Tegen de tijd dat ik voor mijn doen fiks heb uitgeslapen, een verhaal heb getypt en uitgebreid heb ontbeten, wordt Sterre wakker. Haar eerste nacht in de camper is haar meer dan prima bevallen. Mij ook, trouwens. We hebben een nieuw matras en mijn god, dat ligt echt goddelijk.

Gezien het uiteenlopende dag- en nachtritme is het best een prestatie dat het ons lukt om klokslag half twaalf op de fiets te stappen. Naar Hoogstraten gaan we, waar de start van de Farm Walk is. Vanaf hier is het zo’n kleine drie kwartier fietsen. Op de elektrische fiets die Richard voor haar uit Wijk aan Zee heeft meegenomen, fietst Sterre fluitend voor mij uit. Sommige wegen zijn wat uitdagend, daar heeft de regen het zandpad flink modderig gemaakt.

De wandeling is, net als alle andere wandelingen die Ries en ik tot nu toe in België hebben gelopen, meer dan prima geregeld. Bij de start/finish is een boerenmarkt met allerlei versproducten. Tijdens de wandeling, die zoals de naam al een beetje weggeeft, lopen we langs meerdere boerderijen. Van chrysanten tot blauwe bessen en van koeien tot petunia’s. De alpacaboerderij, die in de lange wandeling zit, slaan we over. Voor Sterre is 8 kilometer wel voldoende.

Regelmatig kruisen we de Belgisch/Nederlandse grens. Af en toe (of: vaak) hebben we geen idee in welk land we nu eigenlijk wandelen. Op gezette tijden kan je een van je bonnetjes inleveren voor een lokaal hapje. Een toastje met blauwe bessen confiture, stukje kaas, gehaktballetje met aardbeien… Bij de finish krijgen we allebei een tasje voor lekkers in ons handen gedrukt, en ook nog eens een flesje drinken en twee appels per persoon. Daar nuttigen we ook nog, met ons laatste bonnetje, een pannenkoek met bruine suiker. Lekker na zo’n wandeling, vooral als je geen lunch hebt meegenomen.

Als we na drie kwartier weer op onze ‘eigen’ boerderij zijn, kunnen we niet anders dan even checken hoe het met moeder en kind gaat. Dat hadden we voor vertrek ook al gedaan, hoor. Zo wisten we al dat de twee niet meer bij elkaar staan. Moeders ligt uit te rusten in een apart deel waar nog twee pas bevallen dames liggen, en het kleintje staat in zijn/haar eigen iglo, heerlijk met de pootjes in het stro. Hij/zij laat zich ons gekroel heerlijk aanleunen, we krijgen zelfs een tevreden boe naar ons hoofd. Bijzonder hoor dit, als je weet dat dit zachte, kleine wezentje nog geen 24 uur op de wereld is.

En wat moet je op een boerderij die het Boerenijsje heet? Juist ja, ijs eten. De zon schijnt en met een dikke trui aan is het heerlijk buitenzitweer. Dus bestellen we op het terras een Belgische wafel met ijs en chocoladesaus (Sterre) en warme kersen (ik). Als we hadden geweten hoe groot de porties waren, hadden we een wafel gedeeld. Op karakter slaan we ons er zo goed als doorheen. Maar lekker is het wel!

Zoals je begrijpt eten we wat later dan normaal. Maar wel gezond (stamppotje snijbonen). Om 8 uur kijken we nog even bij het melken; een mooie opmaat naar de nieuwe aflevering van Boer zoekt Vrouw. Wegens een appje van Odido over de snelheid waarmee mijn Mb’s verdampen, besluiten we de gisteren gestarte serie niet verder te kijken maar storten we ons op een spelletje Kolonisten van Catan.

Ja. Camperlife met moeder en dochter. Het bevalt ons best.

Geschreven door Nienkoen