant. En ja, het restaurant zit er ook echt. Maar anders dan Google had vermeld, is het restaurant vanavond hartstikke dicht. En zoveel andere restaurantjes zijn er in dit deel van de stad niet. Ja, Mésopotamie. Maar ja, kom óp zeg... dat is gewoon een veredelde shoarmatent. En dan de ongezellige versie. Met tl-licht, papieren tafelkleedjes, Arabische muziek op de speakers en de nodige plaatselijke jeugd. Maar goed. We moeten toch wat eten. Dus tja, nou ja, we zoeken een plekje en bestellen allebei een mixed grill. En laat die nou eens heel goed smaken! Vers vlees (diverse soorten) op de binnen-barbecue gegrilld, gekruide rijst, een salade en patatten met knoflooksaus.

Geschreven door Nienkoen